Sarah wordt wakker, ze kijkt om zich heen.
Ze ligt nog steeds in haar eigen bed, als ze opzij kijkt ziet ze Andreas liggen.
Hij ligt met zijn open ogen naar het plafond te staren, "goeiemorgen".
"Goeiemorgen", glimlacht hij terug.
"Waar zat je aan te denken", Sarah rolt nieuwsgierig op haar zij.
"oh, aan meerdere dingen maar vooral aan het gesprek", Andreas gaat rechtop zitten.
"Ze zal toch een keer met jou alleen willen praten en als we haar het verhaal vertellen stopt ze ons meteen in een gesticht".
"Dat zal echt niet gebeuren" lacht Sarah maar als Andreas niet teruglacht stelt ze hem gerust "ik bedenk wel wat, geloof me we redden het wel".
Sarah staat op "maar nu moeten we eerst naar school dus hup je bed uit".
Andreas komt ook uit zijn bed en gaat naar de badkamer om zich om te kleden.
Snel pakt Sarah haar mobiel erbij, nog geen bericht terug .
Waarschijnlijk zal hij morgen wel iets terug gestuurd hebben, Sarah trekt ook haar kleren aan.
Ze heeft namelijk al een leuk ideetje om hem weer te ontmoeten.
Andreas komt uit de badkamer en ze lopen samen de trap af.
Sarahs vader zit aan de eettafel "goeiemorgen slaapkoppen".
"Morgen" glimlacht Sarah en ze gaat aan tafel zitten.
"Morgen pap" Andreas komt erbij zitten en ze beginnen beiden met het beleggen van hun brood.
"Zin in vanmiddag" haar vader kijkt hun nieuwsgierig aan.
Sarah haalt haar schouders op en ze neemt een hap van haar brood.
Andreas kijkt even op "we zijn wel een beetje zenuwachtig".
Hij knikt "dat begrijp ik, maar het zal allemaal wel goed komen".
Dan loopt hij naar de keuken toe "Andreas, wat wil jij mee naar school".
"Doe maar hetzelfde als Sarah" ze kijkt Andreas even glimlachend aan.
Hij glimlacht terug en neemt hij een slok van zijn glas melk.
Sarah's vader legt hun eten en drinken op tafel, "het is maar goed dat ik vandaag thuis ben, je moeder ligt nog te slapen".
Sarah glimlacht maar ze zegt niks, ze laat Andreas maar denken dat haar moeder de andere dagen wel vroeg haar bed uit komt als haar vader thuis blijft.
Ze eten allebei hun brood op en ze doen hun eten en drinken in hun tassen.
Voordat ze weggaan geeft Andreas Sarah's vader nog een knuffel, Sarah kan zich niet inhouden en geeft hem er ook eentje waarna ze snel achter Andreas aangaat.
"tot vanmiddag" zwaait Sarah's vader hen nog na en ze fietsen samen weg.
Als ze die middag klaar zijn met school fietsen ze snel naar huis.
Sarah's moeder staat hun in de hal op te wachten.
Ze krijgen allebei een knuffel "en hoe ging het op school, veel gedaan?".
Andreas haalt zijn schouders op "niet veel"en hij hangt zijn jas op.
"Alleen een beetje zenuwen zeker", Sarah glimlacht, haar moeder weet altijd te raden wat er in haar omgaat.
Als ze de huiskamer in lopen zien ze dat degene van jeugdzorg er nog niet is.
Andreas loopt meteen naar de trap maar Sarah's moeder houd hun tegen "willen jullie geen limonade?"
"We drinken straks wel"glimlacht Andreas terug en hij loopt de trap op.
Sarah loopt hem achterna en boven gaan ze op eigen hun bed zitten.
"Nou zenuwachtig ben ik zeker wel" zucht Sarah, Andreas knikt.
Ze glimlacht naar hem "maar het zal zeker goed komen".
Andreas zucht "dat weet ik wel, ik ben gewoon gespannen".
"weetje wat ik altijd doe als ik gespannen ben" Sarah staat op.
Andreas kijkt haar aan "nou, wat doe je dan".
Sarah loopt naar de kast toe "dan ga ik tekenen" en ze pakt twee blaadjes en twee potloden.
Ze geeft van elke een aan Andreas en ze ploft weer op haar bed.
"Wat moet ik dan gaan tekenen" Andreas staart naar zijn blaadje "ik heb echt geen idee".
"Nou" Sarah zet de eerste strepen op papier "je kan iets tekenen dat in je hoofd zit of belangrijk voor je is, of gewoon zomaar iets".
Ze kijkt naar zijn blaadje waar hij al een paar strepen heeft neergezet "je kan vanuit die strepen gewoon verder gaan teken totdat je er iets in ziet en dan kun je dat tekenen".
Hij glimlacht "dat kan ik wel proberen"en hij tekent verder.
Sarah tekent ook verder en na een tijdje begint het te lijken op een kat met drakenvleugels.
Ze kijkt even naar Andreas "en wat ben jij aan het tekenen".
Andreas kijkt op "oh, zomaar wat" hij laat zijn tekening zien.
"Ik heb van die strepen maar een schommel gemaakt omdat ik daar aan dacht", hij tekent verder.
"En wat ben je nu aan het doen" Sarah leunt naar hem toe.
Boven de schommel is Andreas donkere wolken aan het tekenen.
Hij kijkt op "nu teken ik onweerswolken boven de schommel, gewoon om de gevoelens aan te geven die ik bij mijn herinneringen aan een schommel heb".
Sarah glimlacht "je word nog eens een kunstenaar met het uittekenen van je gevoelens"
Andreas glimlacht terug "dat zou vast kunnen".
Dan kijkt hij weer op van zijn tekening "en wat heb jij getekend"
"Zomaar wat, zoals gewoonlijk" glimlacht Sarah en ze laat haar tekening zien.
"Ik vind het er wel schattig uitzien", hij leunt wat dichterbij "dat zijn drakenvleugels toch".
Sarah knikt "dat klopt, vind je ze er goed uit zien voor een paar snel getekende vleugels ".
"Zeker, ik speel wel eens een spel met draken erin en ze lijken er heel erg op".
"Hoe gaat dat spel dan", Andreas glimlacht "je hebt een eigen draak en daarmee kun je rondvliegen en vechten".
"Dat klinkt leuk", Sarah leunt naar achteren "wat voor spellen speel je het liefst".
Hij denkt even na "vooral spellen waarbij je moet nadenken, maar first shooters vind ik ook wel leuk.
En wat voor spellen vind jij leuk?", Andreas kijkt Sarah nieuwsgierig aan.
Ze kijkt hem aan "ik speel niet echt games, tenminste niet op computers enzo.
Mijn ouders zeggen dat het slecht is voor creatieve ontwikkeling maar ik weet zelf dat het is omdat ze niet genoeg geld hebben voor een laptop of een spel computer".
Sarah kijkt naar haar tekening "dat kwam vooral doordat mam een tijdje geleden is ontslagen en dat haar nieuwe baan veel minder betaald".
Dan kijkt ze op "maar ik vind nog steeds dat ze de beste ouders zijn die ik mij kan wensen".
Andreas glimlacht "dat vind ik ook" en dan horen ze de voordeur open gaan.
Ze staan allebei op van hun bedden en ze lopen de trap af waar Sarah's moeder hen al op staat te wachten.