Hey, sorry dat ik niet eerder heb ge-update. Ik heb het zo druk met school en toetsen.
School gaat echt voor en ik hoop dat jullie dat begrijpen. :)
Ik update één keer in de week.
Ik heb nu weer een H geschreven en ik hoop dat jullie het leuk vinden. Blijf asjeblieft VOTES en COMMENTS geven wat jullie ervan vinden. En heel erg bedankt als je dit boek leest trouwens :)
Xxx me♥️

Bella pov.
Ik weet niet hoe lang ik hier zit gevangen in dit huis vol met vampiers maar ik ben echt de tel kwijtgeraakt. Ze zijn wel aardig tegen me maar het liefste wil ik hier weg. Ik wil in mijn eigen bed slapen en naar school gaan wanneer ik wil. Niet dat hun alles bepalen over mijn leven. Maar dat doen ze nu wel. Ik ben niet meer zo bang voor ze alleen, de grote Emmet en soms Edward maakt me wel is bang. Zo'n gevoel zegt nog steeds dat ik moet oppassen dat ze me niet opeens gaan vermoorden. Alle Cullen's zeggen dat ze me niet gaan vermoorden maar ik geloof het niet.
Het rare is dat, Edward steeds zegt. "Bella, herinner me toch" wat ik dan denk als hij dat zegt is. "Jij hebt mijn vader vermoord"
Een traan valt uit mijn oog. Het is bepaald niet leuk hier. Ik mag nu wel de kamer uit en door het huis lopen maar meer niet. Als ik een beweging maak of geluid maak voelt het dat ze naar me kijken en me in de gaten houden.
Snel veeg ik de traan weg. Ik moet hier weg en snel ook. "Maar hoe?", zegt een stem in mijn hoofd.
Ik staar naar buiten. Als ze nou even het huis uit zijn dan zou het ontsnappen veel makkelijk zijn alleen vampiers gaan niet naar buiten.
Opeens klopt iemand op de deur. Mijn hard gaat harder. "Binnen", zeg ik. Edward komt binnen. "Bella, ik en de anderen gaan even weg, we komen over een half uur terug", zegt hij. Ik knik en hij kijkt nog even naar me voordat hij de deur weer dicht doet, ik hoor het slot wat dicht word gemaakt op mijn deur en ik weet dat de deur op slot is. "Ze vertrouwen me niet", zegt een stem in mijn hoofd.
Ik wacht tot ik beneden de deur hoor dicht gaan en ik sta op. Snel loop ik maar een tafel en pak een haarklip die ik in mijn haar had toen ik hier kwam.
Na een paar minuten heb ik de deur open en ren naar beneden. Ik voel aan elke deur maar alles is op slot. Snel pak ik een stoel en ren naar het raam toe. Een harde klap geeft aan dat het glas is gebroken en ik val naar buiten. Met een harde klap val ik op de grond en ik laat een gil uit mijn mond komen. Na een paar seconde sta ik op en ren het bos in. Ik ren zo hard als ik kan, ik ren over boomstronken en ontwijk bomen. Het enige wat er in mijn hoofd zich afspeelt is. 'Ik hier zo snel mogelijk weg' ik voel mijn hard kloppen in mijn keel.
Na een tijdje worden mijn benen moe en ren ik wat langzamer. In de verte zie ik dat daar het bos ophoud en veel light komt daar vandaan. Met al mijn kracht en energie ren ik daar naartoe.
"Ik ben bijna", mompel ik buiten ademt. Opeen rem ik en ik glij door. Pressies 10 centimeter voor de afgrond sta ik stil. Met grote ogen kijk in naar beneden.
"Bella", zegt een stem achter me. "Ik draai me om en zie Edward's ogen die me diep in de ogen aan kijkt. Mijn ogen worden nog groter.
"Bella, doe het asjeblieft niet", zegt Edward's stem smeekend. Edward doet een stap naar me toe en ik doe een stap naar achter. Ik val bijna maar hou mijn evenwicht recht en ik kijk weer naar Edward. "Bella, doe het asjeblieft niet", zegt Edward met een verdrietige stem.
Ik begin te zweten van de zenuwen. "Bella, je kan nu springen en dan gaat hij je nooit meer lastig vallen en kan je naar je vader", zegt een stem in mijn hoofd. "Mijn hard gaat tekeer.
Ik kijk Edward aan en zie een verdrietige blik in zijn ogen. "Vaarwel Edward", zeg ik en ik sluit mijn ogen en laat me naar achteren vallen. Ik voel dat ik naar beneden val en het lijkt wel dat ik kan zweef.
Ik spreidt mijn armen. Pap, ik kom eraan en ik voel een een harde klap en voel me lichaam niet meer en ik ben weg.