Matthijs is nog steeds stil en ik begin me nogal ongemakkelijk te voelen. Vindt hij dat ik er niet leuk uit zie?" Vivian ziet het en ze geeft haar zoon een stomp.

"Wauw Lieke." Zegt hij gelijk terwijl hij over zijn arm wrijft. Hij zet een paar stappen naar me toe en trekt me tegen zich aan. "Je ziet er werkelijk waar schitterend uit." Fluistert hij en ik bijt op mijn lip, maar mijn mondhoeken krullen omhoog.

"Dank je." Zelf ziet hij er ook heel erg goed uit. Hij heeft een strak zwart shirt aan die zijn spieren accentueert en zijn lichte spijkerbroek wordt op zijn plek gehouden door een riem. 

"Zullen we gaan?" Ik knik en nadat we onze jassen hebben gepakt lopen we de tuin in waar Matthijs zijn fiets pakt. Hij helpt me achterop te klimmen, want met mijn jurkje en hakken gaat het niet heel goed. Dan stapt hij zelf op en begint hij te fietsen. Ik heb mijn arm om zijn middel geslagen zodat ik niet van de bagagedrager kukel. Gelukkig heeft Matthijs er ook aan gedacht om een kleedje op de bagagedrager te leggen zodat mijn kont nu niet al te veel zeer gaat doen. 

Een gezellig pizzariaatje, dat is waar Matthijs heen fietst. Als we daar zijn stappen we af en worden we naar ons tafeltje geleid waar we onze winterjassen over de rugleuning van de stoel hangen. Er komt al snel een meisje om onze drankjes te regelen, maar ze valt bijna flauw als ze Matthijs ziet en ze krijgt geen woord meer over haar lippen, dus haalt ze er maar een collega bij. Ik bestel een IceTea en Matthijs en glas cola en we kunnen ook gelijk onze pizza's bestellen. 

"En een pizza Tropicana voor mij." Zeg ik met een glimlach en de man knikt. Ik en Matthijs beginnen te praten en regelmatig begint Matthijs te lachen en voel ik mijn hart elke keer weer smelten.

---------

Ik ben uitgeput. Het is inmiddels al acht uur 's ochtends en ik voel me slap en vermoeid. 

"Nog heel even, je bent er bijna!" Ik pers nog een keer en knijp Matthijs' hand helemaal fijn omdat het me zoveel pijn doet. Dan hoor ik gehuil, maar tijd om blij te zijn en te ontspannen heb ik nog niet, want de tweede komt er al snel achteraan en na twee minuten ben ik van de kinderen in mijn buik verlost. "Gefeliciteerd." Zegt de verloskundige. "Jullie zijn nu de ouders van een prachtige zoon en dochter." Ik laat al mijn emoties gaan en huil tranen van vreugde. Ik krijg het jongetje in mijn armen en Matthijs het meisje. Ik kijk naar zijn kleine handjes en voetjes en knappe hoofdje en ik ben op slag verliefd. Dan kijk ik naar Matthijs: hij kijkt met diezelfde verliefde blik in zijn ogen verliefd naar het baby'tje in zijn armen. De tranen glijden over zijn wangen en ik glimlach trots. "Hebben jullie al namen?" Matthijs knikt.

"Lars en Melanie." Zegt hij en zijn stem kraakt van alle emoties. Dan kijk ik naar mam en Vivian die hun armen om elkaar hebben geslagen. Ik wenk ze en Matthijs en ik geven ze de tweeling. Pap en Frank komen net binnen en kijken over de schouders van mam en Vivian mee. De verloskundige maakt allemaal foto's en Matthijs gaat naast me zitten en trekt me tegen zich aan en voor het eerst in 18 uur ontspan ik. "Ik ben trots op je." Ik kijk omhoog en we hebben allebei de tranen over onze wangen lopen en we geven elkaar een kus. Suzie, Fleur en Wouter kunnen ook niet langer wachten en komen ook binnen om de kleine Lars en Melani te begroetten en onze slaapkamer is zo al aardig vol.

xxx

We zitten beneden met een hele groep mensen. Ik had het liefst gehad dat het rustig was, maar ik kon het niet over mijn hart krijgen om ze niet binnen te laten. Naast de familie die er al was zijn Shirley, Steijn en Noa er nu ook, net zoals Carel, Fabiënne en Ronald, nog een speler uit het eerste van Ajax en een goede vriend van Matthijs. De hele tijd worden er foto's gemaakt, maar ik en Matthijs willen het zelf bekendmaken dat we nu de ouders zijn van een schitterende tweeling, dus vragen we of ze de fotos nog niet op social media willen zetten. 

"Het zijn echt schatjes." Zegt Shirley en ze geeft me een dikke knuffel. "Nu weet je ook waarom jouw buik zo heel veel dikker was dan die van mij." Ik begin te lachen. 

"Nu we weten dat het een tweeling is was het wel logisch." Shirley grinnikt. "Ik ben wel blij dat ze nu alsnog een Nederlandse nationaliteit hebben en niet een Spaanse." Shirley knikt. 

"Dat is heel begrijpelijk, maar je hoeft je daar niet meer zorgen over te maken." Ik glimlach terwijl ik naar Lars en Melanie kijk die nu vastgehouden worden door de twee tantes. Suzie en Fleur nemen ze het liefst nog mee naar huis geloof ik. "Weet je wat grappig is?" Vraagt Shirley dan en ik kijk haar weer aan. "Lars lijk meer op jou en Melanie meer op Matthijs." Ik kijk weer naar de baby'tjes en zie dat Melanie inderdaad meer weg heeft van Matthijs dan Lars. "Hebben jullie goed verdeeld." 

"Vind ik ook." Voegt Fabiënne zich erbij. "Maar ik wil een foto plaatsen met die leuke monstertjes van je, dus plaats even een foto ofzo." Zegt Fabiënne met een grijns. "Matthijs!" Roept ze ook gelijk en ik geef haar een klap tegen haar hoofd. Melanie en Lars zijn nu net weer stil. "Sorry..." Fluistert ze en ondertussen staat Matthijs voor ons en draait Fabiënne zich naar hem. "Ik ga een foto maken van jullie vier en dan posten jullie die."

"Oh, oké." Na wat tegensputteren van Suzie en Fleur krijg ik Lars en Matthijs Melanie. We kijken naar de twee en er worden door meerdere mensen foto's gemaakt. We kiezen de mooiste foto en Matthijs zet hem op zijn instagram.

'Negen maanden moesten we wachten, negen lange maanden voordat we deze foto konden posten en we Lars en zijn kleine zusje Melanie aan jullie voor konden stellen. Beide zijn ze gezond en wij kunnen nu eindelijk van ze genieten.'

'27-11-16
Lief dagboek,

Matthijs zit al de hele dag op hete kolen.........'

Het is één uur als Matthijs en ik op de bank een film liggen te kijken. Ik lig tegen hem aan geleund en zie daarom de hele tijd al vanuit mijn ooghoeken dat hij zenuwachtig met de afstandsbediening loopt te spelen. Ik pak hem uit zijn handen en stop de film.

"Wat heb je toch?" Vraag ik lief en Matthijs bijt op zijn lip en gosh wat ziet het er goed uit! Hij kijkt weg. "Matthijs..." Hij zucht. 

"Het is niets." Ik geloof het niet en pak zijn hand. 

"Je kan het me gewoon vertellen..." Hij kijkt me aan met een twijfelende blik. 

"Ik vond het gisteren heel leuk." Ik begin te glimlachen, maar ik zie ondertussen ook dat de normaal zo zelfverzekerde en relaxte Matthijs nergens te vinden is. "En ik vind jou heel leuk." Mijn hart begint sneller te kloppen. Zou hij?! "En nu vroeg ik me af of je heel misschien." Hij blijft even stil. "Mij net zo leuk vindt als ik jou en of je mijn vriendin wilt zijn." Flapt hij er dan ik een keer uit en hij kijkt me hoopvol aan. Mijn hart is gestopt met kloppen. Hij heeft me nu net verkering gevraagd... Ik ben sprakeloos en langzaam verdwijnt Matthijs' hoopvolle glimlach. "Stomme vraag, laat maar..." Nog steeds komt er geen verstaanbaar geluid uit mijn mond, dus leg ik mijn handen op zijn wangen en druk ik mijn lippen op de zijne. Langzaam voel ik zijn hand ook op mijn wang en ik trek terug. 

"Ik zou het met alle liefde willen." Weet ik dan eindelijk te zeggen en Matthijs krijgt een grote glimlach op zijn gezicht. Hij drukt zijn lippen nog een keer tegen die van mij en dan gaan we weer lekker op de bank liggen en zetten we de film weer aan.

---------

Iedereen is weg en ik heb eindelijk weer een beetje rust aan mijn hoofd. Melanie en Lars hebben net gedronken en liggen nu in hun wiegjes te slapen. Frank heeft ergens in de ochtend Matthijs' oude wiegje opgehaald zodat we ze niet in een wiegje hoeven te proppen. Ik lig op bed en heb mijn tweede dagboek in mijn hand. De eerste heb ik al helemaal doorgelezen en nu is de tweede aan de beurt.

'24-12-16
Lief dagboek,

Het is kerstavond en mam is bezig met de voorbereidingen voor het kerstdiner van morgen. Ik snap het niet want we zijn toch alleen met ons als gezin.........'

"Lieke!" Klinkt het vanuit de keuken. "Kun je me even komen helpen?" Ik laat mijn controller op de bank vallen en sta op. Ik heb er altijd een hekel aan als mensen niet gelijk komen als je ze om hulp vraagt, dus probeer ik om te voorkomen dat mensen zo over mij kunnen denken door gewoon gelijk te komen. 

"En je laat je vader nu zo alleen?" Vraagt pap en ik knik met een glimlach. 

"Ik kom zo weer terug." Ik speel al zo lang ik me kan herinneren FIFA met pap. Hij kiest altijd Groningen en ik altijd Ajax, maar de laatste tijd heeft hij heel veel moeite om van me te winnen. "Waar moet ik mee helpen mam?" Vraag ik en ze wijst naar een hoop gehakt waar je u tegen zegt. "We gaan morgen niets bijzonders doen! Waarom in vredesnaam heb je zoveel gekocht?!" Mam zegt niets.

"Kun je het kneden en van de helft balletjes draaien op soep grote? De rest mag je gewoon zo laten." Ze negeert mijn vraag compleet, maar ik doe toch maar wat ze zegt en meng de kruiden door het gehakt en begin dan er balletjes van te draaien. Als ik de helft heb gedaan zet ik het op het aanrecht en nadat ik mijn handen heb gewassen ga ik weer terug naar de woonkamer.

"Weet jij wat mam in gedachten heeft voor morgen?" Vraag ik aan pap terwijl hij de wedstrijd weer hervat. Ik sta 3-1 voor en ik ben van plan om het minstens zo te houden. Ik werp een korte blik op pap en hij knikt. "Kun je het ook vertellen? Het lijkt wel alsof ze een maaltijd aan het maken is voor tien personen." Pap zegt niets en we spelen gewoon verder. Het is de winterstop en dan spelen we nog vaker FIFA, zo hebben we tenminste nog iets wat met voetbal te maken heeft, ook al is dit de enige manier waarop ik Ajax op het scherm kan krijgen. In het seizoen is het altijd maar twee keer, maximaal drie als Groningen tegen Ajax moet, maar dan zit ik nog steeds liever bij Shirley thuis. "Yes!" Roep ik als ik de vierde goal erin krijg en ik begin nog breder te glimlachen als ik bedenk dat de speler die de goal maakte Matthijs is.

Gepubliceerd: 18 juni 2017
Bewerkt: 17 april 2019