Nigdy nie można analizować jakiegokolwiek czynnika w horoskopie w oderwaniu od innych, zwłaszcza od tego, który go dookreśla na zasadzie lustra. Metoda „Lustra" każe nam spoglądać na elementy horoskopu tak, aby zawsze dostrzec przeciwwagę dla analizowanego elementu. Żaden element nie występuje w czystej postaci, w oderwaniu od innego. Dokładnie tak, jak rewers nie istnieje bez awersu.

Dopełnieniem Słońca jest Księżyc, dopełnieniem Wenus jest Mars, Jowisza – Saturn a Rahu ma swój ogon, czyli Ketu.

(Ketu w Kosmogramie zawsze jest położone w opozycji, czyli na przeciwko Rahu)

Dualność jest podstawową zasadą organizacji horoskopu. Nie można mówić o osobowości człowieka biorąc pod uwagę jedynie pozycję Słońca w znaku zodiaku. Analiza musi dotyczyć i Słońca i Księżyca, relacji jakie tworzą się między nimi. Planety te nie muszą być połączone ze sobą aspektami, równie istotne jest to, w jakich są żywiołach, jakościach czy rodzajach. Charakter relacji między przykładowo podanym Słońcem i Księżycem może być specjalnie podkreślony przez aspekt. Jest to szczególny dla człowieka moment, w którym dowiaduje się, że temat jest szczególnie ważny dla jego rozwoju.

Mieć aspekt znaczy dokładnie "mieć lekcję do odrobienia". Czy to kwadratura, czy to trygon, czy koniunkcja – nasze poprzednie wcielenie (wcielenia) zostawiło nam do załatwienia bardzo ważną sprawę.

A Węzły Księżycowe to element specyficzny, wybitnie utożsamiany z karmą. Karmicznie wskazuje na sytuacje, z których wyrastamy, a na planie obecnej inkarnacji – na ludzi, których spotykamy. Dokładnie tak! Astrologia jest nauką o człowieku, jego wewnętrznym rozwoju oraz o rozwoju relacji z otoczeniem (innymi ludźmi). Drugi człowiek jest lustrem, w którym możemy się przejrzeć. To dzięki określaniu swojego miejsca w grupie (w związku) jesteśmy w stanie dostrzec swoje słabe i mocne strony, dokonać odpowiedniej korekty – tak aby harmonijnie powiązać to, kim jesteśmy sami dla siebie z tym, kim jesteśmy dla innych.

Poszukiwanie harmonii jest celem nadrzędnym dla wszelkich działań człowieka. Widać to szczególnie w przypadku Węzłów Księżycowych. Jak na to nie spojrzeć, układ węzłów to układ dynamiczny, naczynia połączone, gdzie cały wysiłek idzie na to, aby wyrównać w naczyniach poziom cieczy. Szukanie balansu, złotego punktu równowagi to zadanie, które realizujemy – w przypadku Węzłów Księżycowych – za pomocą innych ludzi. Śmiało można innych ludzi porównać do narzędzia, dzięki któremu ustalamy moment równowagi w naszym wewnętrznym świecie. Każda osoba, której planety powiązane są aspektami z naszymi węzłami, to lustro – przyrząd, dzięki któremu możemy skorygować karmiczne "prace domowe" do odrobienia.

Utarło się, i to całkiem słusznie, traktować Rahu jako zadanie na obecną inkarnację, a Ketu – jako stare, utarte schematy, w które wycofujemy się z łatwością, ilekroć nie potrafimy poradzić sobie z naszym zadaniem życiowym. Posłużę się tutaj przykładami, które powinny rozjaśnić mój punkt widzenia.

Węzły rządzą się innymi prawami niż planety. Dekanaty położone są w odwrotnej kolejności. Pierwszy dekanat zaczyna się w 30 stopniu i kończy się w 20 stopniu znaku... drugi 20-10 i oczywiście pierwszy 10-0.

Jeżeli węzeł znajduje się w pierwszym dekanacie - tutaj człowiek próbuje aktywnie realizować zdobyte w poprzednich wcieleniach doświadczenie, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji wynikających z pozycji zachodzącego węzła.
Drugi dekanat - tu człowiek realizuje się w pracy z materią.
Trzeci dekanat to faza, w której węzeł się żegna z energią znaku i przechodzi na nowe pole działania. 12 faza dla węzłów to obszar pomiędzy 2,5 i 0 stopniem znaku.