Vanbinnen krijgt Quinty medelijden voor Merdina.
Ze is hopeloos op zoek naar de ziel van haar kind, dat ieder moment herboren zal worden of misschien al is herboren.

Met haar armen over elkaar heen geslagen, loopt ze achter Purah die voorzichtig een trapje afdaalt.

'Pas op dat je niet misstapt. Dit verrekte trapje heeft mij al twee keer een gekneusde enkel bezorgd.'
Zegt Purah.

Quinty kijkt naar de vrouw die treetje voor treetje naar beneden loopt.
'Deze drempel is het vervelendste.' Mompelt ze in zichzelf.

Dan loopt Quinty het trapje af en krijgt dan de mooiste bibliotheek te zien die ze ooit te zien zal krijgen.
Aan het plafond hangen prachtige kroonluchters waar minstens acht kaarsen in zitten gestoken.
In de muren zitten overal boeken gestoken. Van dikke tot dunne boeken.
Het aantal boeken reikt tot aan het plafond dat zo hoog ligt dat er minstens vijf volwassen mannenlengtes opgeteld moeten worden om op de juiste hoogte te komen. Er zijn allemaal lange ladders aan de bovenkanten vastgepind die over de vloer rollen als je er op staat.

'Waar ben ik?' Vraagt Quinty vol bewondering.

Purah glimlacht en zegt: 'Je bent in de ondergrondse bibliotheek van de stad. Deze plek is alleen voor mensen die geloven dat er meer is dan de werkelijkheid.'

Quinty denkt na.
'Dingen zoals?' Zegt ze.

'Dingen zoals geesten. Neem een voorbeeld aan M. Dingen zoals werelden buiten deze. Dingen zoals machines met krachten die de gewone mens niet kent of kan.'

Quinty knikt.

Samen lopen ze naar een houten balie waarachter ook weer immens veel boeken staan.
'Elbracht!' Roept Purah.

Geschrokken komt er een dik mannetje met een grote bril omhoog geschoten, onder de balie vandaan.
'Hallo, Purah.' Zegt hij bibberig.

Purah knijpt haar ogen tot spleetjes en kijkt naar de wangen van het mannetje.
'Heb je weer iets lopen snoepen?' Vraagt ze.

Elbracht knikt beschamend en veegt de slagroom weg van zijn mondhoeken.
'Blijf van die taartjes af en zoek het boek van de legende van M op!' Ze heft haar stok en tikt op de balie.

Geschrokken haast de bolle man zich weg van de balie en verdwijnt in het doolhof der boeken.

Quinty moet grinniken.

'Al vanaf zijn achttiende werkt hij hier en nog haalt hij het bloed onder mijn nagels vandaan.' Vertelt ze.

Quinty grijnst en leunt met haar ellebogen op de balie.
'Ik hou hem, omdat hij snel is, maar anders had ik hem al eigenhandig ontslagen!'
In haar stem klinkt ontzetting en een lichte vorm van plezier.

Quinty lacht en veegt haar zwarte haren op haar rug.
'Het hangt steeds in mijn gezicht.' Zegt ze voordat Purah iets kan vragen.

Purah knikt en kijkt naar Elbracht die met een dik boek aankomt lopen.
Hij ploft hem neer op de balie en stofwolken razen in Quinty's gezicht.

Ze begint te niezen en te hoesten.
Purah staart naar Elbracht die zich weer eens schaamt voor zijn actie.

'Tut tut.' Zegt Purah als Quinty stopt met niezen. 'Denk eens aan de gasten, Elbracht.'

'Ja, mevrouw.' Antwoordt hij.

Purah draait het boek naar zich toe en blaast over de kaft.
Stof walmt weer eraf en komt dit keer in het gezicht van Elbracht.
Hij niest een keer heel hard, waardoor er blaadjes van de balie afvliegen en neerstorten op de grond.

Quinty lacht en Elbracht zet zijn bril recht op zijn neus.
'Gezondheid.' Zegt Quinty.

'Bedankt, mevrouw.' Antwoordt Elbracht.

Purah is ondertussen aan het bladeren door het boek en stopt ergens achterin het boek.

In sierlijke letters staat geschreven: Waarom Merdina niet aanvalt:

'Aha, drie redenen zo te zien.'

Purah leest hardop:
'Reden nummer een: M heeft een plan om je waarschijnlijk pijnlijk te laten sterven of is je zo aan het plaaggeesten dat je uiteindelijk zelf het leven afneemt.
Reden nummer twee: het is mogelijk dat...'
Purah stopt met praten en leest de zin zelf af.

Dan kijkt ze naar Quinty en weer naar het boek.
'Nee, dat is gaat niet gebeuren. Dat is onmogelijk.' Mompelt ze.

'Wat gaat niet gebeuren en wat is onmogelijk?' Vraagt Quinty.

Purah kijkt naar Quinty en heeft een ernstige in haar ogen.
'Wil je het echt weten?' Vraagt ze dan.

Quinty begint te twijfelen, maar stemt toch voor ja.
'Ok dan.' Purah schraapt haar keel en zegt: 'M komt je op de dag van de volle maan halen en neemt je mee de hel in.'

'E-en reden nummer drie?' Vraagt Quinty terwijl ze bang een hand voor haar mond slaat.

Purah slaat het boek dicht.
'Eh... er is geen reden nummer drie. Dat... eh had ik verkeerd gezien.'

Elbracht pakt het boek en verdwijnt weer achter een rij boeken.
'We moeten je naar huis brengen, Quinty. Je moet gewoon zolang je leeft doorgaan met waar je mee bezig bent.'
Zegt Purah.

Quinty's ogen beginnen te tranen en bang pakt ze de ketting om haar nek vast.

Dat ziet Purah.
'Wat is dat voor ketting?' Vraagt ze.

Quinty kijkt naar de ketting om haar nek en zegt: 'Een hanger die ik heb sinds dat ik baby was. Mijn ouders vonden me en ik had hem toen om.'

'Hm, juist ja.'
Purah masseert zachtjes haar slapen en ademt diep in.
'Rustig blijven, rustig blijven...' mompelt ze.

Als ze weer naar Quinty kijkt ziet ze verwarring in haar ogen.
Ze pakt de schouder van haar vast met haar zachte oude hand en zegt: 'Maak je maar niet druk. Ik vind het gewoon zonde dat de aarde zo'n mooi en lief meisje moet afnemen.' Ze glimlacht kort en loopt dan met haar stok naar het 'verrekte trapje'.

'We moeten je maar weer naar huis laten gaan.' Zegt Purah vermoeid.