April
Het is 3.30 uur 's nachts en ik moet naar Shawn toe.
Ik was eindelijk in slaap gevallen, maar toen belde hij en ik ben meteen klaarwakker.
Hij klonk zo kwetsbaar.
Snel trek ik mijn schoenen aan en gooi wat water in mijn gezicht, ik zie er vreselijk uit.
Opeens kijkt iemand me via de spiegel aan, ik draai me met een ruk om, "oh, Ros ik schrok me dood" zeg ik en ik schiet in de lach.
"Waar ga je heen" vraagt ze bezorgt, "ik ga naar Shawn".
"Waarom" vraagt Ros voorzichtig, "hij belde me op, hij had me nodig en volgens mij was hij aan het huilen" zeg ik.
"Oh, oké, doe wel voorzichtig" zegt ze en ze gaat weer naar het bed.
Waar ben ik mee bezig, ik sta nu alleen in een lift midden in de nacht, maar hij klonk zo wanhopig.
Een paar uur geleden was hij er voor mij en nu ben ik er voor hem, ik staar naar de vloer en wrijf even over mijn lippen.

Een zachte ping laat me weten dat ik veilig aangekomen ben op de verdieping waar Shawn verblijft, ik ben best zenuwachtig besef ik nu.
Wat zou er aan de hand zijn?

Ik loop door de hal en stop voor het appartement van Shawn, met een trillende hand klop ik op de deur.
"April" hoor ik hem zeggen, "ja Shawn ik ben het" zeg ik en hij doet de deur open.
Hij staat daar met roode ogen, ik vind het vreselijk om hem zo te zien en voor ik het weet sla ik mijn armen om hem heen.
Shawn kijkt alleen maar in mijn ogen en zegt niks dus besluit ik maar iets te zeggen, " waarvoor moest ik hier komen" vraag ik.
"Ik miste je" zegt hij zacht en slaat zijn ogen neer.
Oké, dat antwoord had ik niet echt verwacht, "dus je laat me midden in de nacht naar je toekomen omdat je me mist?" vraag ik ongelovig, "ik dacht dat er iets ergs aan de hand was" zeg ik nu een beetje boos.
"Het spijt me" zegt hij zachtjes en hij laat zijn hooft hangen.
"Wat spijt je" vraag ik en ik til zijn hoofd op zodat hij me wel aan moet kijken.
"Dat ik je heb gekust en ik weet dat je een vriend hebt en dat je van hem houd maar, je bent gewoon zo mooi en lief" zegt hij en volgens mij beseft hij nu pas wat hij heeft gezegd want hij kijkt me met grote ogen aan en zet een stapje achteruit.
"Sorry, ik ben een klootzak" zegt hij en hij loopt de gang door naar volgens mij zijn kamer, nu pas valt het me op dat het hier heel erg naar alcohol ruikt.
Ik loop hem achterna en zie hem als een soort van gekruld balletje onder de dekens liggen en de scherven van de fles wijn zie ik ook liggen, Snel ga ik op zoek naar een veger en blik om het op te ruimen, hij meende vast niet wat hij zei, denk ik, hij is sowieso dronken.
"Shawn" zeg ik, hij reageert niet, "zal ik maar gaan", "nee blijf" hoor ik hem zeggen met een krakerige stem en zijn hoofd schiet omhoog van onder de dekens.
Hij kijkt me met smekende puppy ogen aan " oké, schuif eens op" vraag ik en ik ga naast hem onder de dekens liggen, maar in plaats van op te schuiven schuift hij juist dichter naar me toe en slaat zijn armen om me heen.
Ik schrik er wel van, maar toch laat ik het toe, het voelt zo vertrouwd.
"Ik hou van je" mompelt Shawn en dat is het laatste wat ik hoor voordat ik in slaap val in de armen van Shawn.
Tum, tum, tum!
Zal dat goed komen?
Heel erg bedankt dat jullie mijn boek lezen!❤️❤️
Zijn jullie voor team Mason of team Shawn?
Let me know😂
Bye😘