The Joker staat in het midden van de ruimte met zijn gebruikelijke grijns op zijn gezicht. 'You have chosen your leaders. But who says they are worthy of being a leader?' The Joker kijkt de ruimte rond. Blikken worden naar de grond geworpen om hem niet aan te kijken. Behalve Joanne, Iris en Lowa, die kijken terug. 'Luckily, today you're all going to find out. I give the leader of each group a gun and they have a choice to make. You have two options, leaders, either show what you're worth and take out yourselves, or... shoot one of your group members. Don't you dare pointing your weapon at me. This time I won't be so forgiving. Now, let's begin, shall we? Who wants to go first?'

Nathan kijkt zijn groep rond, natuurlijk kijkt iedereen naar de grond. Nathan is het zat. 'We'll go first.' Met een smerige grijns kijkt hij naar Joanne. Ze heeft toch de ballen niet om iemand neer te knallen. Hij zal eens laten zien wie de baas is.

Joanne kijkt hem boos aan dan stapt ze naar voren. Ze kan Nathan wel wat aandoen. Als hij de leider was geweest, was hij waarschijnlijk niet zo snel met zichzelf aanbieden, maar ze is blij dat hij het niet is, anders was dit haar laatste dag. 'Sorry,' mompelt ze tegen haar groep, terwijl ze naar the Joker toeloopt.

De handlangers trekken de mensen met de paarse band om hun pols uit de groep. Ze vormen een kleine cirkel met Joanne in het midden. De stilte is om te snijden. Niemand is er klaar voor om nog iemand kwijt te raken.

'So... young leader,' zegt the Joker, terwijl hij een wapen aan haar geeft. 'Choose.'

Joanne knikt en kijkt naar het wapen. Eigenlijk is het oneerlijk, ze heeft al drie keer een opdracht moeten uitvoeren. Waar heeft ze dit aan verdient?

Toch loopt ze terug naar de groep en laat haar ogen door de groep glijden. Haar hand heeft ze stevig om het wapen gevouwen. Kort aarzelt ze, als haar ogen bij Nathan blijven hangen. Het is niet goed om voor hem te gaan, dan laat ze zich leiden door wraak. Als ze zichzelf schiet, zal Nathan krijgen wat hij al die tijd al wilde: haar dood. Ze schudt zacht haar hoofd. Als zij zijn leven niet eindigt, zal hij haar uiteindelijk vermoorden. De groep is hun vertrouwen in hem ook al lang verloren. Wie houdt ze dan nog voor de gek? Zonder nog langer te twijfelen, richt ze haar wapen op en haalt ze de trekker over, voordat ze van gedachten kan veranderen.

De knal galmt door de ruimte. Ze heeft het geluid van een wapen inmiddels al vaak gehoord, maar het went nooit. Ze heeft iemand vermoord. Het besef slaat als een hamer tegen haar hoofd. Al haat ze hem, de dood verdiende hij niet. Ze laat het wapen vallen en loopt de kring uit zonder om te kijken.

'Wow, she had a lot on her plate, that fierceness! Man, that I call a ruthless leader. Let's see if yellow's leader is just as fierce as purple's!'

Michelle stoot Iris aan en fluistert wat in haar oor. Dan loopt ze op the Joker af, terwijl de angst haar stevig vasthoudt. Haar vingers klemmen zich om het wapen. Het voelt zwaarder dan de vorige keer dat ze het vasthield. Misschien omdat het nu volledig gevuld is met kogels of omdat ze nu weet hoe het voelt om een wapen vast te houden. Een gevoel wat ze nooit heeft willen leren kennen.

De leden van groep geel vormen een kring ondertussen een kring. Sophia wordt licht ondersteund door haar broer. Al ziet het er niet uit dat ze die ondersteuning nodig heeft.

Michelle kijkt haar groep rond. Ze heeft altijd gedaan wat het beste voor de groep was, maar toch heeft ze hen nooit kunnen redden. Als ze voor de zwakste zou gaan, zou ze nu voor Sophia moeten gaan. Al vraagt ze zich af hoeveel fysieke kracht er hier echt toe doet. Vaak lijkt dit meer een mentale strijd dan een fysieke. Altijd is het de overweging wie ze kan vertrouwen, wie haar vergeeft, wie het aankan om morgen weer iemand te kunnen zien sterven. Niet echt keuzes die jongeren zouden moeten maken. Ze kijkt naar het donkere wapen in haar hand. Misschien was het zwak van haar om voor de zwakken te gaan. Zelfs wat ze nu gaat doen is niet sterk. Toch heeft ze haar keuze gemaakt. Nog een laatste keer kijkt ze de groep rond. Dood gaan ze allemaal. Het enige waar ze controle over heeft, is de manier waarop. Ze draait zich om naar the Joker en zet het wapen tegen haar hoofd. Het zal niet een manier zijn waar ze hem van laat genieten. 'Enjoy it, this will be the last bullet you ever see me shoot. I'm done playing your games.' Dan haalt ze de trekker over. Het gaat veel makkelijker dan verwacht. Nog voor de pijn tot haar doordringt, zakt ze ineen. Voor haar is dit spel eindelijk voorbij. Als de echo van de klap is weg gegalmd, kun je een speld in de ruimte horen vallen.

Zelf the Joker is even stil. 'Well... she was certainly right,' zegt hij dan. 'Yellow, you need a new leader.'

'She already chose me as leader,' zegt Iris. Dan wenkt ze naar haar groep, die haar volgt en ruimte maakt voor de laatste groep. Niemand lijkt kritiek te hebben op Michelles keuze en anders durven ze het niet uit te spreken.

'Great!' lacht the Joker. 'Green... it's your turn. What type of leader do you have?'

'Ga niet naast me staan Rey,' fluistert Lowa naar haar vriendin. Dan neemt ze plaats in de cirkel.

Reyna kijkt haar aan. Tijd om erop te reageren heeft ze niet. Lowa staat al in de cirkel tussen Damian en Luna die haar beiden onvriendelijk aankijken, nog voordat Reyna nog iets kan zeggen. Reyna klemt haar kaken op elkaar en gaat naast Brent staan.

Het wapen wordt Keran overhandigt, nadat Michelle de cirkel uit gesleept is. Nog meer bloedvlekken op de grond kon er ook wel bij, na Jesper en Nathan. Keran heeft nog niet eerder een wapen vastgehouden. Sommigen zouden zeggen dat het je sterker maakt, maar voor hem voelt het alsof het al zijn kracht afneemt. Terwijl de andere twee groepen hun keuze aan het maken waren, was hij aan het denken wat hij moest doen. Moest hij Michelle volgen? Of had Joanne het juiste gedaan door iemand uit te schakelen die de groep niet vooruit zou helpen?

Zijn blik glijdt langs iedereen in de groep. Reyna kijkt hem aan. Haar ogen staan niet bang, wat hij niet had verwacht. Eerder vol medeleven. Ze is niet de sterkste in de groep en hij heeft ook wel gezien dat ze een nauwe samenwerking heeft met Lowa. Maar als dat zijn redenatie was, dan zou hij Dyane moeten nemen. Zij is zeker de zwakste. Ze had zelf aangegeven dat ze beter kon sterven, als ze amper een jaar heeft. Hij klemt zijn kaken op elkaar. Iedereen in de groep heeft ze een reden om het niet te redden.

Alsof zijn lichaam voor hem besluit, richt hij zijn wapen op naar Lowa. Zij is degene die het minst betrouwbaar is. Ze heeft al eerder acties ondernomen en bijna anderen vermoord door haar ondoordachte acties. Ze is een gevaar en gevaar is iets wat ze niet kunnen gebruiken.

Lowa kijkt hem akelig kalm aan. De blik in haar grijsblauwe ogen is niet eens leesbaar alsof ze niks voelt. Bang lijkt ze in elk geval niet.

Keran kijkt haar aan in haar bijna emotieloze gezicht. Misschien is het beter zo. Ze lijkt er geen moeite mee te hebben. Als zij het al niet heeft, kan hij dat beter ook niet hebben. Misschien had ze het wel verwacht.

Hij haalt diep adem en vestigt zijn grip nog een keer wat steviger om het ding. Lowa moet het maar worden.

'Ga je nog schieten? Is het zo moeilijk om die verrader neer te knallen?' sist Damien geërgerd.

Lowa negeert Damiens opmerking, maar er verandert voor een kort moment iets in haar blik. Even lijkt er iets van pijn door te schemeren. Het ebt weg voordat hij kan beslissen of het een oprechte emotie is.
Keran kijkt de jongen. vanuit zijn ooghoeken aan. Damian staat met zijn armen over elkaar verveeld naar het tafereel te kijken, alsof hij onschendbaar is. Keran is het gedrag van hem beu. Hij zou zich niet moeten laten leiden door een persoonlijke afkeer naar iemand, dan zou hij geen haar beter zijn dan Nathan of Brent. En toch wakkert dat kleine beetje afkeer een vuurtje aan. Het enige wat Damien meebrengt, is onrust. Hij stookt op, mishandelt zijn vriendin, hij doet eigenlijk niks anders dan problemen veroorzaken. Misschien wel meer dan Lowa doet. Zij probeert tenminste. Ze vecht, denkt mee. Ze is slim... onbetrouwbaar, maar slim. Misschien was de actie van haar niet eens zo ondoordacht als het leek. 'Ik ga inderdaad schieten,' zegt Keran kalm. Hij wil het niet. Als hij het lef had, zou hij het pistool laten vallen. Hij heeft geen keus, beseft hij zich. Er gaat iemand sterven. Het enige wat hij bepaalt is wie. Hij richt zijn wapen en schiet, nog voordat hij echt doorheeft wat hij doet.

Het is niet Lowa die in elkaar zakt, maar Damian, die met grote ogen naar het niks staart. Zijn armen liggen op zijn borst alsof hij gewoon in slaap is gevallen. Zijn blik staat zelfs nog ontspannen. Het had hem totaal verrast.
Brent kijkt woedend naar Keran. 'Daar zal je spijt van krijgen,' sist Brent naar Keran.

Elina gilt. 'Damian!' schreeuwt ze. 'Babe... Damian?' vraagt ze. Ze rukt zich los uit Floris houdgreep en rent naar hem toe. Ze zakt neer bij zijn lichaam en aait hem over zijn gezicht. 'H-het spijt me,' huilt ze.

Lowa legt een koude hand op de schouder van het meisje en gaat naast haar zitten.

Ook de anderen van de de paarse groep lopen naar haar toe en knielen bij Damian neer om Elina te steunen.

The Joker kijkt geamuseerd naar het schouwspel. 'Aah, smart choice,' zegt the Joker. 'We never like a brat, do we? But not everyone seems to be happy with that choice,' zegt hij kijkend naar de huilende Elina. 'Well, you all passed the test with flying colors, except for yellow, who lost their leader. Wasn't this fun? I learned a lot.' Hij maakt een gebaar naar zijn handlangers die naar Damians lichaam toelopen.

'Nee!' schreeuwt Elina. 'Nee, neem hem niet mee, toe!' Ze grijpt hem bij zijn shirt, in de hoop hem vast te kunnen blijven houden.

Keran staat in het midden van de ruimte, kijkend naar Damian en Elina. Dit is zijn schuld.

Lowa pakt haar voorzichtig, maar stevig vast. 'Hij is ook bij je als hij hier niet is,' fluistert ze zacht tegen het meisje.

Elina kijkt op met betraande ogen. Ze wil hem niet loslaten. Ze kan het niet, ook al weet ze dat ze het lichaam niet hier kunnen houden. 'I-ik heb hem nodig,' fluistert ze.

Lowa knikt zacht. 'Ik weet het. Dat mag.'

Floris komt bij Elina zitten. 'Het komt wel goed, je bent niet alleen.'

Elina knikt en slaat haar armen om zijn nek.

Lowa draait zich om, de twee alleen latend. Het is vreemd hoe afhankelijk iemand kan worden van datgene wat ze breekt. Toch weet ze hoe dat voelt, maar het is niet aan haar om Elina te helpen. Dat kan ze beter aan zachtere mensen over laten. Lowa stapt op haar beste vriendin af. 'Gaat het?'

Reyna knikt. Haar ogen staan groot, haar handen trillen en ze ademt oppervlakkig. 'Ik dacht echt dat hij jou zou schieten, toen ik hem zag kijken,' brengt ze dan uit. Ze negeert het feit dat Keran ook haar had aangekeken.

Lowa haalt schouders op ze heeft zich er al lang bij neergelegd dat ze dood gaat. 'Ik ook, maar maakt me niet bang. Sterven door een kogel schijnt geen nare dood te zijn, zolang ze goed raken.'

'Zeg dat niet, alsjeblieft,' zegt ze zacht. 'Ik heb geen zin in jou verliezen. Het is hier al naar genoeg, zonder jou zou het er niet veel beter op worden. Zeg maar gerust, een stuk erger.'

'Sorry,' zegt Lowa zacht. Ze weet dat Reyna niet wil dat ze er zo onverschillig over doet. 'Soms vergeet ik dat we zo anders naar de dood kijken.'

Reyna knikt en probeert er een lichte glimlach eruit te persen. Ze is nooit bang geweest om te sterven, maar alleen achterblijven is wel een angst. 'Hoe doe je het?' vraagt Reyna dan. 'Hoe blijf je zo... sterk. Je emoties lijken je nooit over te nemen.'

'Rey, kracht is slechts een kwestie van perspectief.' Lowa glimlacht zwakjes. 'Wat jij als sterk ziet, is een van mijn grootste zwaktes. En wat jij slap aan jezelf vindt, zie ik als een kracht waarover ik niet beschik.' Een zucht ontsnapt het meisje. 'Soms ben ik jaloers op je. Besef je dat wel?'

Reyna kijkt haar aan. Hoe kan Lowa jaloers zijn op haar? 'Wat bedoel je?' stamelt ze dan.

'Soms zou ik zo sterk willen zijn om te laten zien dat dingen me pijn doen. Mensen zien me nu als een of andere emotieloze freak. Ze beseffen zich niet dat het inhouden van tranen niet betekent dat iemand niks voelt. Jij bent zo sterk om ze over je wangen te laten lopen.'

Reyna lacht ongemakkelijk. 'Daar heb ik niet altijd controle over en leuk is het niet. Een beetje minder emotie zou soms fijn zijn.' Zeker als ze weer eens overweldigd wordt van andermans emoties. Toch kan ze waarderen wat Lowa zegt.

'Dan vullen we elkaar in elk geval mooi aan.' Lowa lacht kort en schudt haar hoofd mistroostig. Reyna lacht ook. Ook al zijn ze zo verschillend, toch zijn ze ook bijna hetzelfde.

Keran draait zich om, richting Dyane. Even kijkt hij hen aan. Hij schenkt hen een kort knikje en loopt dan naar het albino meisje toe. Vandaag zijn ze veilig.