Okropny krzyk rozległ się w całym budynku.

Zielone światło wypełniło każdy kąt pokoju, wypadało przez okno, wypływało na ulicę, skąpaną w mroku.

Spokojna noc zmieniła się w koszmar dla pewnej rodziny.

Gdzieś na świecie matka śpiewała kołysankę swojemu dziecku.

W tym domu pewne dziecko właśnie straciło matkę.

- Wynoś się - syk mężczyzny był ogłuszający, chociaż nie osiągnął nawet oktawy. - Wynoś. Nie chcę cię nigdy więcej widzieć.

Chłopak stał na środku pokoju, trzęsąc się z przerażenia. Łzy spływały mu po twarzy, rozbijały się o podłogę i gdyby tylko mogły przywrócić ją do życia...

Padł na kolana przy martwym, wiotkim ciele. Ciele, które dało mu tyle miłości.

- Wynoś się zanim zabiję i ciebie! - potworny huk rozdarł czaszkę nastolatka na pół.

Teraz, kiedy ona nie żyła, czy jego egzystencja miała jakikolwiek sens? Przecież wszystko co robił, robił dla niej.

Mężczyzna kopnął głowę kobiety i ruszył do wyjścia z pokoju, ignorując łkającego chłopca, którego przez tyle lat nazywał synem.

- Rano ma cię tu nie być - rzucił, na sekundę przystając w progu.

Nawet nie odwrócił się, by na niego spojrzeć. On już w ogóle go nie interesował. 

***

no hej hej, jakiś czas temu pytałam Was, czy chcecie przeczytać Drarry w moim wykonaniu i dzisiaj przychodzę do Was z prologiem. Jednak rozdziały zaczną pojawiać się, kiedy skończę pisać Fidelius. Jeśli je czytacie, to wiedzcie, że jeszcze tylko trochę do końca ;). A jeśli go nie czytacie, to polecam zerkną :D.

Możecie dać znać jakie są Wasze przemyślenia odnośnie tego krótkiego prologu.

Co do opisu, to jest póki co prowizoryczny, ponieważ jest szósta rano, a ja nie spałam całą noc i miałam wenę na prolog, ale nie na opis, lol. Okładka też średnio mi się podoba, ale to najlepsze, co zdołałam stworzyć o tej godzinie, więc pewnie za jakiś czas też ją zmienię.

Och, no i nie oznaczyłam tego ff jako "dla dorosłych" co oznacza, że nie mam zamiaru pisać tu scen seksu. Wybaczcie, jak mawia młodzież, nie mam psychy.

No nic, trzymajcie się cieplutko xx