Atsushi: Jesteśmy zgubieni!

Dazai: No cóż, ale chociaż miałeś dobre, długie życie, co nie?

Atsushi: Większość życia spędziłem w sierocińcu, w którym byłem bity, poniżany i gdzie znęcali się nade mną psychicznie oraz fizycznie, po czym mnie z niego wyrzucili. Głodowałem kilka dni panicznie bojąc się tygrysa, którym jak się okazało byłem ja sam, a później poznałem pana. Chciałem znaleźć sobie normalną pracę, ale zaprowadził mnie pan do miejsca, w którym praktycznie codziennie ocieram się o śmierć. Za moją głowę wystawiono 7 milionów jenów, więc cały czas muszę uciekać przed Mafią, oraz milionem innych, coraz to gorszych organizacji. Dodatkowo cały czas widzę dyrektora mojego sierocińca, który mówi mi, że do niczego się nie nadaję. Mam dopiero 18 lat.

Dazai:

Dazai: Czepiasz się szczegółów.