"Ik mocht hem lezen," bekende hij. "Dat heb ik gedaan."
"Oké," antwoordde ze alleen maar, haar stijle lichtbruine haren uit haar gezicht vegend.
"Is het echt van haar?" Haar stem beefde, haar roze lippen trilden.
Hij haalde zijn schouders op. Hij kende haar niet, hoe moest hij dat weten?
"Ik denk het, haar naam staat er onder."
"Bedankt," zei ze zacht. "Echt."
"Geen probleem."
Met die woorden liep hij haar huis weer uit.