Caden Nelis
Leeftijd: 19 jaar

Geschiedenis:
Caden is levenslang ziek geweest en heeft bijna elke hoek van het ziekenhuis al wel gezien. Niemand wist wat er met hem aan de hand was en zelfs de beste doktoren konden hem niet helpen. Zijn ouders waren radeloos en reden Caden overal heen in de hoop dat ze verderweg betere artsen hadden.
Toen hij 10 was kreeg hij een hartaanval en wist hij net aan de dood te ontsnappen doordat zijn moeder er gelijk bij was. Hij belandde weer in het ziekenhuis waar ze zijn ouders vertelden dat dit vermoedelijk niet de laatste keer zou zijn en dat het slechts afwachten was voordat hij niet meer wakker zou worden.
Jaren vol angst gingen voorbij.
Caden zag voor zichzelf geen toekomst, vrienden had hij niet echt want hij kwam bijna nooit op plekken anders dan zijn huis en het ziekenhuis. En ook een baan zou hij niet kunnen krijgen, school kon hiij onder deze omstandigheden nauwelijks afmaken doordat hij snel vermoeid was en gemotiveerd was hij zeker niet want wat moet je toch met school als je toch elk moment kan doodgaan.
Meestal zat hij thuis te gamen en hij heeft zichzelf een aantal muziekinstrumenten aangeleerd.
Hij merkte dat het muziek spelen best wel soepel ging en begon zelfs met het schrijven van eigen liedjes. Hij kon dan wel niet veel uit huis zijn maar op deze manier kon hij zich toch vermaken.
Dagen en nachten was hij er mee bezig en hij had voor het eerst in zijn leven het gevoel dat hij een doel voor ogen had.
Op zijn 18e verjaardag namen zijn ouders hem savonds mee naar een muziekwinkel waar hij zelf een nieuw instrument mocht uitkiezen. Hij koos voor een rode, elektrische gitaar en nam die mee.

Toen ze terug liepen en weer in de auto stapten ging het weer mis. Caden zakte in elkaar en begon te trillen en heen en weer te schudden. Zijn ouders belden in paniek de ambulance, maar het was al te laat. Niet veel later lag Caden levenloos aan de straat, reanimeren hielp niet meer. Zijn ouders hadden de hoop opgegeven en barstten in huilen uit, na al die jaren van hoop was die misterieuze ziekte hun zoon toch fataal geworden.

Plots schoot Caden rechtop en keek verwilderd om zich heen. Zijn ogen waren groot en schoten alle kanten op. Zijn pupil rolde achter in zijn ogen. Zijn ouders waren verbijsterd en wisten niet wat ze moesten zeggen. Hij stond soepel op, het leek alsof hij opeens nergens meer last van had, op zijn ogen na dan. Hij haalde diep adem door zijn neus en greep het hoofd van zijn vader vast. Caden was zich niet bewust van zijn acties maar kreeg onbewust alles mee, alsof hij in een droom zat. Zijn nagels boorden zich in de huid van zijn vader en braken langzaam het schedel open. Er klonk een misselijkmakend gekraak en zijn moeder gilde het uit maar was zo verstijfd van angst dat ze niet meer kon rennen. Haar benen werden slap en ze viel neer.
Niet veel later moest zij ook haar lot ondergaan.

Caden kwam weer bij zinnen en staarde naar zijn bebloede handen. Hij had een vreemde smaak in zijn mond maar dit alles was voor hem nog niet genoeg om te geloven dat dit echt gebeurd was. Hij trilde en tranen stroomden stil over zijn wangen. In de verte klonken de sirenes van de ambulance die zijn ouders net nog gebeld hadden. Caden wilde rennen maar het voelde alsof zijn voeten vast zaten aan de grond. Misselijkheid overspoelde hem maar hij verzette zich met alle macht tegen het overgeven, hij was bang dat hij daardoor geconfronteerd zou worden met de waarheid.

De ambulancemedewerkers waren geschokt en keken Caden onderzoekend aan. Ze stelden wat vragen maar die gingen als een waas aan hem voorbij. Uiteindelijk wist hij uit te brengen dat hij zelf niks gezien had doordat hij bewusteloos was. Ze gaven hem water en een handdoek waarmee hij het bloed van zich af kon wassen en de politie die er inmiddels ook was zette het gebied af voor onderzoek.
Die nacht ging als een waas aan hem voorbij. Uiteindelijk wist hij ze te overtuigen hem naar huis te rijden, nadat ze zijn tante gebeld hadden, die uiteraard meteen langskwam en hem alsnog meenam naar haar eigen huis. Caden wist dat er iets goed mis was gegaan maar twijfelde steeds meer of wat hij dacht dat hij gedaan had wel echt was gebeurd.
Dat hij niet meer ziek was hield hij voor zichzelf en probeerde hij te verbergen. Hij wilde geen aandacht voordat hij zeker wist wat er aan de hand was.
De volgende dag werd hij gebeld met het bericht dat de hersenen op een paar restjes na, van zijn beide ouders verdwenen waren.
Hij staarde stil voor zich uit en liet de telefoon uit zijn handen vallen. Zou hij dan echt? Zijn tante was gelijk naar de telefoon toegerend en had verder gepraat met de persoon aan de andere kant van de lijn, waarna ze Caden wilde troosten met een 'lekker' bord vol soep en warme broodjes. Hij moest toegeven dat hij reuzachtige honger had, maar om een één af andere reden trok dit eten hem niet zo aan. Maar om zijn tante geen pijn te doen nam hij toch wat happen, ook al schreeuwde alles in hem dat hij het niet moest eten.
Achteraf had hij naar zijn lichaam moeten luisteren want zijn maag begon te brandden, hij snelde naar de wc en spuugde alles weer uit. Het voelde alsof hij opeens een heftige allergie had ontwikkeld tegen dit eten.
Tussen zijn braaksel lag een vreemd stukje vlees. Bij het zien ervan begon zijn hoofd te spinnen en schreeuwde zijn maag om meer. Hij drukte zichzelf overeind, spoelde de wc door en leunde even tegen de deurpost aan. Hij wist wat er aan de hand was, maar het was te gek voor woorden. Caden wilde zichzelf tegenhouden maar hoe harder hij zich tegen het hongerige gevoel verzette hoe harder het hem te pakken kreeg. Binnen een mum van tijd werd alles weer een waas.
~

Caden in het nu:
Hij heeft de huizen van zijn oom en tante en zijn ouders verkocht. Hij wist niet precies wat hij nu met zijn leven aanmoest maar toen werd er contact met hem opgenomen door een één af ander onguur, bovennatuurlijk experiment/onderzoeks lab.
Ze boden hem een gratis kleine kamer aan bij het lab in ruil voor onderzoeken en experimenten op hem. Caden die natuurlijk heel zijn leven al onderzoeken ondergaan heeft, zag dit als een goede kans. Ook hoopte hij hier meer duidelijkheid te krijgen over wat er echt met hem aan de hand was.
Iedereen vindt hem waarschijnlijk de vreemde, rare snuiter maar niemand weet wat er met hem gebeurd is.
Hier kan nog wel verandering in komen want er zijn krantenartikels gemaakt, maar hij heeft zijn beide namen wel veranderd van Alwin Adams naar Caden Nelis.
Hij lijkt op het eerste gezicht waarschijnlijk een tikkeltje gestoort, maar laat je niet door hem afschrikken want hij wil niemand pijn doen.
Om zijn honger te stillen eet hij de hersenen van dieren en maak hij graven open, soms geeft het lab hem breinen van mensen die overleden zijn aan de experimenten.

Zijn krachten na het experiment:
Telekinese met voorwerpen tot ongeveer niet zwaardee dan een een boekentas.
Enn als hij mensen in de ogen kijkt en ze blijven de héle zin terugkijken, dan kan hij ze dingen aanpraten en laten geloven. Dus als hij dan tegen je zegt d aat je bang bijv. bent voor groen dan geloof je dat echt.