De tijd ging traag voorbij.

Minuten leken uren.

Seconden leken dagen.

Maar hij moest wachten tot twee uur.

Dan kon hij verder met het vervullen van zijn taak. Zijn plicht.

Ja, het wachten duurde lang.

Om half twee had hij zijn schoenen al aan.

De snelste route naar de brievenbus uitgestippeld.

Hij had al veel te veel tijd verloren.

En toen, eindelijk.

De klok tikte twee uur.