'Tamara! Het mag!' Gilde ik terwijl ik de keuken binnen stormde.

'Wat mag?' Vroeg ze fronsend. Ik keek haar ongelovig aan. Hier hadden we het gisteren nog over!

'Jouw mate! Jouw mate mag met jouw kinderen in het packhuis komen wonen!'

Ze keek mij verbaasd aan. Ze liet de schaal met groentes pardoes uit haar handen vallen. De schaal spatte in scherven uit elkaar.

'Echt?' Fluisterde ze bijna.

'Ik maak geen grapje! Ik heb er lang om moeten smeken maar uiteindelijk mocht het.'

Ze sloeg haar hand trillend voor haar mond en barstte in huilen uit. Ze rende naar mij toe en omhelsde mij stevig. Ik kreeg bijna geen lucht. Dat weerhield mij er echter niet van om dit moment voor haar te verpesten.

'Dankjewel.' Fluisterde ze snikkend en trillend. 'Dankjewel.'

'Geen dank.' Glimlachte ik terug.

Ik liet haar los en verliet de keuken weer. Ik wilde haar zelf van dit mooie moment laten genieten. Ik had trouwens echt niet mijn zin gekregen door het alleen te vragen, wat iedereen zou denken. Nee, niks in Jack's wereld is gratis. Ik moest voor de komende 2 dagen zijn Alpha zaken maken zodat hij met Danny, Chase en Collin eropuit kon gaan. Met eropuit gaan bedoel ik dus eigenlijk dag en nacht gamen in het packhuis. Haley en Fall hadden al aangeboden om mij te helpen. Zij vonden eigenlijk dat er niks tegenover had hoeven staan om Tamara's gezin hier te krijgen. Ik eigenlijk ook.

'En? Hoe reageerde ze?' Vroeg Haley toen ik de woonkamer binnen stapte.

'Ze was dolblij. Als ze er zo gelukkig van wordt wil ik graag Jack's taken overnemen voor 2 dagen.' Glimlachte ik.

'En wij helpen je!' Riep Fall uit.

Ik vind Fall nu al een leuk meisje. Het is alleen wel jammer dat ze niet met ons mee mag eten of vaak boven mag komen. Daarom nemen we haar volgende week mee naar het centrum. Ik heb geen idee of dat van Jack mag, maar dat maakt mij nu helemaal niks uit. Ik ben toch sterker. Ik heb Fall nog niet verteld over mijn wolf. Ze komt er later nog wel achter.

'Shit! Ava, we zijn veel te laat voor het eten! Kom mee!' Riep Haley opeens.

Ik keek vlug op mijn horloge en zag dat het al kwart voor 7 was. Meestal aten we om 6 uur. We waren inderdaad veel te laat. Haley pakte mijn arm en trok mij mee. Ik hoopte maar dat ik geen boze Jack tegen zou komen.

'Tot later Fall.' Riep ik nog.

'Tot later!'

We knalden de deur open en zagen inderdaad iedereen al zitten. Alle ogen richtten zich gelijk op ons, ookal waren het niet veel. Alleen Danny, Jack, Collin en Chase.

'We-' begon Haley, maar ze kon de goede woorden niet vinden.

'Hadden wat vertraging.' Maakte ik haar zin vlug af.

Ik ging vlug naast Jack zitten. Haley kwam tegenover mij zitten, naast Danny. Tamara kwam al binnen lopen met 2 bordjes pasta. Ze zette het voor ons neer en ik glimlachte breed naar haar.

'Dankjewel, Tamara. Ziet er goed uit.' Glimlachte ik.

'Graag gedaan, "Luna".' Zei ze op een overdreven toon bij het woord Luna. Ik gromde een keer grijnsend naar haar. Ze gaf me een knipoog en liep de keuken weer in.

'Noem jij haar bij haar voornaam?' Vroeg Jack fronsend. 'Wij noemen haar altijd kok of kokkie.'

'Dat is niet erg beleefd.' Zei ik zogenaamd boos. Hij grijnsde.

'Ik ben de Alpha. Ik hoef niet beleefd te zijn.' Grijnsde hij.

'Waar hadden we het een paar uur geleden nog over?' Siste ik zachtjes. Hij klemde zijn kaken op elkaar een gromde wat geïrriteerd.

Ik nam een grote hap van mijn pasta en slikte het moeilijk door. Ik voelde hoe mijn pasta pijnlijk door mijn keelgat heen gleed. Ik trok even een moeilijk gezicht. Haley keek mij fronsend aan.

'Wat is er met jou?' Vroeg ze.

'Een te grote hap genomen. Niks speciaals.' Zei ik gepijnigd terug.

'Zo groot was die nou ook weer niet.' Zei Jack toen.

'O, dus meneer gaat zelfs kijken hoeveel pasta ik met mijn vork opschep?' Vroeg ik grijnzend. 'En trouwens, zo'n hap is voor mij wel groot. Ik heb nooit veel leren eten. Gewoon een kwestie van wennen.'

'Ik dacht dat wolven meer voedsel nodig hadden dan mensen?' Vroeg hij fronsend.

'Het geld groeit mij niet op de rug. Evenmin als mijn eigen voedsel. Maar laat mij nu even mijn portie opeten, voor zover mij dat gaat lukken.'

Ik nam nog een paar happen en schoof het bord toen aan de kant. Ik zat ramvol, ookal lag nog twee derde van de pasta nog op mijn bord.

'Eet.' Beval Jack.

'Nee.' Zei ik droog terug. 'Ik zit ramvol.'

Jack wilde net zijn mond open trekken om iets te zeggen toen Tamara met een grote taart binnen kwam lopen. Die taart waar we vanmiddag aan begonnen waren. Ik voelde me schuldig dat ik daar niet aan mee zou eten. Hopelijk vond Tamara het niet al te erg.

'Ik ga alvast.' Zei ik.

Ik stond op van de tafel en liep de eetzaal uit naar onze kamer. Ik deed de kamerdeur open en kon het bed al bijna ruiken. Ik plofte neer en pakte mijn schriftje en mijn pen. Ik tikte bedenkelijk mijn mijn pen tegen mijn wang, die ik opblies tot een hamsterwang. Ik zette net mijn punt op het papier toen de deur open ging.

'Hoi.' Glimlachte ik naar Jack. Hij glimlachte terug. Hij kwam naast mij op het bed liggen. Ik kraste gewoon maar wat met de punt van mijn pen op het papier. Ik beet even op mijn lip om na te denken over wat er nog meer bij kon toen ik Jack hoorde grommen. Ik grijnsde.

'Kon je het weer niet laten?' Grijnsde ik.

'Nee.' Gromde hij terug.

'Weet je-' begon ik terwijl ik eeer op het papier begon te krassen. 'Ik vind het erg knap van je dat je je vanavond al in kon houden. Ik merk dat je het probeert.'

'Het is omdat jij het bent maar anders.' Gromde hij.

'Niet grommen.' Zei ik streng.

'Zal ik niet meer doen, mama.' Grijnsde hij.

Ik keek hem grijnzend, zogenaamd boos aan. Hij lachte en trok mij naar zich toe. Ik tekende rustig verder terwijl hij rondjes op mijn rug tekende. Mijn hele lichaam tintelde bij die aanrakingen.

'Je bent 's avonds wil in je beste humeur zie ik wel.' Grijnsde ik.

'Zeker. Dat is het moment waarop ik de hele nacht bij jou kan zijn.' Grijnsde hij terug.

Mijn wangen kleurden een beetje rood, waardoor hij lachte en mij nog steviger tegen zich aandrukte. En wel zo dat in die beweging met pen en papier uit mijn handen vlogen. Ik wilde mezelf eerst proberen los te trekken uit zijn greep maar ik liet het maar voor een keertje. Al wilde ik liever ook niet gesmoord worden.

'Help, ik krijg bijna geen lucht.' Piepte ik. Hij verslapte zijn greep meteen. Ik kon nog net mijn boekje en pen pakken en begon weer te tekenen. Jack was met een pluk van mijn haar aan het spelen. De tintelingen verspreidden zich over mijn hele lichaam. Ik kraste snel verder over het papier. Het zou een jongen en een meisje worden die hand in hand lopen.

'Mag ik je marken?' Vroeg Jack opeens. Ik draaide me met een ruk om.

'Sorry.' Mompelde hij.

'Nee, nee het is oké.' Glimlachte ik. 'Ik denk dat dat wel kan inmiddels.'

'Maar wil je het ook?' Vroeg hij.

'Ja.' Antwoorde ik zachtjes. Ik zag zijn aarzelende blik overgaan in een gelukkige glimlach.

'Knijp in mijn hand als het veel pijn doet.' Fluisterde hij. Ik pakte zijn hand vast.

Hij begon allemaal kusjes te geven op de plek van mijn sweetspot. Ik grinnikte even uit genot. Jack liet zijn tanden groeien en boorde ze door mijn huid. De eerste paar seconden deed het best zeer en kneep ik even in Jack's hand maar al gauw ging die pijn over in genot. Ik vond het erg jammer toen hij zijn tanden uit mijn huid haalde. Ik gaf hem meteen een stevige omhelzing.

Dit was het moment waarop ons liefdesavontuur echt zou gaan beginnen. Dat wist ik zeker.