Đọc truyện Bad Hero ~ Shoto Todoroki [ZAKOŃCZONA]

♥ Truyen2U.Pro - Tên miền mới của Truyen2U.Net

Kropla dwunasta

Trước Sau

Màu nền

Font chữ

Font size

Chiều cao dòng

Obudziłam się, słysząc dzwonek telefonu. Podniosłam się leniwie z klatki piersiowej Kyoua i ruszyłam w stronę biurka, po drodze podniosłam z ziemi koszulkę i bokserki, w których podobno miałam spać. Spojrzałam na telefon, zakładając bokserki. Po co on do mnie dzwoni. I to o 6:30... Przeciągnęłam koszulkę przez głowę i kliknęłam zieloną słuchawkę.

-Kira skarbie ty mój ukochany! -Zmarszczyłam brwi i czekałam na to co powie- Mam do ciebie ważne pytanie! W sumie to jesteś jedyną osobą, którą podejrzewam o to, że coś może o tym wiedzieć. -Mruknęłam po kilku sekundach ciszy, nie wiem o co mu chodzi, ale jestem coraz bardziej ciekawa... Otworzyłam okno w pokoju, bo było tu trochę duszno i opuściłam pomieszczenie, w pierwszej kolejności poszłam do kuchni, a chłopak dalej nic nie powiedział- Coś chyba przerywa, nie słyszałem co mówiłaś?

To była jawna kpina. Doskonale wie, że nic nie mówiłam. Wkurwiający typ.

-Nie wkurwiaj mnie Szczoto. -Syknęłam wkurzona, wrzucając do małego garnka woreczki z ryżem- Mów czego chcesz i nie dzwoń do mnie.

Syknęłam, włączając tryb głośnomówiący. Machnęłam dłonią, a na blacie pojawiły się produkty, których Kyou zapewne i tak nie miał. Sto gram pokrojonej piersi kurczaka, cztery pokrojone w plastry pieczarki. Słyszałam ciche rozmowy po drugiej stronie słuchawki, więc musiał z kimś rozmawiać. Co jakiś czas padały przezwiska, które świadczyły o irytacji obu stron... Szybko skończyłam robić ciasto na naleśnika, ale odłożyłam je na bok. Na patelnie wrzuciłam trochę masła.

-Dobra! Po prostu ją kurwa zapytam! -Spojrzałam na telefon i przewróciłam oczami, on nawet z przyjaciółmi nie może się dogadać czy jak? Mogli najpierw uzgodnić czego chcą, a potem do mnie o to dzwonić... Gdy kurczak się smażył, ja wyciągnęłam dwie małe miski. Pod wpływem mojej mocy pojawiła się w nich najpierw pokrojona sałata, następnie kawałki pomidora, a na koniec małe kulki mozzarelli- To co ja mam jej w końcu powiedzieć! Zdecydujcie się!

-Todoroki. -Mruknęłam znudzonym głosem- Dogadaj się z nimi i dopiero wtedy do mnie zadzwoń.

-Dobrze księżniczko! Jesteś taka miła!

-Miła? -Zaśmiałam się kpiąco- Widzimy się za dwie godziny, a ja mam zamiar skopać ci dupę. Obudziłeś mnie i okazuję się, że sam kurwa nie wiesz po co.

-Pff! Chciałem wykreować cię na milusią osóbkę, ale ty nie współpracujesz!

Zaśmiałam się słodko, a to zdecydowanie zaskoczyło Shoto, nie widzę go, ale na pewno tak było.

-Dobrze, że ty jesteś taki współpracujący! -Powiedziałam stanowczo przesłodzonym głosem- Bo mam zamiar zrobić ci z dupy jesień średniowiecza.

Po drugiej stronie panowała cisza. Doprawioną sałatkę schowałam do lodówki. Kurczak wyglądał już bardzo dobrze, a ryż szybko stygł, więc na patelnie wrzuciłam pieczarki, do najmniejszego garnka jaki znalazłam, wrzuciłam paczkę małych parówek, to wręcz zabawne jak Kyou bardzo je lubi... Dopiero, gdy spojrzałam na telefon zdałam sobie sprawę, że połączenie zostało zakończone. Wzruszyłam ramionami i wrzuciłam ryż na patelnie, dodając trochę keczupu i mieszając całość. Telefon znowu rozbrzmiał, ale tym razem dzwoniła Tomoe.

-Eloszki.

-Yo.

-Jesteś u Kyoua? -Mruknęłam do słuchawki, wlewając na patelnie masę naleśnikową- My wpadniemy z wizytą i na śniadanie! -Usłyszałam ciche szmery- Pisaliśmy o tym na grupie, ale nie odpowiadaliście. -Zmarszczyłam brwi, ale w sumie odpowiadałoby mi to, gdyby nie to, że będzie trzeba ich nakarmić- Wpadniemy za jakieś pół godziny! Zrobisz coś dobrego?

Podrapałam się po głowie i zawinęłam kilka łyżek masy w naleśnika.

-Zobaczymy... Wpadną wszyscy?

-Nieee! -Całe szczęście- Tylko ci z pierwszej klasy.

Wrzuciłam parówki do małej miseczki i zawinęłam większą część masy. Omlet ryżowy jest naprawdę dobry, ale gdybym wiedziała, że przylezą... Po prostu im zrobię naleśniki czy coś... Nie i tak się dowiedzą... Ech! Okej! Zrobię dla nich same naleśniki i parówki! Przygotuję sałatkę i składniki, a resztę zrobią sami!

-No to okej. Widzimy się potem...

-Ej Kira! Zanim się rozłączysz muszę zadać ci ważne pytanie... -I tak wiem o co spyta, ale niech będzie- Co ubierasz? Nie chce wyglądać przy tobie jak debilka.

Zaśmiałam się pod nosem, kiedyś wyszłyśmy na miasto, ubrałam się normalnie jak na mnie, ale ona miała totalnie wyjebane i przyszła w dresach. Podszedł do nas wtedy chłopak, który strasznie się jej podobał... Zapytał czy coś się stało, bo wygląda strasznie, ale jak wytłumaczyła mu, że po prost nie miała ochoty nic robić i wyszła w tym co nosiła po domu. Typek odwalił wtedy coś co przekreśliło ich znajomość... Spojrzał na mnie, uśmiechnął się i stwierdził, że to na pewno przez to, że koleżanka olśniewa urodą. Gadaliśmy jeszcze chwilę, ale po tym wytknęłam mu, że takim dennym podrywem może raczyć emerytki i desperatki, a nie mnie i poszłam kupić kawę.

-Zaraz wyślę ci zdjęcie. Zrobiłam w domu zanim wyszłam.

-Super! To do potem!

Rozłączyła się, a ja położyłam talerze na stole w salonie i wysłałam zdjęcie. Spojrzałam na nie i uśmiechnęłam się zadowolona z efektu, będzie dobre! Czekając, aż dzbanek napełni się kawą przygotowałam składniki, które będą im potrzebne. Parówki potrzebowały jeszcze chwili, więc szybko poszłam obudzić Kyoua. W sumie dziwne, że Todoroki jeszcze nie zadzwonił... Walić!

-Kyou... -Mruknęłam, ponownie kładąc się na jego piersi- Śniadanie już czeka...

Chłopak otworzył leniwie jedno oko i kiwnął głową.

-Zaraz przyjdę...

Przetarł twarz dłońmi i ponownie spojrzał na mnie, cmokając mnie w usta. Wstałam i podeszłam do drzwi.

-Ubierz się.

Sama byłam w piżamie, ale ja ogarnę się za chwilę. Szybko sprzątnęłam swoje stanowisko pracy, parówki zostawiłam w wodzie i położyłam na stole miski z sałatką. Następnie wróciłam po kawę, od razu odebrałam połączenie.

-Okej, już wiem o co im chodziło. -Shoto... Czyli jednak dzwoni... Żal dupę ściska- Marihuana.

-Co? -Syknęłam, strasznie nie lubię, gdy ktoś zwraca się do mnie w taki sposób- Mów dokładnie.

-Jarasz zioło! -Zmarszczyłam brwi, skąd on to kurwa wie?- Pogrzebałem se w szafkach jak wyszłaś.

-Zabiję. -Syknęłam, zaciskając dłoń na kubku, do pokoju akurat wszedł Kyou, ale on po prostu zaczął jeść- Zapierdolę...

Rozłączyłam się i nie odebrałam żadnego następnego połączenia. Dupek.

***

-Te buty są świetne! -Upiłam łyk swojej czekolady i kiwnęłam głową, w pełni popieram Tomoe, mam świetne buty- Wygodne?

Otwierałam usta, by coś powiedzieć, ale Kai położył dłoń na moich ustach. Spojrzałam na niego pytająco.

-Proszę nie. -Przewróciłam oczami, ale kiwnęłam twierdząco głową- Nie zniósłbym rozmowy o ciuchach...

-Jasne. -Zbliżyłam się do Tomoe- Są.

Obje zaśmiałyśmy się po cichu, ale przerwałyśmy, gdy dookoła mojej szyi owinęły się ramiona Kaia.

-Prosiłem!

Syknął, podduszając mnie lekko, ale i tak było to komiczne, więc po chwili wszyscy się śmiali. No może poza mną, bo nie mogłam normalnie złapać powietrza.

-Cześć! -Wszyscy spojrzeliśmy pytająco na osobę, którą okazała się Uraraka- Profesor cię szukał.

-Mnie?

Spytałam, bo nie byłam do końca pewne, do kogo się zwraca.

-Tak! Stoi za tamtym filarem!

Kiwnęłam głową i ruszyłam za Uraraką. W między czasie dostałam wiadomość, ale była od tego śmiecia, więc nawet nie sprawdzałam.

***

-Zajebię go...

Syknęłam, gdy jako jedyna zostałam na stacji. Nasz pociąg pojechał już chwilę temu, a Aizawa powiedział, że mam na niego poczekać i pojechać następnym pociągiem. Po jaką cholerę!? Mogłabym się tam teleportować! To nie! Wielkie U.A. uważa, że to dobry moment na to, byśmy się dogadali! Czuję się w tym momencie jakbym była zmuszana do przebywania z nim!

-Pięknie wyglądasz. -Mruknął wprost do mojego ucha, ale postanowiłam totalnie go zlać- Nie złość się kochanie... To był przypadek. Musiałem coś zrobić. -Dalej milczałam, chociaż wewnątrz odliczałam sekundy do całkowitego zgładzenia tego śmiecia- Mamy jeszcze godzinę do pociągu. Może pójdziemy coś zjeść?

Uspokój się Kira. Wdech i wydech, a teraz spokojnie i kulturalnie przekaż mu, że ma dać ci spokój...

-Znasz bajkę o wężu? -Todoroki dał mi znak ruchem głowy, że nie- Ssssssspierdalaj.

Chłopak pokiwał głową z rozbawieniem. Szkoda, że mnie to nie bawi...

-Nie złość się mała... To było pilne.

Przewróciłam oczami, ale kiwnęłam głową. Podniosłam swoją torbę z ławki i stanęłam na przeciwko niego.

-Mnie naprawdę mało to obchodzi Todoroki. Jak dla mnie to mogłeś równie dobrze być na pogrzebie babci, mam to gdzieś. Nie spóźnij się na następny pociąg.

Syknęłam, odwracając się napięcie. Chciałam odejść, ale nie pozwoliła mi w tym czyjaś ręką. Duże, szorstkie palce zaciskały się na moim ramieniu. Spojrzałam na Shoto i muszę przyznać, że w formie rozczochranego bad boya wygląda zajebiście. Mimo wszystko był jednak zły i już czułam tą kłótnie.

-Ja proponuję ci tylko śniadanie do kurwy nędzy. Więc przestań zachowywać się jak pieprzony księżniczka i zanieś ten wielki tyłek do maka.

Może zareagowałabym na jego ton fochem, złością czy chociaż obdarzyła go jakąś ripostą, ale teraz po mojej głowie chodziło zupełnie coś innego. Coś co sama ostatnio zauważyłam...

-Czy ty właśnie powiedziałeś, że jesteś gruba?

Mieszaniec przewrócił oczami, ale po kilku sekundach uśmiechnął się prowokująco. Moje paznokcie boleśnie wbiły się w dłonie. Chcę go zabić... Kurwa! Tak bardzo chce go tu zostawić! Jeśli odwali jeszcze jedną krzywą akcje czy mnie obrazi, zostawię go.

-Tak. Trochę ci się przytyło, co?

Zagryzłam wewnętrzna cześć policzka i spokojniej odliczyłam do dwudziestu siedmiu.

-Oblech.

Sarknęłam i po raz kolejny się odwróciłam. Tym razem od razu odtrąciłam jego dłoń. Przeszłam zaledwie kilka kroków, gdy zagrodził mi drogę.

-To dodaje ci jedynie seksapilu! -Kątem oka spojrzałam na jego twarz, po chuja mi to mówi? Nie łaź za mną mendo- Lubie gdy mam za co złapać!

-Nie łaź za mną.

Syknęłam, zatrzymując się na pobliskich światłach.

-Pomogę ci!

Zacisnęłam dłoń mocniej na ramiączku torby i zrobiłam duży krok w bok. Zmierzyłam mieszańca obrzydzonym spojrzeniem. Nie wierzę mu.

-Nie, spierdalaj.

Jego dwubarwne tęczówki przybrały gniewny wyraz. Siła wyrwał mi bagaż i ruszył w tylko sobie znanym kierunku. Chcąc nie chcąc podążyłam za nim próbując odzyskać swoją własność. Kilka osób, które z jakiegoś powodu, były o tej godzinie w okolicy spoglądało na nas niepewnie. Nie wiedzieli ci się dzieje. Przy kolejnej próbie odzyskania bagażu, Todoroki zirytował się i chwycił moją dłoń.

-Przestań w końcu do cholery jasne. -Syknął i znowu pociągnął mnie w stronę restauracji, ale miałam już dość, wykorzystała moment, w którym stanęliśmy na uboczu, w miejscu którego nikt nie widział z zatłoczonej ulicy... Splotłam palce z Todorokim, myślał, że mu uległam więc nawet nie protestował, a ja wykorzystałam to. Pociągnęłam jego dłoń i mocno odchyliłam ją do tyło. Chłopak padł na kolana i syczał pod nosem jakieś wyzwiska- To kurwa boli!

Patrzyłam na niego nie wzruszona, ale ostatecznie puściłam jego rękę.

-Zrozum Shoto, że ja nie jestem zainteresowana chodź, by byciem twoją koleżanką. Nie zadaję się z takimi jak ty, więc daj mi spokój.

Podniosłam swoją torbę i zamierzałam wrócić do kawiarni, którą minęliśmy chwilę temu.

-Dlaczego nie? -Zapewne jest dupkiem... Tak samo jak... Nieważne- Staram się zachować w miarę przyjemną atmosferę. Nie mogłem przyjść na czas, bo coś mi wypadło. Sorry okej? Nie musisz się ze mną przyjaźnić, zresztą ja nawet tego nie chce, ale powiedzmy sobie coś szczerze... Oboje jesteśmy dobrzy i z tego co zdążyłem zaobserwować mamy większe doświadczenie w walce niż reszta, więc powinniśmy dogadać się przynajmniej na tyle, by stworzyć dobra drużynę. Nie wiemy czy liga zaatakuje ponownie, a widząc zachowanie reszty śmiało mogę stwierdzić, że tylko ty jesteś na tyle dobra, by być moją partnerką. Więc bądź tak miła i przestań zachowywać się w taki sposób, okej?

Westchnęłam przeciągle i spojrzałam na niego znacząco. Nie podoba mi się to, ale ma rację. Chyba pierwszy raz mówi coś co ma sens... Co z tym zrobić? Mogę męczyć się sama z wrogami, ale co jeśli nie dostanę pozwolenia na walkę? Jeśli wywalą mnie z U.A. Ojciec zje mnie żywcem. Nie mogę złamać zakazu... Kurwa! On mógłby... Boże... Co ja mam z tym zrobić? Z jednej strony tak strasznie mnie wkurza, z drugiej ma pierdoloną rację i jest przydatny... Myśl Kira, myśl.

-Okej... -Przetarłam oczy i jeszcze raz na niego spojrzałam- Niechętnie to robię, ale muszę przyznać, że masz rację. Jednak nawet jeśli mamy zbudować "dobrą" relacje, co ma to wspólnego z tym, że próbujesz zaciągnąć mnie do Maka?

Mieszaniec wzruszył ramionami. I uśmiechnął się z rozbawieniem.

-Zupełnie nic! Po prostu jestem głodny, a to dobry moment żeby trochę z tobą pogadać!

Skurwiel... Ale ma jebaną rację. Co prawda wolałam iść do kawiarni, ale jedynie po to, by posiedzieć bez celu. Więc nie stracę jeśli pójdę z nim... Jeśli mnie wkurzy, po prostu wyjdę. I chuj, tyle.

***

Wysłuchałam ojca Todorokiego i mimo cisnących się na język słów, milczałam.

-Idźcie już. Jutro wieczorem pójdziemy na pierwszy patrol.

Bez słowa opuściliśmy pokój.

-Już wiem czemu tak go nie lubisz...

Mruknęłam, idąc za chłopakiem, który znał to miejsce. W przeciwieństwie do mnie, gdyby nie on w ogóle nie wiedziałabym, gdzie mam iść. Todoroki jedynie wzruszył ramionami i zatrzymał się nagle. Spojrzałam na jego plecy i przeprowadziłam szybkie obliczenie pod tytułem "Jak bardzo zabolałby mnie ryjek, gdybym w nie jebnęła". Zapewne bardzo...

-Chcesz gdzieś pójść?

Podniosłam pytająco jedną brew. Nie mam ochoty nigdzie z nim iść, ale jeszcze bardziej nie mam ochoty siedzieć tutaj.

-Gdzie?

Shoto posłał w moją stronę ten pewny siebie uśmieszek.

-Przejdziemy się, może znajdziemy coś ciekawego. -Prawdę mówiąc mam ochotę na jakiś deser lodowy... Może zaciągnę go do kawiarni całodobowej... Jest tu coś takiego? Jeśli nie znajdę otwartego lokalu, oferującego taki kąsek, zadowolę się makiem. Kiwnęłam głową, zgadzając się na jego pomysł. Weszłam do pokoju, który wskazał i odłożyłam swoją torbę. Od razu odwróciłam się i wyszłam na korytarz, zamykając za sobą drzwi. Ku mojemu niezadowoleniu, mieszaniec wszedł do pokoju na przeciwko. Niestety, ale oznacza to, że tam znajduję się jego pokój. Za blisko... Kurwa za blisko- Wyglądasz komicznie, gdy się wkurzasz. -Mruknął, obejmując mnie ramieniem i prowadząc w stronę wyjścia. Pozwoliłabym mu na to, gdyby mnie ogrzewał, ale miałam do czynienia z jego zimną stroną. Dlatego odsunęłam się przy pierwszej okazji. Shoto prychnął pogardliwie- Co tym razem? -Syknął i mocno złapał mnie za ramię- Jakoś wcześniej ci to kurwa nie przeszkadzało! -Nawiązywał do sytuacji w pociągu... Miał dwugodzinne opóźnienie z powodu ataku złoczyńcy, a ja ostatecznie zasnęłam z głową na jego ramieniu, siedział przy szybie, więc nie mogłam o nic jej oprzeć, a jego emanująca ciepłem lewa strona, była kuszącą opcja- Jaki ty masz kurwa problem dziewczyno!? Weź się kurwa określ! Raz mogę cię obejmować, a chwilę potem patrzysz na mnie tym obrzydzonym spojrzeniem!

Krzyczał tak głośno, że kilku przechodzących bohaterów, funkcjonariuszy i urzędników, zatrzymało się. Zmarszczyłam brwi, stawiając dwa kroki w stronę mieszańca. Gdyby nie darł na mnie mordy, może wytłumaczyłabym mu dlaczego tak postępuję. Zresztą wcale nie zrobiłam miny obrzydzenia.

-Weź się kurwa odpierdol. -Syknęłam, patrząc w jego oczy, które z każdą sekundą były coraz wścieklejsze- Zachowaj swoje chore paranoje dla siebie i przestań udawać poszkodowanego. -Prychnęłam, odwracając się. Mam zamiar wyjść z tego pieprzonego budynku i nie patrzeć dłużej na tego idiotę. Zrobiłam zaledwie dwa kroki, gdy poczułam okropne zimno na stopach- Pojebało cię? -Mruknęłam z kpiną- Myślisz, że masz szanse?

Ból spowodowany zimnem nasilał się i sprawiał mi coraz większy dyskomfort. Zabije go jeśli zniszczy mi buty... Zanim Todoroki zdążył zareagować, jego nogi zostały przyklejone do dywanu. Nawet tego nie zauważył... No idiota. Mały nóż powędrował w jego stronę, zostawiając obficie krwawiącą ranę na policzku. Właśnie w tym momencie zrozumiał, że tak jak ja jest unieruchomiony.

-Szmata. -Wysyczał- Jesteś idealnym przykładem bipolarności, niezdecydowana suka.

Warczał, a za jego plecami tworzyły się sople, które z łatwością zadały, by mi poważne obrażenia. Dodatkowo mojej sytuacji nie poprawiała pozycja, w której się znajduję. Stanie plecami do przeciwnika jest niebezpieczne, ogranicza widoczność, pod tym względem ma przewagę. Mimo wszystko nie przegram. Prychnęłam i również stworzyłam odłamki lodu, moje były jednak mniejsze. Takie są w stanie zadać więcej obrażeń, ponieważ trudniej je zatrzymać. Twarz mieszańca wykrzywiła się w zaskoczeniu.

-Jesteś zabawny Todoroki. Nie masz wystarczających zdolności, by walczyć ze mną na równi. -Zakpiłam, mogłabym go skrzywdzić jednym ruchem, ale w sumie lepiej, że zobaczy jaka jest różnica między nami, lód okalający moje łydki jest już wystarczająco cienki, mogę rozkruszyć go byle tupnięciem, a broń, którą wytworzył z tego samego surowca jest już w trakcie topnienia- Nie jesteś nawet zdolny zauważyć co dzieje się dookoła ciebie... Żałosne.

Dopiero po moich słowach zdał sobie sprawę, że z tego co stworzył, by mnie zaatakować zostały resztki...

-Co jest kurwa!? -W akcje desperacji, stworzył nowe sople i posłał je w moją stronę- Celując w głowę nic nie osiągniesz... -Szepnęłam sama do siebie, kucnęłam, a to wystarczyło, by niknąc ataku, natomiast moje posunięcie było skuteczne i wywołało wiele płytkich ran- Jesteś beznadziejny.

Wyswobodziłam się i strzepałam lód z nóg. Spojrzałam na niego przez ramię, był wściekły, a druga część jego ciała pokryła się płomieniami. Przewróciła oczami na ten ruch, ale byłam gotowa na ewentualny atak... Tylko, że pojawił się jego ojciec. I zrobił nam awanturę... No niestety.

***

Westchnęłam przeciągle i rzuciłam się na łóżko... Ech... Myślałam, że już nie skończy! Dlaczego ja też dostałam odpierdol!? Tylko się broniłam! Głupie zakazy Nezu! Skurwysyn... Syn ma to po nim... Spojrzałam na telefon i uśmiechnęłam się z kpiną.