Zodra ze met een omweg langs hun huizen op school aankomen en Feto Erica daar ziet lopen alsof de wereld van haar is, beseft ze meteen dat de lessen moeten wachten. Zonder zich wat van andere leerlingen aan te trekken, ploegt ze door de massa heen en gaat recht voor de brunette staan. Ze zet haar handen tegen haar heupen en hoopt zo de neiging te weerstaan om haar vingers om de slanke hals van de ander te slaan.

Ze is er zich van bewust dat het Laurens woord tegen dat van Erica is. Misschien heeft hij de kwestie helemaal niet goed onderzocht, hoewel Feto hem daar inmiddels te goed voor kent. Als Laurens ergens zijn tijd en moeite in steekt, doet hij dat voor de volle honderd procent. Ze wíl hem eigenlijk niet geloven, het verraad doet simpelweg teveel pijn, maar haar gevoel geeft haar al antwoorden die haar niet bevallen.

'Erica.'

De blik die zij Feto toewerpt, zegt eigenlijk al genoeg. Er spreekt triomf uit en arrogantie. Zodra ze langs haar heen gluurt, merkt Feto ook een hint van angst op. Daarna voelt ze hoe Laurens hand de hare losweekt van haar heup en vasthoudt, terwijl ze – nadat ze even omkijkt – Malas, Roderick en Samir achter zich ziet staan. Ze heeft de steun van de F4 en ondanks de situatie voelt ze hoe er een gelukkig gevoel door haar heen stroomt.

Laurens knijpt eventjes om die steun te onderstrepen, maar ook om aan te geven dat zij het woord heeft.

'Waarom heb je het gedaan?'

Eigenlijk wilde Feto zo niet beginnen, maar iedereen in hun kleine kringetje weet waar ze het over hebben en wie de schuldige is.

Het siert Erica dat ze niet probeert te ontkennen. In plaats daarvan buigt ze haar schouders naar achteren en ze strekt haar nek in een hooghartige pose.

'Waarom heb je me niet uitgenodigd voor jouw stapavond?' stelt ze een wedervraag. 'Ik stond bij de kluisjes toen Rosemarie je benaderde, heb je geen goede manieren van je ouders geleerd?'

Nu wordt het persoonlijk en Feto merkt meteen dat Laurens nog een motief had om haar vast te houden. Hij zorgt er namelijk voor dat ze Erica niet kan aanvliegen. Ze kijkt hem pissig aan en hij kijkt net zo woest terug, waarna hij uitdrukkelijk richting Erica knikt. 'Gebruik je woorden,' zegt hij.

Ze brengt in de praktijk dat ze ervoor open staat om haar nagels te gebruiken, maar die zijn niet zo indrukwekkend als de neppe exemplaren van – bijvoorbeeld – Rosemarie en hij grinnikt slechts.

Feto negeert hem verder en geeft Erica, die hun onderonsje met interesse volgde, opnieuw alle aandacht. 'Dat is het niet,' zegt ze scherp. 'Jij wilde toen niks met mij te maken hebben en je bent zelfverzekerd genoeg om jezelf uit te nodigen als je mee wilde. Je wéét dat ik meteen ja zou zeggen.'

Alles wat ze zei is waar en iedereen weet dat.

Erica kijkt woedend. Haar gezicht is verwrongen en haar ogen spuwen vuur. 'Ik wilde gewoon van je af,' snauwt ze.

Weer schiet er een pijnscheut door Feto's hart. Ze heeft naar haar weten nooit iets gedaan om dat te verdienen. Haar 'waarom' klinkt binnensmonds, maar Erica hoort het zonder problemen.

'Je liep me in de weg.' Erica haalt bijna haar schouders op, ze kijkt triomfantelijk en daarna berekenend. Voordat Feto kan reageren, trekt de brunette haar naar zich toe. Haar actie is zo snel, dat ze uit Laurens' grip wordt losgerukt.

Erica's nagels zijn scherp, merkt Feto, en ze voelt ze in haar hals prikken. 'Weet je waarom?' Erica sist de woorden in haar gezicht en Feto kan alleen maar stom haar hoofd schudden. Achter zich hoort ze hoe de F4 dichterbij komt, en her en der worden uitroepen geslaakt.

Leerlingen hebben een neusje voor drama en binnen korte tijd is de entree van de Passiebloem volledig gevuld met jongvolwassenen. Het is nu zo stil dat je een speld kan horen vallen.

'Blijf daar,' beveelt Erica en knijpt als dreigement harder in Feto's zachte vel. Feto kan een terugdeinzende beweging niet voorkomen, maar dat helpt haar verder niks. De jongens blijven waar ze zijn en maken toegevende geluiden naar Erica.

'Goed.' Erica kijkt rond en het is overduidelijk dat zij alle aandacht heeft. Feto heeft goed zicht op haar gezicht en ziet de overwinnende grijns. Het maakt het eigenlijk zo knappe gezicht van de brunette lelijk. 'Nu ik de aandacht heb, kan ik net zo goed vertellen waarom ik dat deed.' Ze rukt weer aan de nek van het zwartharige meisje en Feto's handen vliegen naar de pijn, waarna ze zich instinctmatig probeert los te maken. Erica is echter te sterk voor haar en ze beseft dat ze de ander haar verhaal moet laten doen, of ze nou wil of niet.

'Deze trut stond mijn wraak in de weg,' zegt Erica. 'Jij, jij, jij en jij,' hierbij wijst ze met haar hoofd naar de F4, 'jullie herkennen mij niet meer.'

'Hoezo, herkennen? Ben je niet net nieuw op school?' zegt Laurens.

Tot Feto's grote opluchting klinkt hij beheerst.

'Ik ben inderdaad nieuw op school, maar op de middelbare zat ik bij jullie in de klas.'

'Hoe kan dat, je bent twee jaar jonger dan wij?' Dat is Roderick.

'Wie zegt dat?' Behalve triomfantelijk, klinkt er een randje waanzin door in Erica's stem. Feto voelt hoe er een angst in haar buik groeit.

'Ik vroeg je alleen maar mee uit.' Erica knikt naar één van de vier, al weet Feto niet naar wie van hen. Het maakt ook niet uit, ze is slim genoeg om te begrijpen waar dit verhaal naartoe gaat. De arme meid is ongetwijfeld bruut afgewezen – de jongens van de F4 staan nou eenmaal niet bekend om hun subtiliteit – en dat nam ze niet goed op: de huidige situatie laat dat maar al te duidelijk blijken. 'Je zei dat ik lelijk was!'

'Wacht even... Erica....' Laurens klinkt peinzend. 'Ik heb inderdaad ooit bij een Erica in de klas gezeten, maar meer kan ik me niet herinneren.'

'Hoe dan ook,' skipt Erica de jeugdherinneringen, 'ik besloot wat aan mijn uiterlijk te doen en ik moet zeggen dat de plastische chirurgie goed gelukt is. Daarna hoefde ik alleen maar te kijken of je nog steeds zo'n arrogante bal was.' Ze begint steeds harder te praten en de schelheid van haar stem doet Feto pijn aan haar oren. 'En raad eens?'

Feto heeft het idee dat dat een retorische vraag is en ze heeft gelijk.

'Je bent sindsdien een nog grotere klootzak geworden.'

Feto's gedachten flitsen terug naar het incident met de soepkom. Laurens gedroeg zich toen inderdaad als een behoorlijke eikel en dan verwoordt ze dat nog vriendelijk.

'Ik probeerde mijn wraak te nemen, maar deze trut,' weer voelt Feto een pijnlijke ruk, 'zorgde ervoor dat je opeens áárdig werd. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik alsnog genoegdoening eis. Het mooie is dat als ik haar wat aandeed, jij de pijn voelde. En zij is een stuk makkelijker te bereiken en te manipuleren dan jij.'

Au-w! Denkt Feto verontwaardigd.

Momenteel doen de woorden meer pijn dan Erica's handelen. Ze voelt zich vies en het zorgt ervoor dat ze het zat is om gebruikt te worden. De adrenaline helpt haar en ze stompt haar vuisten van onderen tegen Erica's polsen aan, waardoor de brunette haar onmiddellijk en met een pijnkreet loslaat.

Feto schudt haar handen en haar nek los, waarna ze op Erica wil afvliegen. Laurens onderschept haar door zijn arm om haar middenrif te haken, Malas grijpt Erica in eenzelfde beweging, waardoor de twee meiden elkaar niet in de haren kunnen vliegen.

'Rustig maar,' zegt Laurens in Feto's oor. 'Er zijn voldoende getuigen om Erica haar straf te geven, het zou jammer zijn als jij hierom van school wordt getrapt.' Er klinkt humor in zijn stem als hij verder praat: 'Het kan toch niet dat er iemand wordt geschorst zonder dat ik daarvoor heb gezorgd?'

Technisch gesproken zou hij er alsnog de aanleiding voor zijn, maar Feto begrijpt wat hij bedoelt. Zijn kalmerende woorden hebben effect en ze voelt de woede uit zich stromen. Sinds wanneer gedraagt hij zich zo volwassen? Het zorgt voor een ander soort kriebel in haar maag.

Alsof zijn woorden het teken gaven, komen er een aantal leraren aangelopen. Leerlingen laten hen zonder moeite door, nu blijkt dat de drama bijna is afgelopen.

De F4 en de twee meiden worden vriendelijk doch dringend verzocht zich naar het kantoor van de rector te begeven.