hoofdstuk 3

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

POV: GEORGE

Ik sta bij het graf van Fred. "Hey Fred hoe gaat het?" Geen antwoord. "Ik kijk om mij heen. Zouden er nog meer mensen zijn die ook iemand hebben verloren? Opeens zie ik een meisje zitten. Ze heeft git zwarte haren. Ze pakt haar staf. Richt hem op zichzelf en zegt Crucio! Ze schreeuwde van de pijn. Ik zie haar nog een keer haar staf pakken Crucio! Dit kan niet. Ze mag dit niet doen! ik zie dat ze nog een keertje haar staf pakt alleen nu begint ze aan de vloek des doods. "Avada-" STOP! schreeuw ik. Ze kijkt om. Waarom wou je jezelf vermoorden? Vraag ik "Omdat iedereen waar ik van houd al dood is." Zegt ze verslagen. Fred is ook dood. Haar stem is zo mooi. En haar ogen zijn zo helder blauw dat je er bijna in kan verdrinken. "George kom je?" Hoor ik mam roepen "ja ik kom roep ik terug." En ik loop richting de Burrow. Ik hoor in de verte mam en dat meisje bekvechten en ik zie dat het meisje met mam meekomt naar de Burrow.

Eenmaal in de Burrow stelt ze zich voor. Ze heet Julia Green en ze is net als mij haar tweelingbroer verloren in the battle. Ik mag haar en ze is mooi en knap. Mam zet haar een vol bord met eten voor. Met grote ogen kijkt ze naar het bord. "Is dat allemaal voor mij?" Vraagt ze verlegen. "Ja, allemaal voor jou meisje." andwoord mam moederlijk. Ze begint gretig te eten. Als ze het bord leeg heeft vraagt ze om meer. En ze begint weer te eten. Ze lijkt zo een beetje op Ron.

POV: Julia
Als ik in het huis ben stel ik me voor. Die jongen blijkt George te heten en die mevrouw heet Molly. Als we gaan eten krijg een groot bord voorgeschoteld. Vol met eten. Ik kijk ernaar. "Is dat allemaal voor mij?" Vraag ik ongelovig/ verlegen. "Ja, allemaal voor jou meisje." Zegt Molly. Ik begin te eten alsof mijn leven ervan af hangt. Als ik mijn bord leeg heb vraag ik om meer. Als ik dat bord leeg heb zucht ik even. Ik heb een week lang bijna niks gegeten aangezien ik druk wat met dooddoeners oppakken en verdrietig was omdat Jason dood is. Ik maak aanstalte om te vertrekken naar huis. Want het is inmiddels 17:00. Ik sta op en wil al bedanken maar Molly houd me tegen. Nog voordat ik mijn mond kan opendoen zegt ze: "jij slaapt vannacht hier en ik stuur een uil naar Kingsley zodat je een weekje vakantie krijgt." Ik kijk geschrokken op. Maar Molly" protesteer ik. "Ik moet dooddoeners oppakken!" Meisje jij hebt slaap en eten nodig en als je gaat werken dan komt daar duidelijk niks van in." "Ze mag wel bij mij op de kamer mam." Zegt George ineens. Ik twijfelde nog een beetje maar die woorden trekken mij over de streep. "Oke dan." En ik loop achter George aan naar boven. Als ik boven ben ga ik op bed liggen en val direct in slaap.

Heyy is dit een beetje goed? Als je nog iedeeën hebt zijn die altijd welkom!

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro