Kerans brief

Lieve mam,

Je had gelijk. Je had gelijk toen je zei dat ik beter niet uit kon gaan. Je had gelijk toen je zei dat niet iedereen het goed bedoelt en je had gelijk toen je zei dat ik ooit een goede leider zou worden. Jouw woorden hebben me erdoorheen gesleept. Er is geen moment dat ik niet aan je dacht. Ik ga het niet halen, maar maak je geen zorgen: ik ben niet bang. Je hebt me geleerd om lief te hebben zonder angst en te staan voor wie je bent. Je hebt me geleerd om alles eruit te halen wat erin zit en dat heb ik gedaan. Ik heb alles gedaan wat ik kon, gevochten tot het bittere eind.

Het liefst zat ik nu bij je op de bank te praten tot diep in de nacht over het leven en wat ons bezighoudt of zou ik je nog een laatste keer mee uit nemen naar dat eethuisje op de hoek van de straat. Het liefst had ik je nu in mijn armen geslagen om je warmte nog een laatste keer te voelen.

Het spijt me dat ik niet luisterde die avond. Ik hoop dat je het me vergeeft.

Ik houd zo veel van je, mam. Vergeet dat niet. Dag, mama. Ik houd van je.

~ Keran

***

Elina's Brief

Lieve Damian,

Je bent er niet meer. Ik mis je en toch ook weer niet. Misschien zie ik je snel, maar voordat ik dat doe, schrijf ik je deze brief. Ik houd nog steeds van je, ondanks de hobbelige rit die we samen hebben meegemaakt. Je was lief voor me, toen ik niemand anders had om tegen te praten. Je luisterde, je gaf me advies en je maakte me sterk.

Nog steeds begrijp ik maar niet waar het precies mis is gegaan. Je werd boos, opvliegerig en die lieve lach van je, werd steeds vaker overschaduwd door het vuur dat in je brandde. Ik drukte het weg, je had me immers geholpen toen ik zo kwetsbaar was. Je was zachtaardig en zo wilde ik je graag blijven zien. Liefde maakt blind, of niet dan? Je maakte foute vrienden en ik wuifde het weg en hield vast aan de jij die me huilend uit het meisjestoilet had gedragen. Hoe erg het ook werd, dat was mijn beeld van je.

Je bent er niet meer en ik mis je. Voor mij blijf je de ridder op het witte paard en ik vergeef je voor alles wat je hebt gedaan. Uiteindelijk maakte het me sterker en dat had ik nodig.

Tot ziens, Damian.

Liefs
Elina

***

Iris' brief

Pap,

Ik ben niet van plan om dood te gaan, maar als ik er niet meer ben, dan wil ik dat je weet dat ik van je houd. Ah bah, ik begin nu bijna te janken. Sorry. Ik hou gewoon flipping veel van je. Ik hou zelfs van je vriendin en van de hond. Het spijt me dat ik zo vaak boos ben geweest. Een goede dochter ben ik niet. Ik had je echt vaker moeten zeggen dat ik van je hou. Als ik de kans niet meer krijg dan moet je weten dat ik het altijd heb gedacht. Zelfs als ik tegen je schreeuwde of weer eens dronken thuiskwam.

-Iris

***

Noëls brief

Lieve mama en papa,

Bedankt voor alles wat jullie voor me hebben gedaan. Jullie hebben me geholpen, hoe saai ik jullie verhalen ook vond. Alle medische kennis zorgde ervoor dat ik een verschil kon maken hoe klein dan ook.
Dat dit ooit zou gebeuren had ik nooit verwacht. Ik hoopte oud te worden, kinderen te krijgen. Stiekem wilde ik net zo zijn als jullie. Al hield ik dat natuurlijk altijd geheim, want het is niet echt stoer.
Het spijt me dat ik nu degene ben die als eerst dood gaat. Het spijt me van de pijn die het jullie gaat doen. Ik had gehoopt terug te keren en jullie te bedanken voor wie jullie zijn. Zonder jullie is de wereld een stukje kouder. Maar ik ga nu snel naar een betere plek, waar veel van de vrienden die ik hier heb gemaakt al zijn. Daar zal ik op jullie wachten. Tot snel.

Ik hou van jullie,
Noël

***

Mandy's brief

Lieve Katie,

Hé zus, ik hoop van harte dat je deze brief nooit ontvangt. Het is al zwaar genoeg voor je geweest, met de scheiding, uit huis gaan, break-up en... ik.

Ik wil je dit eigenlijk niet schrijven. Het doet pijn. Sorry voor de traanvlekken op het papier, ik kon het niet bepaald droog houden.

Je verdient beter, Katie. Wij verdienen beter. Dat hele gezeik begon al veel te vroeg. Je ontsnapte in je gedichten en ik zag ze opstapelen elke keer als ik je kamer in kwam. Verberg ze niet, oké? Ze zijn prachtig. Schrijf je er ook een voor mij als ik er niet meer ben?

Beloof me dat je je eigen geluk zoekt en dat je je niet langer meer laat tegenhoud door onze ouders, een waardeloos vriendje of wie dan ook? Laat je nergens door tegenhouden, je bent sterker dan je denkt.

Ik houd van je, Katie. Je hebt me geleerd dat je samen altijd sterker bent en dat je hoop moet houden. De gedachte aan jou hield me staande. Ik ben niet bang. Jij moet dat ook niet zijn. Waar je ook bent, vergeet niet, ik ben er ook.

Ik houd van je, Katie.

Liefs,

Mandy

***

Lowa's brief

Hallo Reyna,

Toen Elina me van de brieven vertelde, moest ik er wel een schrijven. Al kan ze deze nooit voor me bezorgen. Ik hoop dat je dit leest, waar je nu ook bent. Ik probeer te geloven dat je heel dichtbij me bent, maar je weet dat ik dat soort dingen lastig vind. Het is nu al weken sinds ik de trekker heb overgehaald, toch weigert het mijn hoofd te verlaten. Zijn lach, ik hoor hem nog steeds.

Ze zeggen dat hij weg gaat als ik er over praat, ze zeggen dat ik mijn leven op moet pakken en weer moet gaan tekenen. Ze kunnen praten wat ze willen, mijn lippen zijn aan elkaar vast gevroren. Het voelt alsof er permanent een brok in mijn keel zit. De enige keer wanneer ik mijn mond open doe, is in mijn slaap. Wanneer ik jou opnieuw zie sterven.
Het spijt me dat ik je niet kon redden, dat het altijd een verloren strijd is geweest. Sommige dagen denk ik dat ik het beter op kan geven, dan wens ik dat zijn kogels niet op waren geweest. Jij zou het me niet vergeven als ik stopte met vechten, net als Elina.

Weet je dat ze elke week langs komt? Al zeg ik geen woord, ze komt naast me zitten en vertelt me over haar dag. Soms huilen we, soms lachen we en soms zijn we stil. Zolang zij me nodig heeft zal ik voor haar blijven leven. Mijn strijd is gestreden. Als ik er hard voor zou vechten, zou ik misschien ooit nog wat van mijn leven kunnen maken, maar ik ben te moe. De gedachten hebben me geveld. Zij is nog niet op, ze is gebroken, niet verbrijzeld. Ik denk dat zij de enige is die the Joker ooit echt zal verslaan.

Ik niet. Met een kogel win je geen gevechten, je eindigt ze slechts. Waarna de overlevers achterblijven met de scherven. Toch blijf ik hopen dat op de met glassplinters bedekte vloer, tussen een spleet in het beton, een klein plekje over blijft voor een distel om te bloeien.

-Lowa