Al na het lezen van de eerste paar regels kwam er een droevige glimlach op zijn gezicht.

Merida bedoelde inderdaad zijn nichtje.

Avery.

Zijn onschuldige, lieflijke nichtje Avery.

Het nichtje van zijn vaders kant.

De kant van de familie waar hij door een ruzie helemaal geen contact meer mee had.

Al wist hij natuurlijk nog wel het adres.

Of nouja.

Voor haar zou hij het opzoeken.