Alles is opgeruimd en klaargemaakt voor vertrek. Iedereen vult hun magen met speciaal astronautenvoedsel, en gaan ondertussen om de tafel zitten. "Wat denken jullie? Voor herhaling vatbaar of toch liever niet?" vraagt Gabriëlle op de man af, alsof ze nu wel weer de leiding durft over te nemen. Quentin trekt haar wenkbrauw op, maar zegt er niets over.

"Ik vond Veli een beetje te zachtaardig. Allemaal leuk en aardig dat ze de leider zou moeten zijn gezien haar grootte, maar ze gedraagt zich er niet naar. Omdat ze zo zachtaardig is en te liefjes is, vindt ze het niet nodig om regels op te stellen, met als gevolg dat ze het volk niet onder controle heeft en vooral de criminelen. Er kan nog eens een poging gewaagd worden in de toekomst, maar ik denk dat het tegen die tijd vergeefse moeite is," antwoordt Dorothy. "Ik betwijfel of Jaroslav of de directeur ons een planeet twee keer laten bezoeken. Volgens mij was onze enige taak erachter komen of er leven is en zoveel mogelijk te weten komen."

"Dat ben ik met je eens Dorothy," antwoordt Quentin met een knik. "Veli is te zachtaardig en ik hoop voor haar dat ze het nu inziet. Ik wil niet weten wat er met de vorige bezoekers is gebeurd, maar nu weet ze de waarheid over haar volk en dat kan helpen. Ze kwam over alsof ze het allemaal echt veel beter wil doen en het allemaal wil verbeteren," gaat ze verder en dan slaakt ze een zucht. "Het enige wat wij kunnen doen is het commandocentrum contacteren, vertellen wat er is gebeurd en dat we onderweg zijn naar huis." Ze fronst even. "Daarover gesproken, laten we maar ook daadwerkelijk gaan, gezien we niet weten of de Venia's en dan vooral de criminelen plannen hebben om ons nog eens aan te vallen. Dan zetten we daarna het gesprek verder voort."

De ruimtereizigers gaan op hun plek zitten om te zorgen dat ze de shuttle kunnen opstarten en het weg kunnen vliegen. Dat is nodig, want sommige oncontroleerbare Venia's wie opnieuw niet hebben geluisterd naar hun leider, en hoewel sommige vast proberen te houden aan de shuttle alsof ze zo mee kunnen vliegen voor een hele lange tijd of denken dat ze binnen worden gelaten, zullen het later wel te weten komen. Veli vloekt, want net als ze denkt dat alles goed gaat, doet haar volk dit. Maar sommige van haar volk die zich aan de shuttle vasthouden, lijken te verbranden. Wanneer de shuttle verder in de ruimte is, krijgen de anderen die geluk hebben gehad geen lucht meer en net wanneer ze denken terug naar de planeet te kunnen springen, begeeft hun lichaam het. Ze verstenen, worden grijs en vallen van de shuttle af, maar in plaats van dat ze terug naar de planeet vallen, vallen ze de andere kant op om in de ruimte te blijven zweven. Veli glimlacht en draait zich naar de rest van het volk.

"Denk maar niet dat ik het jammer vind dat sommige van ons zo dom zijn en nu het leven hebben gelaten. Ze hadden niet zo dom moeten zijn en verdienen het. Ik heb nog zogezegd dat jullie de bezoekers met rust moeten laten. En zij hebben jullie eveneens gewaarschuwd hen niet meer aan te vallen. En dit is het resultaat als je niet luistert. Ik ben er niet trots op, maar ik ben wel blij dat ik een aantal volk dat niet luistert minder heb."

Het blijft stil en de Venia's druipen af. Teleurgesteld dat ze niet beschermd worden door hun leider. "Als jullie je nu eens zouden gedragen en minder zouden liegen, zou het allemaal niet nodig zijn geweest. Maar om jullie in het gareel te houden ga ik regels opstellen. Erg jammer dat dit nodig is, maar het is niet anders. Door die regels zullen jullie stukken minder vrijheid krijgen. En nu ga ik aan het werk. Ik wil geen klachten hebben over jullie, want geloof me, ik kijk ernaar uit dat ik ongehoorzame Velia's zwaar kan straffen in de toekomst." Veli loopt weg en ze zondert zich af in haar kantoor.

Veli denkt aan de manier waarop haar bezoekers vertelden over hun eigen planeet. Wat voor functies er allemaal zijn en ook nog datgene wat kan zorgen dat iemand achter slot en grendel kan komen. In sommige landen wordt men ook nog vermoord voor hun misdaden. Ze stelt dan wel voor nu de regels op, maar ze zal op de korte termijn voor de hele lange termijn trouwe, loyale Venia's moeten zoeken die het werk ook willen doen waarbij ze de criminelen kunnen straffen. Ze denkt alles uit, met de bezoekers in gedachten en hun manier van straffen. Het is een kleine kans dat deze mensen terugkomen, maar daar hoopt ze wel op. Zo kan ze hun laten zien wat voor stappen ze heeft gemaakt en wat de gevolgen voor de criminelen zijn. Maar kan ze ook iets maken dat zorgt dat criminelen niet perse door mede soortgenoten gepakt hoeven worden als ze het zelf kan?

Ze zou kunnen experimenteren met dingen. Ze weet dan niet wat het stofje doet wat dodelijk is voor mensen met haar volk, maar dat kan ze uittesten. Ze weet dat mensen dan in een Venia veranderen, althans de vrouwen, maar wat zou er gebeuren met de Venia die het dodelijke stofje binnenkrijgt? Laat staan heel veel? Ze maakt plannen, bedenkt wat ze wil en zou kunnen doen, graaft ze diep erin dat het moet staan als een huis. En dan wordt het tijd om de meest betrouwbare, loyale Venia's aan te nemen voor de functie die ze hun wil geven. En als de mensen terugkomen, ook al zijn het anderen die op de hoogte zijn gebracht door de laatste bezoekers, ze kan iets doen en haar volk zal gehoorzamen. Ze heeft één van de mensen twee potjes meegegeven, ieder met een stofje uit haar tong. Niet omdat ze wil weten wat er met hen gebeurt, maar juist omdat ze hen een gift wilde geven als aandenken en zodat ze nog meer te weten kunnen komen.