+1

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

"Maaaakkk, dia kan private tutor, kita bayar dia, kenapa seul yang kena pergi rumah dia ?"

"Tak apa, mak selalu balik lambat kau duduk rumah bazir elektrik je, duduk je rumah namjoon tu."

Aku dah mengeluh kali kesepuluh ni.

Aku sumpah taknak do. Takkan mak tak faham perasaab aku sebagai anak.

Aku tak minat addmath ni. Addmath pun tak minat aku. Buat apa nak disatukan lagi.


Dah tengah bulan puasa ni haaa bulan penuh barakah ni.


"Malam ni mak nak keluar kamu duduk je diam diam dekat rumah namjoon tu. alahh  setan kena ikat kau buat dosa dalam tu, tu tandanya kau la setan tu."


Uish mak aku ni.


"Alaaa mak ni bulan bulan puasa pun masih nak pergi berdiskusi bawang dengan makcik makcik tu. Bawak bawak bertaubat lah mak. Hidup ni tak lama."

Mak aku lagi sikit nak hempuk kepala aku dengan telekung siti khadijah.

Ehh tak tak mak aku nak sedekah. Bukan nak buat solat. Mak aku dengan makcik makcik masjid tu kamceng sikit.


"Nanti mak otw balik mak call. Kau belajar je sampai tepu. Biar sel sel otak tu berhubung."


Nasib bulan ramadhan je ni.


Lalu aku pun dengan berat hatinya melangkah sepuluh tapak menuju ke rumah sebelah selepas disogok beberapa kali oleh mak.


Loceng rumah ditekan.


Tekan lagi.


Tekan lagi.



Wahhhh member takde kat rumah. Lepak char kuey teow taehyung ah tu.


Char kuey teow taehyung memang laris dekat kawasan perumahan ni. Sebelah tu kedai burger abang jeon.

Sedap gak burger dia. Boleh tahan. Murah pun murah. Memang kamceng ah abang burger dengan abang char kuey teow tu. Dah ah hensem terok.


Eh bulan puasa ni.


Loceng ditekan tapi masih tiada jawapan.


Aku pusing belakang.

"OPOCOT SETAN TERLEPAS IKATAN"

Buku addmath dilambung ke rumput, pensel box tepat dibaling ke dahi lelaki asing ni.

"Aduuu sakit bowdoe"

"Kau lain kali kasi la salam ke. Nyanyi lagu raya ke terkejut siot aku. Aku sumpah ingat setan mana terlepas tak kena ikat tadi."

"Aku belum sempat nak kasi salam kau dah pusing kau fikir aku tak terkejut ke tiba tiba ada perempuan hitam putih depan pintu rumah aku ni." 

Aduuu bising pulak mamat ni.

Aku tengok dia usap usap dahi dia yang dihempuk pensel box keras aku. Kau jangan macam macam pensel box aku ni baling kat anjing pun anjing boleh biul.

"Sakit ke weh ? Sorry do aku gentle tak sengaja."

"Takde apa ah. Dah ah masuk ah sejuk kat luar ni."

Aku kutip semula buku addmath aku yg bertaburan dan mengikut namjoon masuk.

"So kau nak study bab apa ?"

"Bab1"

"Bab1 ? Janjang ?"

"Tak babi. Bab1. HAAHAHAHAHAHA"

Aku gelak dekat lawak sendiri.

Namjoon time tu dah ready nak humban aku dari tingkap.

"Serious ni kau nak belajar bab apa ?"

"Entah la we aku addmath ni semua bab aku tak faham. Ikut kau la."

"Kita ikut buku teks. Bab by bab."

Aku hanya mengangguk.

Okey aku actually ada satu penyakit ni. Bila aku bukak je tak kisah la apa apa buku. Aku confirm tidur. Parah en penyakit aku ni. Hmmm

"So kau amik f(x) ni masukkan dalam g(x) tapi kau isikan yang x aja-"

"Siot perempuan ni dia tidur."

"Weh bangun la. Kita baru soalan kedua kot."

Namjoon tolak perlahan bahu aku.

"Lima minit lima minit."

"Ahhh takde takde."

Bahu aku digoncang.

Aku buka mata aku.

"Wehh aku sumpah ngantuk gentle. Menyesal aku melantak sotong goreng tepung  banyak sangat tadi."

Aku menguap, garu kepala then aku pandang namjoon.

Ya tahu aku buruk tapi agak la jangan pandang camtu.


"Tak boleh camni weh kau kena belajar betul betul. Kau ingat aku tak tahu kau tak pernah lulus addmath setiap kali periksa ?"

Ah sudah.

"Susah la weh addmath ni. Aku dah fikir nak drop tau. Kau lain la kau bijaksana. Aku bijaksini pun tak."

"Kau tak usaha memang la tak lulus. Cuba kau usaha dulu. Ini baru dua soalan kau dah tumbang. Menyerah kalah sebelum berperang."

Aku pandang namjoon. aku tak pasti dia ni mengutuk atau cuba kasi aku kata kata semangat.

"Okey la aku cuba. Kalau aku tidur en kau cubit je aku. Tampar pun dibenarkan."


Lalu sesi serious bermula kembali. Aku try hard siot taknak tidur. Walaupun ada sesekali aku terlelap tapi instead of kena cubit namjoon usap je kepala aku.

Hmmm husband material betul. Eh ?


"Rumus tu memang la dia bagi dalam soalan tapi kau kena faham jugak soalan dia jangan main bantai letak rumus ikut suka hati kau. Faham ?"

Aku angguk.

"Namjoon kita stop sampai sini eh. Aku dah tak larat ni. Lagi sikit aku tumbang ni."

Ye siot mata aku tak tahan dah ni. Gentle.

Lalu aku bangun dan aku baring dekat sofa dia. Aku dari masuk dah usha dah sofa ni. Hmmm memang empuk. Tak sampai lima minit aku dah takde dalam realiti.

//

Aku tak tahu pulak budak ni perangai macam ni. Dulu masa kecik kecik diam nakmampos. Dah besar mulut tak berhenti bising.

Nampaknya, lepas ni aku memang jarang dah lepak dekat kedai tae.




Mungkin dua dua tak sedar sampaikan seul baring beralaskan lengan namjoon dan namjoon juga terlelap bersama ehe.





tbc.


















Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro