Geen zorgen, dit is gewoon weer een cover. Ik leef nog.

Opnieuw een coverwedstrijdcover. Deze keer moesten we verplicht een plaatje gebruiken, een texture. Ik hou van textures, maar deze was opvallend lastig. Ik had het gevoel dat ik hem wel op de voorgrond moest laten komen, maar uiteindelijk heb ik na vele mislukte pogingen toch besloten dat niet te doen.

Dit was de texture. In eerste instantie wilde ik hem gewoon gebruiken als overlay bij een sci-fi cover, maar zoals misschien te verwachten was paste dit plaatje er gewoon niet bij. Dus toen heb ik besloten over te gaan naar datgene waar het me in het begin aan deed denken.

Ik moest denken aan oudere tijden, tijden van warme schilderijen die langzaam uit elkaar beginnen te vallen. In het bijzonder aan Caravaggio, één van mijn favoriete schilders uit de periode. Ik besloot gewoon schaamteloos een schilderij van hem te gebruiken, namelijk..

Een enorm dramatisch werk, met veel emotie en ook zijn kenmerkende combinatie van donkere en warme kleuren. Ik wilde eerst een erg rommelige chaos van een cover maken, die op een rommelige manier bijeen zou komen en een prachtig geheel zou vormen.

Dat werd dit..

Maar sommige dingen zijn té rommelig. Iets sprak me in ieder geval niet aan, waardoor ik met hetzelfde schilderij opnieuw begon. Dit keer een veel minimalistischere aanpak.

En dat is de uiteindelijke creatie. Ben ik 100% tevreden? Nee. Maar ik vind hem zeker niet slecht.

Voor @CaptionThisPenguin , de texture is misschien niet heel duidelijk. Ik denk dat je het vooral ziet als je deze versie zonder de texture erbij ziet.

Dus vooral dat goude in de titel en meer het schilderij effect bovenin. Hoop dat dat genoeg is!

Thanks for reading