1 januari - Maren

'Mama! Wakker worden!' hoor ik Anna luidkeels roepen, alsof ze vlak naast mijn oor staat en ze graag wil dat ik doof word.

Het duurt een paar tellen langer voor ik daadwerkelijk registreer wat er gaande is. Ik open mijn ogen en draai mijn hoofd opzij. Anna staat naast me met een vrolijke uitdrukking. Ze heeft één van de hoeden aan die mijn ouders voor haar hebben gekocht. De cowboyhoed, om precies te zijn.

'Aha,' zegt ze tevreden.

Het duurt nog een paar tellen meer voor tot me doordringt dat Anna hier helemaal niet hoort te zijn.

'Was jij niet op vakantie met mam?' vraag ik, terwijl ik me rechtop duw. Ik geef haar een kus op haar wang en rek me vervolgens uit.

'Ja, maar we zijn vannacht teruggereden en ik heb zo lang gezeurd dat ik je miste dat mam heeft toegegeven!' Ze slaat haar armen om me heen en knijpt me fijn.

Mijn mondhoeken krullen omhoog. Ik knuffel haar even terug en kijk vervolgens om me heen. 'Waar is mam nu?'

'Aan de deur met Cassidy.'

Ik verstijf. Fuck. Mijn mondhoeken zakken meteen weer naar beneden. Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Fuck, fuck, fuck.

'Alles oké, mama?' vraagt Anna zacht. Ik voel haar hand op mijn schouder.

Ik knik. 'Ja hoor, ik ben gewoon nog moe. Deze bank ligt niet zo goed.' Ik werp haar een geforceerde glimlach toe en sta vervolgens op.

Voor twee seconden vervloek ik dat ik zonder broek slaap, maar het is nu zo. Als ik naar boven wil lopen zien Cassidy en Gabrielle me toch allebei en dan maak ik het waarschijnlijk alleen nog maar erger.

'Ik ga even met mam en Cassidy praten, oké?' Ik geef Anna een kneepje in haar hand. 'Ga jij al maar je spullen naar boven brengen. Dan kan je ook al nadenken wat je me allemaal wil vertellen straks.' Ik werp haar een glimlach toe.

Enthousiast springt ze op en neer. 'Mag ik Cassidy straks mijn kamer laten zien? Ze zei dat jullie een slaapfeestje hadden en ik vind het heel stom dat ik in Zweden was, want ik wilde erbij zijn.' Ze trekt een pruillip.

Ik aai haar over haar bol. 'Als Cassidy er straks nog is mag dat zeker.' Ik buk wat zodat we ons op dezelfde ooghoogte bevinden. 'En ben je niet naar Zwitserland geweest?' vraag ik plagend.

Anna fronst voor enkele tellen, waarna ze zegt: 'Zweden, Zwitserland, allemaal hetzelfde.' Voor ik kan zeggen dat zij het ook niet leuk vind als iemand haar Chinees noemt, is ze al weg gespurt naar boven.

Ik zucht en leg mijn hoofd opnieuw in mijn handen. Verdorie. Kan Cassidy niet gewoon de deur dichtdoen en Gabrielle Anna hier laten voor de rest van haar leven, dan moet ik niet meer omgaan met al dat gezeik. Dan kan ik ook eens een normaal leven leiden.

Ik haal mijn handen voor mijn gezicht uit en sta recht. Als ik de pleister er snel aftrek, is het misschien korte pijn.

'Gabrielle,' begroet ik mijn ex-vrouw, die nog in de deuropening staat met haar armen over elkaar geslagen.

'Ik heb haar gevraagd of ze wilde binnenkomen, maar dat wilde ze niet,' zegt Cassidy met een geamuseerde grijns. Ze bekijkt me kort van top tot teen, voor ze naar Gabrielle zwaait en zegt: 'Ik ga me hier niet in mengen.'

'Maar-' Ik pak haar pols vast, wanneer ze verder de gang in begint te lopen. 'Wacht.'

Cassidy blijft stilstaan, maar ik kan zien dat ze moeite moet doen om niet te geïrriteerd naar me te kijken. 'Ik heb niets gezegd, als dat is waarover je het wil hebben. Alleen dat ik ben blijven slapen, want dat was al wel duidelijk, denk ik.'

Ik laat haar pols los. 'Oké,' fluister ik. 'Oké. Sorry. Anna heeft gevraagd of je haar kamer wilde zien.'

Cassidy knikt, zegt 'prima', en loopt vervolgens naar de keuken.

'Jij hebt een heleboel uit te leggen,' zegt Gabrielle, zodra Cassidy uit het zicht is verdwenen.

Ik bal mijn handen tot vuisten. Tot tien tellen is geen mogelijkheid meer. 'Ik ben jouw geen verklaring verschuldigd. Wat ik doe in mijn vrije tijd, met wie ik omga, met wie ik nieuwjaar vier als jij onze dochter een hele vakantie mee naar Zwitserland besluit te nemen... dat zijn jouw zaken niet.'

'Het is Cassidy, in godsnaam!'

'En dan?!'

In een flits ben ik terug in onze oude woonkamer, toen we nog samenwoonden. Gabrielle die ergens stond te roepen over Cassidy en dat die met een reden niet meer in de media wilde komen en ik die er meestal maar gewoon naar luisterde. Op één keer na. Eén keer wilde ik zien hoe ze zou reageren als ik zei dat het wel waar was wat ze allemaal verkondigde. Dat was het enige moment dat we een min of meer vredevolle conversatie hebben gehad over Cassidy Konings. Toen ze dacht dat ik echt was vreemdgegaan en ik het net had toegegeven.

Dit is een nachtmerrie die uitkomt.

'Wanneer ging je het zeggen?' vraagt Gabrielle op een al iets zachtere toon.

'Tegen jou?' Ik lach. 'Niet.' Vervolgens sla ik mijn armen over elkaar. 'Wanneer heb jij me gezegd dat je met Ellen aan het daten was?'

Mijn ex-vrouw kijkt me doordringend aan. Ze weet dat ik een punt heb, maar ik weet dat ze dat niet gaat toegeven.

Ik heb het van Anna gehoord toen Gabrielle een nieuwe vriendin had. Ik was van plan dat bij mij op dezelfde manier te laten gaan. Daarbovenop heb ik nog eens het voordeel dat Anna Cassidy wel mag in tegenstelling tot Ellen.

Nu is het toch te laat. Ik denk niet dat ik Gabrielle nog kan wijsmaken dat Cassidy en ik gewoon vrienden zijn. Niet als ik door het huis loop zonder broek en niet als Cassidy dan naar me kijkt zoals ze net naar me keek.

'Anna heeft gezegd dat Cassidy op haar gelet heeft in plaats van die Franse persoon.'

'Dat kan. Wie let er bij jou op haar als jij en Ellen er niet zijn?'

Ze kijkt me opnieuw doordringend aan.

'Kijk, Gabrielle, je kan een bitch zijn zoveel als je wil, maar dat gaat de waarheid niet veranderen. Ik mag doen wat ik wil, afspreken met wie ik wil en eigenlijk zou ik Anna zoveel mogen zien als ik wil na al die tijd die jij van me afgepakt hebt, maar dat doe ik niet. Ik denk er altijd over na wat voor impact het zou hebben op onze dochter en ik denk er altijd over na wat andere mensen erover zouden denken. Zelfs jij, en vooral nu met Cassidy.' Ik probeer mijn blik zo zacht mogelijk te houden en dat lijkt het goede effect te hebben. 'Het zou mijn leven veel gemakkelijker maken als jij het hier en nu gewoon accepteert en je het laat rusten. Anna is gelukkig, ik ben gelukkig, jij bent gelukkig. Iedereen blij.'

'Cassidy...' Gabrielle klemt haar kaken op elkaar. 'Ze heeft ons huwelijk verpest. Je kan toch niet verwachten dat ik dat zomaar oké ga vinden?'

Mijn blik verandert in een milliseconde van zacht naar verontwaardigd. Ik wist dat ze daar weer over zou beginnen, maar dat maakt het niet aangenamer.

'Cassidy heeft ons huwelijk niet verpest. Dat heb jij gedaan.' Ik bijt even op mijn tong. 'En ik. Maar niet door vreemd te gaan. Ik toch niet in ieder geval. Misschien moet ik jou daar eens van beschuldigen. Eens zien hoe fijn jij dat vindt.'

Gabrielles groene ogen schieten inmiddels weer vuur.

'Leg je erbij neer. Er valt nu toch niets meer aan te veranderen.' Ik kijk haar niet onder de indruk aan. 'Ik ben niet vreemdgegaan. Als je het zo graag wil weten... de eerste keer dat ik seks had met Cassidy was ongeveer een maand geleden. Alsjeblieft. Nu blij?' Gabrielle opent haar mond al, maar ik ben nog niet klaar met praten. 'Jij bent de eerste die het weet. Anna hoeft het voorlopig nog niet te weten. Doe ermee wat je wil, maar laat me alsjeblieft mijn leven leiden. Ik meng me ook niet in dat van jou.'

Ik weet niet in hoeverre ze me met rust gaat laten, maar ze knikt. Dat is toch al iets.

'Goed,' zegt ze bitter. 'Ik kom Anna morgenavond weer halen.'

Ik knik. 'Prima.' Daarna doe ik de deur dicht zonder afscheid te nemen.

Ik zak met mijn rug tegen de deur aan en voel de tranen over mijn wangen stromen zonder dat ik het echt doorheb. Ik ga zitten, trek mijn knieën tegen mijn borst aan en leg mijn hoofd op mijn armen. Verdorie.

Ik wil niet dat Gabrielle Anna nog meer van me weghoudt. Ik wil niet dat het zover komt dat ik naar de rechter moet om mijn dochter eindelijk zoals het hoort te kunnen zien. Ik wil Cassidy ook niet verliezen.

Voor een goede tien minuten blijf ik zitten en huilen, tot ik twee kleine armen om me heen voel en ik Anna met een klein stemmetje hoor vragen: 'Heeft mam je doen wenen?'

Ik schud met mijn hoofd, veeg mijn tranen weg en kijk haar met een moeilijke glimlach aan. 'We hadden een beetje ruzie, maar het komt wel weer goed, oké?' Ik omhels haar en aai wat door haar haar. 'Het komt allemaal weer goed.'

'Ging het over mij?' vraagt ze stil.

Ik schud opnieuw met mijn hoofd. 'Nee, het ging niet over jou.'

'Ging het over Cassidy?'

Ik aarzel even, maar knik vervolgens. 'Ja, mam vindt het niet zo leuk dat Cassidy en ik vrienden zijn.'

'Waarom niet?'

'Het is een beetje zoals jij met dat ene meisje dat bij je in de klas zit. Yana.'

'O, ja, Yana is echt stom, maar dat is omdat ze altijd zegt dat ik lelijke ogen heb en dat het niet kan dat ik twee mama's heb. Zegt Cassidy ook dat mam lelijke ogen heeft?'

Ik lach zacht en schud mijn hoofd. 'Nee, vandaag was de eerste keer dat ze elkaar in het echt gezien hebben. Ik denk niet dat het over ogen ging.' Vervolgens kijk ik haar ernstig aan. 'En je hebt geen lelijke ogen. Je hebt heel mooie ogen.'

Anna knikt en springt wat omhoog, voor zover dat kan in mijn omhelzing. 'Ze lijken op die van jou.'

Ik knik. 'Inderdaad.'

Mijn dochter geeft me nog een extra stevige knuffel, voor ze me loslaat en ze mijn hand vastpakt. 'Kom mee naar de keuken! Cassidy is chocomelk aan het maken. Ze vond mijn kamer super leuk! Ze heeft wel gezegd dat het leuker zou zijn met planten, maar toen zei ik dat ik er geen mag van jou omdat ze doodgaan, dus zei zij dat ik nepplanten moet vragen. Dus mag ik nepplanten?'

Ze trekt me mee richting de keuken, terwijl ik probeer te volgen waar ze het over heeft.

'Als ik het niet vergeet zal ik er meebrengen als ik er tegenkom in de winkel. Goed?'

'Yay!' Zodra we de keuken in komen roept ze: 'Cassidy, ik mag planten van mama!'

Cassidy moet haar best doen niet te lachen, wanneer ze me aankijkt. Ik werp een blik op het plafond. Ik mag die twee echt niet meer alleen laten. Straks staat mijn hele huis vol planten en is het net zo brandschoon als dat van Cassidy.

'Ga jij alsjeblieft de tafel al klaarzetten, Anna?' Ik gebaar naar de borden en het bestek dat Cassidy al klaar heeft gezet op het aanrecht. 'Dan regelen wij de chocomelk wel.'

Anna kijkt met enige afkeur naar de borden en ik zet me al klaar voor het weerwoord. Nadat Cassidy klein naar mijn dochter gelachen heeft, knikt laatstgenoemde zonder morren en loopt ze met de borden en het bestek naar de eetkamer.

'Misschien moet je vanaf nu altijd naar hier komen wanneer Anna er is. Ze is nog nooit zo'n engeltje geweest,' grap ik.

'Ik heb nu eenmaal dat effect op kinderen,' antwoordt ze met een voorzichtige lach. Ze roert wat door de pot met chocomelk, voor ze me aankijkt. 'Hoe ging het met Gabrielle? En heb je nu nog steeds geen broek aan?' Haar ogen twinkelen plagend.

'Ik haal wel even een broek als het je echt zo stoort,' antwoord ik met een ondeugende grijns.

'Nee, ik vind het prima zo.'

Ik check even of Anna ons niet kan zien en druk dan een kus op Cassidy's wang. Terwijl ik mijn hoofd op haar schouder leg, zeg ik: 'Gabrielle was Gabrielle. Ze vindt waarschijnlijk dat dit bevestigt dat ik ben vreemdgegaan met jou. Ze geeft jou ook de schuld van onze relatiebreuk. Ik heb haar gezegd dat ze er maar mee moet doen wat ze wilt. Ik kan er niet aan doen dat ze me niet gelooft.'

'Zijn al je vriendinnen zo'n bitches? Mij inbegrepen.'

'Ik heb er maar twee gehad, zij en jij, dus jij mag het beslissen.'

'Hmm, oké, dan is het antwoord denk ik wel "ja",' grapt ze.

Ik lach even en haal mijn hoofd dan van haar schouder. 'Ik vind het wel stom dat Gabrielle er nu zo is achtergekomen. Niet dat ik van plan was het haar te zeggen, maar-'

Cassidy's spieren spannen zichtbaar weer wat meer op. Haar roerbewegingen worden stijver, terwijl ze een soort van bevestiging mompelt.

'Ik was niet van plan het haar te zeggen, omdat ze er geen zaken mee heeft,' zeg ik snel. Niet helemaal de waarheid, maar het komt dicht genoeg in de buurt.

'Ik snap het wel hoor. Ik ga ook niet tegen mijn exen zeggen dat ik een nieuwe vriendin heb.' Ze ontspant weer een beetje. 'Ben je boos dat ik de deur heb opengedaan?'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik had het liever gehad als je me wakker had gemaakt en ik denk dat ik nu niet zo in de shit zat met Gabrielle als je de deur niet had opengedaan, maar ik denk niet dat het zo ver gaat als boos zijn.'

Cassidy klemt haar kaken op elkaar, maar knikt. Ze gebaart naar de kast. 'Ik weet niet waar de mokken staan.'

Ik haal drie mokken uit de kast en zet ze naast de kookpot neer. 'Mijn antwoord was niet wat je wilde horen, hè?'

'Als ik het antwoord niet wilde horen, had ik het niet moeten vragen,' zegt Cassidy afstandelijk.

We drinken onze warme chocolademelk op bij het ontbijt en mijn vriendin heeft hele conversaties met Anna over het al dan niet bestaan van eenhoorns en andere werelden. Anna legt haar alles uit over één of andere nieuwe game die gaat uitkomen en ze zegt ook dat ze super graag atletiek wil gaan doen, maar dat het niet mag van haar andere mama.

Wanneer ik me eindelijk ga omkleden, laat ik ze een tijdje alleen. Tegen de tijd dat ik terug beneden ben, zitten ze in kleermakerszit op de grond, heeft Anna haar cowboyhoed weer op haar hoofd gezet en heeft ze haar baret aan Cassidy gegeven.

Cassidy praat met een overdreven accent Frans tegen Anna en dat doet haar lachen.

Ik blijf even in de deuropening staan en aanschouw het tafereel met een onbewuste glimlach.

'Ik wil ook Frans leren!' zegt mijn dochter enthousiast. Ze kijkt opzij en krijgt een stralende glimlach op haar gezicht wanneer ze mij ziet staan. 'Mag ik Frans leren, mama?'

Ik lach en loop naar ze toe. 'Je krijgt het binnenkort op school.'

Anna springt op en doet een gek vreugdedansje. 'Joepie!'

Ik weet echt niet waar ze al die energie vandaan haalt. Niet van Gabrielle in ieder geval.

Cassidy vangt mijn blik en staat op. Vervolgens kijkt ze even naar Anna. 'Ik denk dat ik er eens vandoor moet gaan. Mijn planten moeten nog water krijgen vandaag.'

'Ja, we willen niet dat ze doodgaan,' zegt Anna, alsof ze een professor is.

'Nee, dat willen we inderdaad niet.'

'Je komt wel snel terug voor een slaapfeestje met mij erbij, toch?' Anna springt een paar keer op en neer en slaat haar armen om Cassidy's been heen.

'Dat zal ik wel eens met je mama bespreken. Is dat oké?'

'Oké,' knikt Anna.

'Mama's wil is wet,' lach ik.

Mijn dochter werpt me een pruillip toe, maar kijkt dan weer naar Cassidy, die haar haar baret teruggeeft. 'Tot binnenkort!' zegt Anna vrolijk, waarna ze wegloopt om haar hoeden weg te gaan leggen.

Ik adem diep uit en begeleid Cassidy naar de deur.

Wanneer ze buiten staat, blijft ze nog even stil staan. Ze geeft me een korte kus en kijkt me dan met een beetje pijn en heel veel ernst aan.

Ik kan me nog nauwelijks bewegen en hou mijn hart vast voor wat komen gaat.

'Ik weet niet of- ik weet niet of ik dit hele geheime gedoe wel kan doen. Ik heb het niet over Anna. Dat snap ik volledig,' ze kijkt even naar haar handen, voor ze me weer aankijkt, 'en het geheimhouden voor je familie, prima. Het geheimhouden voor de media, prima. Maar allebei en altijd... Ik kan me niet herinneren wanneer de laatste keer was dat ik niet op mijn hoede moest zijn voor iets. Ik wil gewoon kunnen samen zijn met mijn vriendin zonder dat ik bang moet zijn dat iemand ons ziet. Zeker nu twee vrouwen samen eindelijk meer geaccepteerd worden.' Ze draait zich even om, gaat met haar hand langs haar gezicht en draait zich dan weer naar me toe. 'Ik wil je meenemen op een echte date en ik wil niet altijd moeten nadenken over wat ik zou zeggen als iemand die je kent ernaar vraagt. Ik wil niet altijd bang moeten zijn voor wat ik zeg en hoe ik me gedraag.'

Ik knik. Ik heb de hele tijd op mijn lip zitten bijten, maar ik merk de nieuwe scheur nu pas op.

'Ik wil ook niet dat je je moet verstoppen,' zeg ik zacht. 'Ik wil niet dat je je in bochten moet wringen voor mij.' Ik sla mijn armen om haar heen, terwijl de tranen zich weer opstapelen voor mijn ogen. 'Ik denk dat je zo al genoeg problemen hebt zonder die van mij er ook nog eens bij te moeten nemen.'

Cassidy's stem breekt voor ze een hele 'dus' heeft kunnen uitspreken.

'Dus ik weet niet hoelang het gaat duren voor ik je kan geven wat je wil en ik wil niet dat je eronder lijdt.' Ik druk nog een laatste kus op haar wang en laat haar dan los.

Zodra we weer tegenover elkaar staan en ik haar aankijk, is haar blik alweer onleesbaar en lijkt het alsof ze nooit op het punt stond te gaan huilen.

'Dus dit is het dan?' vraagt ze.

Ik ben helaas niet zo goed in mijn tranen verbergen. Wanneer ik knik, stroomt het zoute water alweer langs mijn wangen. 'Het zou nooit werken.'

Cassidy klemt haar kaken op elkaar. 'Dat zijn jouw woorden, niet de mijne.'

Ik slik, maar neem mijn woorden niet terug. Ik wil niet dat ze weggaat. Ik wil dat ze hier blijft. Ik wil zeggen dat ik het wel tegen mijn familie zal zeggen, dat we het niet altijd geheim moeten houden, maar er komt geen geluid uit mijn keel.

Wanneer ze haar auto instapt en ze niet eens meer mijn kant opkijkt, weet ik dat ze niet meer terug gaat komen. Nu is het echt voorbij.

***

The end.

Just kidding :p