Eigenlijk moet ik zo even een gesprekje voeren met Ashton. Een paar vragen stellen zoals what te fuck hij denkt dat hij aan het doen is. Hij heeft er niet eens normaal met Lenora over gepraat.

Maar nu zijn we in de Mcdonalds en zijn bitch is er bij dus op dit moment kan ik niks.

Het is nu al een paar weken na de brand op mijn verjaardagsfeest en we weten nog steeds niet wat er precies is gebeurd. De deur kon niet meer open en er werd iets wat in de fik stond door het raam naar binnen gegooid. Door wie? Geen idee maar ik wil het graag weten. Ik vraag me af of de anti-slimmerdsquad weet dat we in London zijn want het staat nog niet op internet. Waarschijnlijk binnen een paar uur wel want wij zijn niet te missen. Met al ons lawaai en drukke gedoe zeker niet.

Ik word aangesloten van rechts en draai mij om naar het persoon. Niall ofcourse.

"Waar denk je aan?" Fluisterd hij en hij slaat zijn armen om mij heen. Als Niall je knuffelt dan begraaft hij zijn hoofd in je nek en daarom geeft hij de beste knuffels ooit.

"Aan de brand." Fluister ik terug met een zucht. "We weten nog steeds niet wie het gedaan heeft en de politie heeft nog niks van zich laten horen." Niall zegt niks.

"Hey tortelduifjes, we gaan." Hoor ik Calum naar ons roepen en we staan op.

"Waar gaan we heen?" Vraag ik als ik Niall met mij mee trek naast Calum.

"Terug naar het hotel." Antwoord hij en ik knik. "We gaan met de metro want we passen waarschijnlijk in dit uur niet meer met ze allen in een bus of taxi." Zegt Calum er achter aan. Onee. Kleine ruimtes met duizenden mensen. Zeker nu het spitsuur is. Iedereen wil naar huis met de metro dus dan is het daar helemaal vol. Ik kijk Niall aan en hij denkt zo te zien hetzelfde.

"Wij gaan wel met de taxi." Zegt hij en Calum knikt. Niall trekt mij de andere kant op waar een taxi net stopt en we stappen in. "Naar trinity square." De chauffeur draait zich langzaam om naar ons en mijn mond valt open als ik hem zie.

"Ik had nooit gedacht dat het zo makkelijk zou gaan." Tristan lacht. "Jullie weten wel dat het enorm makkelijk is om jullie te vinden in deze wereld als jullie je mobiel hebben aanstaan, toch?" Mijn hand gaat meteen naar de deur en duw er tegenaan maar hij gaat niet open. "Wil je nu al vertrekken? Wat dacht je van eerst even een kopje koffie bij ons?"

"Never." Zegt Niall met zijn kaken op elkaar geklemd.

"Dat is dan jammer want wij willen graag een gesprekje met jullie voeren." Tristan zet zijn rare taxi petje af en start de auto. "Gordels vast."

👐👐👐

Na 10 minuten word de auto gestopt. Ik kijk uit het raampje en zie dat we een paar straten verder zijn van ons hotel. Niall knijpt even in mijn hand om mij gerust te stellen. Dan pas merk ik dat ik aan het trillen ben. Na alles wat er al is gebeurt en toch tril ik nog van angst.

"Jullie blijven hier zitten." Zegt Tristan als hij zich weer omdraait. "En het heeft geen zin om te ontsnappen want de deur zit op slot en er hangen hier camera's dus we zien alles." Hij stapt uit de auto en loopt een hotel binnen. Het is niet een heel groot hotel maar dat verwacht ik ook niet van die bitches.

"Ik ga proberen om onze friends te bellen." Niall pakt zijn mobiel uit zijn broekzak en belt de eerste in zijn contacten lijst. Ashton. Hij gaat een paar keer over tot Ashton opneemt.

"Niall?"

"We zijn in een taxi gestapt maar Tristan de schepjesgast zat erin en nu zijn we voor een hotel in een auto een paar straten verderop." De deur word opengezwaait en Nialls telefoon wordt uit zijn handen gerukt. Ik word van de andere kant uit de auto gedragen en iemand doet een blinddoek voor. Ik hoor Niall nog achreeuwn maar dan voel ik een klap op mijn hoofd en is alles zwart.