The last chapter. Hope you'll wait for the Epilogue. Maraming salamat.

--

Kabanata 30

Mahal na Mahal Kita

First weeks of training a new HR staff, hindi gaanong nagpapakita si Duke sa opisina. Kung naroon man siya ay nasa loob lamang siya ng kanyang opisina. Hindi na kami nagkakasalamuha.

I want to keeo our friendship but I understand his actions right now. Eventually, he'll find the right girl and he'll realize why we can't be. Iyon lamang ang pinagdarasal ko para sa kanya at para sa lahat ng nasaktan.

"Krista..." tawag ko sa trainee ko.

"Ma'am!" maligaya niyang sinabi.

Dalawang taon ang tanda ko sa kanya. Kinuha ko siya dahil halos nakikita ko ang sarili ko sa kanya. Only that, she's an improved version of me. Mas social sa ibang empleyado, mas approachable, at mas masayahin.

"Paki bigay na iyong first copy ng mga ginawa mo kanina sa Senior HR. Tapos sa kay Mr. Valenzuela naman iyong second copy. Then tapusin mo itong ineencode ko. Lalabas ako saglit, pagkabalik mo..."

Binigay ko sa kanya ang mga folder na tinutukoy ko. Ngumingiwi na siya sa harap ko kaya pinagtaasan ko siya ng kilay.

Her fair skin turned pink. Dinideform niya ang kanyang nguso.

"Oh? Bakit?" tanong ko.

"Lagi naman akong napapagalitan ni Mr. Valenzuela, Ma'am, e. Ang sungit noon. Ibinibigay ko na nga lang kay Ma'am Joanne."

Duke's like that to his other employees. Naaalala kong ganoon siya sa akin noong simula ko sa V Holdings.

"O sige. Ibigay mo na lang kay Joanne. Tapos balik ka dito..."

"Okay, po..."

Dumiretso na siya palabas. Pinanood ko siya habang masayang naglalakad hanggang sa nakaalis na. Nagpatuloy ako sa pag eencode ng mga newly hired trainees. Marami sila ngayon na nagkalat sa V Malls, in preparation for the new mall. Malapit na itong mag open at may nakaabang akong shoot para sa catalogue nito next week.

Lalabas ako ngayon para kumain ng lunch kasabay si Jacob. Uuwi kasi siya ng Alegria at ilang araw siya doon kaya bago iyon ay magkikita muna kami.

Hindi pa kami nagkakabalikan. Ayos lang iyon. Hindi rin naman ako nagmamadali. Pakiramdam ko, nakalatag na ang lahat at kung talagang sigurado kami sa isa't-isa, hindi namin kailangang mag madali. At least that's what I think. He didn't mind too. Tingin ko ay ganoon din ang naiisip niya.

We don't talk much about our relationship. Everything's back to zero. It's like the getting-to-know-each-other stage all over again. Ang kaibahan lang nito ay nanggaling na kami dito... Nakilala ko na siya noon, kinakapa ko na lang ngayon ang mga parteng nagbago habang magkalayo kaming dalawa.

"Tapos na, ma'am!"

Halos mapatalon ako nang pumasok muli si Krista. Tumango ako at ni save ang inencode. Nilapag ko ang mga files sa mesa at kinuha na ang aking bag.

"Sana kasing ganda niyo ako, ma'am..." nag ngising aso siya habang tinititigan ako.

Umiling ako sa kanya. "You're beautiful, Krista. Hindi mo na kailangang mangarap na maging kagaya ko."

"Ang hot kasi ng syota niyo e, kaya nangangarap talaga ako." Lumapad lalo ang ngisi niya.

"Hindi ko boyfriend 'yon... Sige na. Mag type ka na..." sabi ko sabay pakita sa kanya noong mga files.

Iniwan ko siya doon. I lost my access to the computers. Hindi na akin ang password sa computer ng opisina ko. Even the keys are not mine anymore. Ganoon pala iyon. Ito ang kauna unahang full time work na pinasukan ko kaya ngayon ko lang naranasan ang lahat.

Tiningnan ko ang cellphone ko nang nasa elevator ako. Saktong nag text si Jacob doon. I knew it.

Jacob:

Nasa baba na ako.

Parang may kumiliti sa tiyan ko. Agad akong nagtipa ng mensahe.

Ako:

Pababa na ako.

Nagkita kami sa tapat ng building ng pinagtatrabahuan ko. Sinarado ko ang pintuan ng kanyang Hummer at pinaandar niya na kaagad ito.

Inayos ko ang aircon ng kanyang sasakyan. Masyadong mainit sa labas.

"Naiwan mo nga pala ang lipstick mo dito..." aniya sabay bukas sa drawer sa harap ko.

"Oh!"

Uminit ang pisngi ko. Kaya pala parang may kulang sa gamit ko. Itong bagong lipstick ko pala ang nawawala.

"Thanks..." sabi ko.

Nag ayos kasi ako kahapon dahil birthday niya. Kumain kami sa labas at nag take out ng para kay Maggie at James. Kaya rin siya uuwi ng Alegria ngayon dahil magpapakain siya sa kanyang mga empleyado. Mahal siya ng mga ito kaya talagang pinapauwi rin siya.

Niliko niya ang sasakyan sa EDSA. Saktong kaharap agad namin ang billboard. Lagi na lang talaga akong nakakaramdam ng awkwardness tuwing nakikita namin ang billboard. Lagi ko kasi siyang nakikitang nakatingin pero walang sinasabi.

"'Yong shoot mo next week, ano ulit?" aniya.

"Huh? Ano?" Nilingon ko siya.

Sumulyap siya sa akin at nagpatuloy sa pagmamaneho. Luminga linga siya sa magkabilang side at niliko sa kaliwa para makadiretso na sa kakainan naming dalawa.

"Underwear ulit?" tanong niya.

"Hindi swimwear ang shoot ko next week. Ano lang... accessories, 'tsaka... hmmm... bags. Pero I have an scheduled shoot next next week, iyong sa agency. Undergarments."

Hindi ako nakatingin sa kanya habang naiisip ang tanong.

"Bakit?"

"Hindi ka ba... naiilang sa shoot?" tanong niya.

Umiling ako. "Noong una. Uh, sa billboard na 'yon. 'Yon kasi ang una ko. Ewan ko lang sa undergarments. Siguro hindi naman."

Tumango siya. "Pwede bang manood kung sakaling nandito ako sa panahong mag sho-shoot ka?"

Napangiti ako. Abala siya sa pagpaparking ngayon. Nag init ang puso ko. Hindi ko alam kung bakit. I'm just really happy.

"Pwede naman..."

Tumango siya at kumurba ang ngiti sa kanyang labi. Binuksan niya ang pintuan mula sa loob. Naamoy ko ang kanyang pamilyar na pabango. Nagkatinginan kaming dalawa.

"Let's go..."

Disyembre nang nag desisyon kami ni Jacob na umuwi sa Alegria ng sabay. Sumama si Maggie at James sa amin. Doon kami magpapasko. Syempre, nilubos lubos na ni Auntie Precy nang nalaman niyang umalis ako sa trabaho.

"Sa likod na kami ni James..." ani Maggie nang pumasok sa Hummer.

Nakita niyang may mga comforter at unan sa gitnang upuan. Siguro'y hinanda iyon ni Jacob para sa amin. Ang kay Maggie at James naman ay may dalawang unan.

"See? Ayos parin na di ka nagdala ng sasakyan..." ani Maggie kay James.

Kumportable silang pumasok sa likod. Naiwan kami ni Jacob sa labas. May dalawang driver sa harap kaya doon kami pupwesto.

"Ikaw na ang mauna..." sabi ko.

Umiling si Jacob. "Ikaw na..."

Tumango ako at pumasok na. Nahihiya kasi ako at naghanda pa talaga siya ng ganito.

"Tss... Asus..." naririnig kong bulung bulong ni Maggie sa likod.

Hindi ko na siya pinatulan. She's always like that. Tuwing nag uusap kami ni Jacob ay kantyaw ang inaabot ko sa kanya. Para bang nakakatawa dahil ganito ulit kami ni Jacob ngayon.

Nakatulog ako sa byahe. Napaka komportable naman kasi ng mga kumot at unan. Tama lang ang lamig at may kaonting init akong nararamdaman. When Jacob saw my sleepy eyes, he offered his shoulder. Ayaw ko sana dahil alam kong mangangalay siya pero unti unting gumapang ang kamay niya sa aking mga daliri. Pinagsalikop niya ang aming daliri at hinigit niya ako palapit sa kanyang braso.

Tahimik akong nagpipigil. Mabuti at siguro'y tulog si Maggie kaya hindi niya na puna. Or else, that would have been so awkward!

Hinawakan ko ang braso niya at pinikit na ang aking mga mata. Medyo matagal tagal pa ako nakaidlip. Paano ba naman kasi, abala ang aking utak sa kay Jacob.

Nagising ako sa kalagitnaan ng byahe. Gumalaw ako kaya nilingon ako ni Jacob. Tumuwid ako sa pagkakaupo at tiningnan ang labas.

"Malapit na ba tayo?" tanong ko.

"Three hours pa..." sagot ni Jacob.

Nag stop over kami para kumain. Nag baon din kami ng snacks. Rinig na rinig ko ang mga chips na kinakain ni Maggie at James sa likod.

"Gusto mong matulog?" tanong ko kay Jacob nang nakita siyang humikab.

"Hindi... Okay lang ako..."

"You can sleep on my shoulder. Hindi na ako antok. Ikaw naman..."

Nilingon niya ako. I can see humor in his eyes but he wouldn't smile. Nagpigil na lang din ako ng ngiti.

Ipinatong ko ang braso ko sa kanyang braso at hinawakan ko ang kanyang mga daliri. His palm feels rough. Hindi ko alam kung bakit nagustuhan ko iyon. I feel like it's really him... It's really Jacob.

"Sige na..." sabi ko.

Hinilig niya ang kanyang ulo sa aking braso. Kahit na magalaw ang byahe ay pinilit kong pumirmi para lang hindi siya magalaw at magising.

Ngunit habang ginagawa ko iyon ay nakatulog din ako sa kanyang ulo.

Pagkagising ko ay ako naman ang nasa kanyang balikat. Ngumiti ako at biglang nahiya.

"Sorry, nakatulog pala ako."

"Okay lang..." sagot niya.

Hanggang sa nakarating kami ng Alegria ay magkahawak kamay kaming dalawa. Hinahaplos niya ang aking daliri. Hindi tuloy ako mapakali. Hindi ako makapag isip ng maayos.

"Magpapahinga ka pagkarating kina Auntie Precy?" tanong ni Jacob.

"Hmm. Oo. Konti. Bakit?"

"Bukas na lang kita susunduin?"

Umiling kaagad ako. "Ano? Buong araw mo akong papatulugin? Syempre mga... Hmm... Ala una, pwede na."

"Doon ka na lang mananghalian kina Auntie, Jacob..." singit ni Maggie.

Tumango si Jacob. "Pwede?"

"Oo naman," sagot ko.

Kaya iyon nga ang ginawa ni Jacob. Hinatid niya kami sa Bahay ni Lola. Hindi pa gaanong informed si Auntie Precy tungkol rito. Hindi rin kasi alam ni mama at papa dahil hindi ko pa sinabi. Ayaw ko pa muna. Hindi rin naman kasi kami nagmamadali.

"Akala ko sasakyan ni James ang gamit n'yo?" tanong ni Auntie kay Maggie.

Dire diretso ang kapatid ko sa loob. Nilapag ni James ang mga dala namin sa lamesa. Nilingon ako ni Auntie. Kakaalis lang ng sasakyan ni Jacob.

"Nagkabalikan kayong dalawa?"

"Hindi pa..." sabay kami ni Maggie.

"Asus itong si Rosie... Pinapatagal pa!"

"Hindi naman ako nagmamadali! 'Tsaka... ganoon din siya! Hindi niya naman ako tinatanong..."

"So? Ibig sabihin talagang?" Hindi pinagpatuloy ni Auntie iyon.

Umirap na lang ako. Parang gusto ng lahat na umamin ako kahit wala pa.

"Sinabi mo na ba kay Adele 'to, Rosie?" tanong ni Auntie, sinusundan ako kahit sa tabi ng ref.

"Hindi pa. Anong sasabihin ko e di pa naman kami ni Jacob. Wala! Basta... Bahala na..."

As much as possible, ayaw kong mag paapekto sa kahit ano. Gusto kong iyong kami lang muna ni Jacob. Gusto ko muna ng privacy.

Bago ako nagpahinga ay kinumpirma ko muna through email ang pagsipot ko sa second interview dito sa Alegria. Nangyari ang first interview sa kanilang opisina sa Maynila. Wala si Jacob noon kaya hindi niya alam. Dahil sinabi ko sa Senior HR na willing akong mag pa assign sa Alegria o di kaya ay sa Maynila, ni schedule niya ako ng interview sa Alegria sa Lunes.

Dito nagtanghalian si Jacob sa amin. Nalibang si Auntie Precy sa kanya. Lalo na tuwing tinatanong niya kung sinu sino sa mga naging estudyante niya ang nag tatrabaho sa pabrika.

Naligo ako at nag ayos habang nag aantay si Jacob sa sala. Patuloy silang nag uusap doon. Nasama pa si James dahil ang sabi ni Maggie ay interesado daw itong bumili ng lupa sa Alegria.

Bumaba ako ng mga alas dos. Naka itim na sleeveless top at faded shorts lang ako. Ang sabi ni Jacob, may pupuntahan daw kami. Hindi niya naman sinabi kung saan. Tingin ko ay sa kanilang mansyon lang. Siguro'y ipapasyal niya ako.

Tumayo si Jacob ng nakita ako. Kinuha ko iyong sling bag sa lamesa at chineck ang mga kailangan doon sa loob. Napatingin ako sa kanya. Nakatingin siya sa akin at nagkamot ng ulo.

"Alis na kayo?" tanong ni Auntie.

"Oo. Alis na tayo, Jacob?"

"Oo. Auntie, alis na kami... James..." aniya.

Nauna na akong lumabas. Sumunod siya sa akin. Hinatid kami ni Auntie sa gate.

Pinagbuksan ako ni Jacob ng pintuan. Pumasok ako sa loob at kumaway kay Auntie. Ngumiti si Auntie at kumaway na rin sa akin.

Pagkapasok ni Jacob ay pinaandar niya kaagad ang sasakyan niya. Inayos ko ang seatbelts ko at nilingon ko siya.

"Saan tayo?"

He's wearing a dark red v neck t shirt and a dark blue jeans. Sa bawat paggalaw niya sa gear ay napapatingin ako sa kanyang braso. Tangina, Rosie.

"Basta..." He smiled.

Dire diretso ang drive niya. Nang lumiko kami sa isang pamilyar na daanan sa likod ng kanilang lupain ay napalunok ako. I can't be mistaken. This is the road to the trucking.

Simula nang naging maayos ulit kami, hindi ko siya tinanong tungkol doon. I feel like all that's in the past should be left behind. Kung ano man iyong nangyari ay kakalimutan ko na. I want to begin again pero...

Nalaglag ang panga ko nang nakita ko ang dingding ng trucking. Naroon parin ang mga baging doon pero may mga namumulaklak na. May mga letra din nang papalapit na kami sa gate.

J.A. Property.

At pagkatapos ng letter Y ay iyong pamilyar na gate nito. Wala nang baging doon. Bagong pintura at matingkad ang kulay gintong pangalan ko.

Bumukas ito. Nakita kong may dalawang security guard na nagbukas. I'm speechless. Parang kinukurot ang puso ko habang tinitingnan ang loob.

The small office got renovated. Medyo malaki laki na ito ngayon. May isang malaking bodega na at may open ding court kung nasaan ang mga truck. Wala itong lahat noon. Bilad sa araw ang mga truck sa loob ng trucking na ito noon.

"Ilang buwan? Jacob... Ang bilis ng trabaho a?" tanong ko, tinutukoy ang mga garahe.

Umiling siya. "Alam kong maganda ang negosyo na ito noon pa. Pagkabalik ko galing America, pinaayos ko 'to. Sa huli... di ko inoperate. Hindi ko kaya..."

Kinagat ko ang labi ko. Lumabas agad ako ng sasakyan at luminga linga sa buong trucking. May isang kakapasok lang na truck na may nakalagay na "Rosie 9".

"Ilang truck lahat? Grabe!"

"Twenty one pa lang."

"Twenty one?" nilingon ko si Jacob sa aking likod.

Ang akala ko talaga binenta niya ito. Ang akala ko, balewala na ito sa kanya. I can't believe it's still alive now! I can't believe I'm here! I'm willing to forget about this but now it's all here in front of me.

"Iyong binili ni papa na lupain noon sa Alegria, may tanim na Palkata. Sa susunod na taon ang harvest ng mga iyon kaya makakatulong talaga itong mga truck para sa delivery. Tumutulong din ang mga ito sa corn milling. Wala nga lang pangalan noon at hindi rin gumagarahe ang iba dito..."

Hinarap ko siya. Napatingin siya sa akin at tumingin ulit sa mga truck.

Kahit na hindi naman kita sa kanya, alam kong ito ang hilig niya. This is his passion. The business, the farm lands, and Alegria. Kahit hindi halata sa kanya, alam kong ito talaga.

Then I remember all my first impressions about him. Naaabutan ko siya noon na nagbubuhat ng kahoy. Alam kong tinutulungan niya ang ama ni April sa trabaho pero bakit hindi ko ito nakita? Na hindi lamang siya tumutulong... na ito talaga ang hilig niya. Dito siya magaling. Ito ang kanyang mundo. It's Jacob and Alegria.

"Bakit?" tanong niya.

Pinalis ko ang luha ko.

"Masaya lang ako..."

Hinawakan niya ang pisngi ko. Pumikit ako at naramdaman ko ang pagpahid niya sa aking luha gamit ang kanyang daliri.

"Tama na..." aniya. "Shh... Rosie..."

Hinaplos niya ang aking labi. How I longed for his touch. I miss it so much that I trembled when he kissed me.

Iba parin talaga pag si Jacob. Iba talaga. Ibang iba.

May mga bagay talaga na hindi mo kayang sabihin. Mga bagay na hindi kayang ilarawan ng mga salita. Iyong pakiramdam. Iyong kakaibang pakiramdam na naibibigay ng taong mahal mo.

"Jacob... Let's grow together, this time. Please..." bulong ko nang bumitiw siya sa kanyang halik.

Hinilig niya ang kanyang noo sa akin. Dumilat ako at nakita kong nakatingin siya sa akin ng diretso.

"Ikaw na lang ang hinihintay ko, Rosie..." bulong niya.

For a long time, I thought this would never happen again. Iniisip ko noon na panaginip na lang talaga ang lahat. Hanggang doon na lang iyon. Na kailangan ko nang bitiwan ang lahat. Pero ngayong nandito kaming dalawa, parang panaginip parin. Hindi parin ako makapaniwala. At hindi ko alam kung hanggang kailan ako ganito... pero alam kong mananatili ako kay Jacob.

Tumili ako nang sumisid siya. Naaalala ko noon. Ganitong ganito siya. Kitang kita ko ang kanyang likod habang lumalangoy palapit sa akin. Hinawakan niya ang magkabilang binti ko kaya halos masipa ko siya.

Nang umahon siya at uminit ang pisngi ko. Tumawa siya at humakbang palapit sa akin. Umatras ako.

"Jacob!" hindi ako makatingin sa kanya.

Nasa ilog kami ngayon. Ang Hummer ay nasa gilid ng punong kahoy at ang bang gamit namin ay nasa kubo.

Nahilig ako sa isang malaking bato. Kinulong niya ako sa kanyang mga braso. Napalunok ako.

"Kailan mo sasabihin sa akin, huh?" tanong niya.

"Huh?" Hindi parin ako makatingin.

Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin. Naaamoy ko na ang kanyang hininga. Inilag ko ang mukha ko dahil lalapat na ang ilong niya sa akin pero hinuli niya ang aking mga mata.

"Ano?" nahihiya kong tanong.

He's so close to me. I can't help but tremble!

"Na nag apply ka sa J.A.?"

Napatingin ako sa kanya. Sa kanyang mga mata ay kitang kita ko ang paghahamon.

"Huh? Alam mo na pala..."

"Tingin mo tanggap ka?"

Nalaglag ang panga ko. Ang yabang nito ha!

Bago pa ako makareact ay siniil niya na ako ng isang malalim na halik. Hinawakan ko ang braso niya ngunit kalaunan ay nanghina ako. Pababang humaplos ang aking kamay sa kanyang braso.

Tumigil siya sa paghalik upang huminga ng malalim at mabilis. Lumunok siya. Hindi ako makatingin pero siya ay titig na titig sa akin. Hinuhuli ang bawat iwas tingin ko.

"Tingnan mo ako..." aniya.

Nagtiim bagang ako. Kailanman hindi ako nahirapan ng ganito sa pag tingin sa kanya.

"Rosie, tingnan mo ako..." utos niya.

Kinagat ko ang labi ko at inangat ang tingin sa kanya. I can see it in his eyes... I can see everything he wants to say in his eyes. His passion, his love, his desires, his submissions, his hopes, his dreams, his everything...

"After all these years, I'm still so in love with you. Mas lalo pa kitang minahal noong iniwan mo ako. Mas lalo kitang minahal noong binigyan mo ako ng pangalawang pagkakataon. Mas lalo kitang minahal..."

May nagbara sa lalamunan ko.

"I love you, too, Jacob. So much... So... So much..." pabulong kong sinabi.

Tumango siya at kinagat ang kanyang labi. Ilang sandali niya akong tinitigan na para bang minimemorize niya ang bawat detalye ng aking mukha. And then with just a move, he scooped me up.

Pinalupot ko ang aking braso sa kanyang leeg. I can feel the light beating on his chest. I can feel the heat on his abs.

Nang nakapasok na kami sa kubo ay nagsimula na siya sa kanyang mga halik. His kisses were teasing. Paunti unti at nanunuya. Napapapikit ako at dilat ulit pag tumitigil siya.

Hinubad niya ang aking itim na sleeveless shirt.

KInagat ko ang labi ko nang nahanap niya ang aking boobs. He kissed me hard and hungry. Hindi ko alam kung saan ko idederekta ang atensyon ko. Sa kanyang mga halik ba o sa kanyang mga haplos o sa kanyang pagkalas sa butones ng aking shorts.

"I miss you, Rosie," bulong niya na mas lalong nagpahina sa akin.

His calloused palms pressed against my naked chest. I can't help but moan. Hinawi niya ang strap ng aking bra hanggang sa tuluyan ng matanggal ang pang itaas kong mga damit.

Tumigil siya at pinagmasdan akong mabuti. Pakiramdam ko ay kasing pula na ng kamatis ang mukha ko sa hiya. He's definitely enjoying this one! Huminga siya ng malalim at unti unting hinawakan ako muli.

Kumapit ako sa kanyang braso. Ngunit inilagay niya ang aking mga kamay sa kanyang batok. Nang kumapit na ako doon ay hinawakan niya ang magkabilang binti ko at unti unti akong hiniga sa isang kawayang kama na may kaonting foam.

Habang hinahalikan niya ako ay naramdaman ko ang kamay niya sa akin. Natigil ako sa paghalik. Masyado kong dinamdam ang klase klaseng sensasyon na naramdaman ko. Dumilat ako ng bahagya at nakita kong nakatitig siya sa akin. It's like he wants to see me enjoy what he's doing. Gusto kong tumigil dahil sa kahihiyan but the intense sensations he's making me feel made me a slave to his touch.

His arousal pressed against me when he resumed his kisses. Liquid heat gushed in between my thighs.

"I miss you so much, Jacob..." pabulong at paungol kong nasabi.

Then I felt it... his hard arousal dared to enter me gently. Kinagat ko ang labi ko. He is the only man who's ever touched me this way. Siya lang ang tanging makakaparamdam sa akin nito. Wala nang iba.

He thrusted softly. Dumilat ako ng bahagya at kitang kita kong nakatitig parin siya sa akin. Humalik siya sa akin.

"Jacob..." Halos magmakaawa ako.

He did two more gentle push until he filled me to the brim. I moaned so loud. Hindi ko na kaya pang pigilan ang sarili ko.

Then he grind to me... slowly and deeply. The burning pain slowly turned into a burning pleasure in between my thighs. He plunged deeper and faster. Halos mapaiyak ako sa klase klaseng sensasyon na naramdaman.

Hindi ko na halos masuklian ang kanyang halik dahil sa ginagawa pero hindi siya tumitigil. Ayaw niya akong tigilan sa paghalik. He kissed me hungrily and desperately as he thrusts harder and faster.

Hanggang sa sumabog ang klase klaseng sensasyong naramdaman. Pakiramdam ko ay nasaktan ko siya sa likod dahil sa tindi ng pagkakalmot ko.

I moaned his name like I'm drowning. Naramdaman kong unti unting bumagal ang kaninay mabilis niyang galaw hanggang sa tuluyan nang tumigil. I felt his heat inside of me. It sent me to another blinding climax.

Hinalikan niya ako sa noo at niyakap ng mahigpit. Nanatili siya sa ganoong posisyon.

I felt so tired. Lahat ng parte ng katawan ko ay nanghihina. Nawalan ako ng lakas.

"Mahal na mahal kita."

HIndi ako nakasagot sa sobrang pagod.

"Tinandaan mo ba 'yon? Mahal na mahal kita, Rosie. Ikaw lang."

Nilingon niya ako. Pagod ko siyang tiningnan. He smiled wickedly. Damn it. I won't get tired looking at him like this.

"Mahal na mahal kita..." ulit niya na para bang hindi ko naiintindihan.

Alam ko, Jacob. Mahal na mahal din kita.