H5. Nienke

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Met koffers aan de hand lopen we door het vliegveld opzoek naar onze vlucht en shit. Voor dat we wouden vertrekken hebben de jongens ons helemaal onherkenbaar gemaakt met beanies en zonnebrillen zodat we minder snel door de paparazzi worden aangevallen die vragen hebben over de afgelopen maand. De wereld weet namelijk nog steeds niets over ons ontvoeringen en verbranden en dat vind ik nog best wel knap. Voor de komende maand zijn ook alle concerten en interviews afgelast zodat ze weer een beetje op gang komen.

"Guys, we moeten de andere kant op." Zegt Lenora plots als ze plotseling stil staat zodat ik tegen haar aan knal. Iedereen draait zich weer om en we lopen naar de andere kant van dit kutvliegveld. Het is vreselijk druk want iedereen wil blijkbaar naar London of ergens anders in de wereld op precies dezelfde dag en om precies dezelfde tijd als wij dus leven haat ons.

"Nien, er is aan de linkerkant paparazzi dus kijk ze niet aan." Fluisterd Niall in mijn oor en ik knik als teken dat ik het begrijp. We lopen allemaal langs de paparazzi en we komen er ook allemaal voorbij zonder dat ze ons herkennen.

-

Als we eindelijk het vliegtuig in kunnen lopen, kom ik als laatste van ons het vliegtuig in. Ik kijk nog eens op het kaartje dat ik kreeg met mijn stoel nummer erop en zoek mijn stoel op. Omdat we met 13 zijn en er zijn rijen van 3 zit ik alleen aan de voorkant en zit Liam achter alleen. Mijn stoel zit ook nog naast het gangpad dus dat betekent dat dit een vreselijke vlucht word. Ik zet mijn handbagage op de vloer en pak mijn mobiel en oortjes eruit. Iemand tikt op mijn arm fus ik draai mij op en zie dat Niall achter mij zit en mij met een pruillipje aankijkt. Ik grinnik even over hoe schattig hij nu is en trek dat ook zo'n gezicht waardoor hij weer moet lachen.

"Ik hou je hand het hele vlucht vast." Glimlacht hij en ik lach blij. Zo word de vlucht iets minder vreselijk.

Als er word omgeroepen dat we gaan opstijgen draai ik mij weer op en klik in mijn gordel vast. Niall pakt mijn hand die over de leuning hangt en geeft er een kusje op. Automatisch lach ik weer en ik knijp even in zijn hand voordat het vliegtuig opstijgt.

🔱

Als Renske als laatste haar koffers heeft gepakt lopen we richting de uitgang. Er is door iemand een hotel geboekt waar we overnachten voor de komende 2 weken maar nu moeten we daar zien te komen.

"Geweldig, hoe komen we bij het hotel?" Vraag ik aan niemand bijzonder. Ik stap door de draaideur en haal eens diep adem terwijl ik mijn ogen dicht doe. Als ik ze weer open kijk ik recht tegen een hotel aan met de naam van die wij hebben geboekt.

"Geen idee, weten we wel waar het hotel is?" Vraagt Calum en ik wijs naar voren.

"Gevonden."

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro