'Zie je die bergen achter de heuvels daar Juule?' vroeg Ashling terwijl ze wees op een berg die uit het heuvelige landschap stook.

'Natuurlijk, wat is daar dan mee?' beantwoorden Juule.

'Daar is ongeveer ons eind doel, achter die berg zit een dal met daarna een hele rij bergen. Op die berg zit het klooster, dat is waar we uiteindelijk heen moeten,' legde Ashling uit.

'Hoezo moeten we naar het klooster?' vroeg Juule verbaasd aan Ashling die voor haar reed.

'Om de profetie te veranderen, je kan niet altijd maar je verstoppen voor je vader. Als we nu de profetie veranderen zodat jij wel koningin kan worden zal je vader je hopelijk gewoon koningin laten worden,' vertelde Ashling.

'Maar wat nou als hij het niet accepteert? Hij zal me toch geen goede koningin vinden,' zei Juule met een kleine bibber in haar stem.

'Dan..,' begon Ashling, er viel een stilte omdat Ashling probeert te bedenken hoe ze dit moet uitleggen. 'Dan zullen we een ander plan bedenken,' zei Ashling na een diepe zucht. Juule wist niet hoe ze hierop met reageren en had besloten dat het beter was als ze haar mond maar gewoon zou houden.

~

Het knorren van Juules maag was een teken dat het tijd was voor hen om te stoppen, zodat ze iets konden eten en het kamp voor de nacht konden opzetten. 'Dit is wel een mooie plek om het kamp voor vannacht op te zetten. Voordat het volledig donker is kunnen we het bos ingaan en hout verzamelen voor een vuurtje. Dan kunnen we daarmee wat eten warm maken,' vertelde Ashling.

'Geef jij je paard maar even aan mij, dan zal ik ze aan de boom vast maken' zegt Ashling nadat ze hadden afgestapt. Juule deed zoals Ashling zei en keek toe hoe ze de teugels vast maakte aan een boom.

'Gaan we dan nu hout verzamelen?' vroeg Juule nadat Ashling klaar was. Ashling knikte en liep het bos in waarop Juule volgde. Met handen vol takken en een roze lucht lopen ze het bos weer uit. Ashling begon direct alle takken op een hoop te leggen terwijl Juule haar kleed uit haar rugzak haalde.

'Wat goed dat je die hebt meegenomen, het zal vannacht niet al te warm zijn en met dat kleed kunnen we ons dan warm houden,' zei Ashling enthousiast. Op Juule's gezicht kwam een glimlach, blij dat ze iets nuttigs had kunnen doen.

'Wat gaan we zomenteen eten?' vraagt Juule. Als antwoord haalt Ashling een glazen pot uit een van de zadeltassen. In de pot zat een rood drapje, wat leek op iets van soep.

'Ik heb alvast soep gemaakt, we kunnen dit zo opwarmen boven het vuur en dan hebben we een lekker warm soepje,' vertelde Ashling. Juule keek Ashling niet veel enthousiast aan.

'Ik realiseer me dat het er misschien niet heel appetijtelijk uitziet, ik heb het zelf gemaakt,' zei Ashling grappend. 'Maar zo slecht kan het toch ook weer niet zijn?' voegde ze eraan toe.

'Vast niet,' antwoordde ze probeerde serieus te klinken maar het was duidelijk dat ze ook haar best moest doen om haar lach in te houden. Ashling opende de glazen pot met de soep en goot de inhoud in een ijzeren pot wat niet zou verbranden op het vuur. Het vuur had ze al aangemaakt en begon langzaam groter te worden. Aan de zijkanten van het vuur had ze stapels stenen gelegd en daar zette ze de pot op.

Nadat ze dit had gedaan liep ze terug naar de paarden en haalde ze twee kleine kussentjes uit een van de tassen. Een daarvan gaf ze aan Juule. 'Deze kussentjes hebben twee kanten, let erop dat de witte kant nooit de grond raakt, daar is de zwarte kant voor. Op deze manier blijft een van de kanten schoon om op te liggen en zitten,' legde Ashling uit terwijl ze haar eigen kussen op de grond legde en erop ging zitten.

'Oke, dat is handig!' antwoordde Juule terwijl ze in haar de instructies van Ashling herhaalde.

'De soep zal inmiddels wel klaar zijn. Ik had niet genoeg ruimte in de tassen om kommetjes mee te nemen maar ik heb wel twee lepels en dan kunnen we gewoon vanuit de pot eten,' zei Ashling. Ze gaf een van de lepels aan Juule en haalde de pot van het vuur af.

'Hoe smaakt het?' vroeg Ashling nadat Juule haar eerste hap had genomen.

'Lekker!' liegte Juule. De soep was niet verschrikkelijk, maar Juule was veel beter gewend doordat normaal de beste koks van het land haar eten klaar maakte.

'Zeker? Dit is eigenlijk nogal smakeloos,' antwoordde Ashling, een beetje verbaasd om Juule's reactie.

'Nee, eigenlijk niet echt,' zei Juule giechelend.

'Ik dacht al, iemand die altijd eten krijgt, vers gemaakt door de beste koks van het land vind mijn soep lekker, waar amper een smaak aan zit,' zei Ashling lachend.

~

'Wakker worden Juule,' zei Ashling terwijl ze Juule voorzichtig wakker schudde.

'Waar ben ik?' vroeg Juule slaperig terwijl haar ogen langzaam open gingen.

'Je bent buiten, we zijn opweg naar het klooster weet je nog?' antwoorde Ashling.

'Oh ja, natuurlijk,' zegt Juule terwijl ze rechtop gaat zitten.

'Heb je een beetje kunnen slapen?' vraagt Ashling.

'Redelijk, ik kwam moeilijk in slaap maar daarna sliep ik opzich wel goed,' vertelde Juule.

'Dat is wel mooi. Hier heb je een broodje, we gaan daarna alles opruimen en dan gaan we verder rijden richting het klooster. We zullen vandaag door het dorp komen, daar kunnen we wat eten kopen en proberen of we wat meer mensen kunnen regelen,' vertelde Ashling.

'Wat bedoel je met mensen regelen?' vraagt Juule.

'Ik denk als we mensen regelen die jouw ook als koningin willen en we die dan meenemen naar het klooster, dan zullen ze ons zowiezo helpen,' legde Ashling uit.

'Dat is een goed plan! Maar hoe wil je dat dan gaan doen?' vroeg Juule.

'Dat zal je straks wel zien, we gaan nu alles opruimen zodat we geen sporen achterlaten voor je vader,' zei Ashling. 'kan jij de verbrande takken meenemen het bos in en ze daar begraven?' voegde Ashling toe.

'Ik zal het doen!' antwoorden Juule. Ze liep richting de plek waar de resten van het kampvuur lagen en ze begon alle takken ertussenuit te halen. Met haar handen vol takken liep ze het bos in op zoek naar een plek waar ze de takken makkelijk zou kunnen begraven. Doordat ze zo druk bezig was om te kijken waar ze de takken kon begraven, had ze niet door dat de rok van haar jurk achter een tak bleef hangen.

Pas bij het geluid van scheurende stof realiseerde Juule zich wat er was gebeurd. Verschrikt keek ze om, in de rok van haar jurk zat een scheur vanaf de grond tot bijna bij haar heup.

Snel begaafde ze de takken in de eerste de beste plek die ze zag en daarna rende ze terug naar Ashling, met haar hand hield ze de scheur dicht zodat je haar ondergoed niet kon zien.

'Ashling, ik heb je hulp nodig,' zei Juule hijgend toen ze uit het bos kwam.

'Wat is er?' vroeg Ashling.

'Ik ben blijven hangen achter iets en heb mijn jurk nogal gescheurd,' vertelde Juule terwijl ze de scheur liet zien, door het rennen was hij nog groter geworden en kwam hij nu tot haar heup.

'Dat is niet al te best, volgens mij heb ik wel naald en draad bij me waarmee ik het kan oplossen, laat me even kijken', zei Ashling.

'Ik heb het gevonden!' roept Ashling terwijl ze weer terug loopt naar Juule. Ze knielde bij Juule en bekeek de scheur grondig. 'Ik denk dat als ik hem nu gewoon weer vast naai hij erg strak zou komen waardoor je er niet lekker in kan bewegen. Wat ik wel kan doen is dat ik er een broek van maak. Dat zal waarschijnlijk zowiezo lekkerder zitten met het paardrijden', legde Ashling uit. 'De broekspijpen zullen best wijd zijn, waardoor het bijna lijkt alsof je gewoon een jurk draagt' voegt Ashling toe, toen ze de twijfelende blik op Juule's gezicht zag.