20.

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Dear Diary,

I wan'na die! Please, kill me know! I want to buy my own coffin, dug my own grave, and bury myself! The humiliation is too much. Hindi ko na kaya! Bakit ba nangyari 'to? Oh my God! Gusto ko nalang umiyak! Hindi pa ba sapat ang kasawian ko kahapon? Kailangan bang palitan agad ng kahihiyan? I can't-

Pinakiusapan ako ni Alita na i-take ang shift na binigay sa kaniya ng Boss namin and since I am free, pumayag ako. As a good soul na rin. May party daw na iheheld ngayon and the café was short of staffs.

To sum up the day everything went fine and well pero nung dumating na ang katapusan ng party, doon naman nagsimula ang kalbaryo ko. Ang daming lilinisin! 'Yon ang 'di ko ikinatuwa.

Ang daming basura lalo na't ang mga tao ngayon sanay nang may naninilbihan sa kanila kaya kahit konting ClayGo 'di na magawa. Pero sige lang, wala naman akong magagawa lalo na't trabaho ko naman 'to. If I were in their position, I'd probably do the same but unfortunately, I am not. I am one step lower at their level and my role is to clean up their mess and assist them to make some things easier for them.

Pero hindi 'yon ang point ko kung bakit gusto kong magpalamon nalang sa lupa.

I am a very serious person, alam mo 'yon, Diary. I want things according to my plan and I hate- more like abhor it if things does not go on my way. I want to maintain my cool but WHAT THE BLOODY INTARNATION?!

To ease my stress, I played "Tally" by Blackpink. In which, I deeply regretted.

I also sang the lyrics and swayed my body with the beats, which I also regretted.

Putangina, 'di pa ako nakuntento! Ginawa ko pang mic ang mop na ginamit ko panglampaso and sung the song on the top of my lungs, which I very sorrowfully, sadly, bloodily regretted.

I MEAN YOU CAN'T BLAME ME! I just want to relax and enjoy my moment of misery but when I turned to look at the entrance door. . .

Nandoon si Kiefron!

Like what the fuck? What the hell?

Halos 'di na malaman ng tao ang gagawin. He was awkwardly scratching his head at naglulumikot ang mga mata niya, tila bang 'di niya alam kung lalayas ba siya o mananatili. Oh God!

Despite the embarrassment. I maintained my cool, which is a flex kasi nais ko sanang tumakbo nalang palayo. Tumikhim ako and flashed my smile at umakto na parang walang nangyari, na as if 'di niya ako nakitang kumendeng-kendeng kasama ang mop. Ngunit sa loob-looban ko, mas gusto ko nalang talaga mamatay.

Nakita ko ang nagmumulto niyang ngiti! He was trying to hide it but he failed, miserably.

"Close na po kami, Sir!" 'yan pa bungad ko.

"A-ah! Actually hindi ako customer, Miss. May pinakiusap kasi si Mama na dalhin dito." Tapos itinaas niya ang brown enevelope na hawak niya.

Syempre, I have no idea on what he is talking about pero bago ko pa siya matanong. Bigla nalang sumulpot yung Boss ko! Tapos tinawag na "nakshie" si Kiefron.

Imagine my shock! I was dumbfounded, stupefied at some point. Putangina?

Kei Lauren.

Kiefron Lauren.

Ba't di ko napansin? What the fuck! Ayoko na talaga! Tadhana, bakit ka ganyan? Ang pangit mo naman pakisamahan!

So bale, narealize ko na ang snob na friend ng ex ko, which is ang nag-rescue sa akin kahapon mula sa ex ko, at ang anak ng boss ko, ay nag-iisa? Wow, why is he suddenly all over the place? Parang bawat kibot ko ata, puro na Kiefron.

Ok enough na, nilabas ko lang dito kasi mukhang 'di ko kayang maikwento 'to sa mga friends ko. Kumendeng-kendeng ba naman.

So this is the tale on how I discovered the IDENTITY of Kiefron Laurier.

Nagulat, shock, at hiyang-hiya,
Kryiella

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro