Na de les Element Beheersing lopen ze de klas uit. Lux aait over Levi zijn rood harige hoofdje die op haar schouder zit. Hij grinnikt. 'Mag ik mee naar de volgende les, alsjeblieft?', smeekt hij waardoor Lux knikt. 'Ja is goed, als je wilt mag je bijna elke les meekomen, met jou is het altijd leuk.' Levi straalt van blijheid en knikt hevig zijn hoofdje. 'Jaa, heel graag.' Lux grinnikt en geeft hem nog een aaitje voordat ze met de andere het volgende klaslokaal binnen lopen. Ze hebben nu geschiedenis met mevrouw Jansens.

Lux gaat naast Jake zitten. Zijn Snelkon kijkt haar en Levi glimlachend aan waardoor Lux en Levi terug glimlachen en daarna naar mevrouw Jansens kijken die het klaslokaal binnen komt gelopen.

'Hallo klas, ik zie dat jullie jullie Ruimte beestjes mee hebben genomen dat is heel leuk. Vandaag gaan we het hebben over Loana en haar Renkim. Zij was de eerste met het element vuur en een Renkim.' Ze kijkt de klas rond totdat haar ogen op Lux en Levi blijven hangen. Ze kijkt hun verbaasd aan. 'Je, je hebt een Renkim.' Lux knikt. 'Ja, heel goed gezien, mevrouw', grinnikt Lux.

Heel de klas kijkt naar haar. Ze hebben haar en Levi al is gezien maar toch blijven ze haar en Levi elke keer verbaasd aankijken.
'Staren is ombeleeft', zegt ze waardoor iedereen weg kijkt. Jake naast haar grinnikt. Dat heeft ze van hem geleerd!

'Oke ik zal het verhaal vertellen van Loana dus luister aandachtig. Wie kent het verhaal al?' Een paar kinderen steken hun vinger op en Alexa ook. Ja natuurlijk Alexa die is in al die dingen geïnteresseerd.

'Duizend jaar gelden bestond er een meisje met de naam Loana. Loana was anders dan andere meisjes, ze was speciaal. Ze was de eerste die een Ruimte beestje had. Er bestonden maar heel weinig mensen die zo speciaal waren als haar. Loana had als Ruimte beestje een Renkim. Een Renkim is een klein rood harig beestje met gele ogen. Het beestje zijn vacht is rood omdat hij het element vuur heeft.'

'Loana leerde het beestje kennen toen ze in de zetel tv keek. Het rood harige beestje sprong op haar schoot en keek haar met zijn gele oogjes nieuwsgierig aan. Loana schrok natuurlijk en begon het beestje vragen te stellen. Het beestje vertelde alles tegen haar dat ze wouw weten. Enzo kregen ze een sterke band die niemand meer breken kon.'

Lux kijkt nieuwsgierig naar mevrouw Jansens en steekt haar vinger op. 'Maar mevrouw toen bestond De Element Academie toch nog niet? Hoe heeft ze haar element vuur dan onder controle gekregen?'

Mevrouw Jansens knikt glimlachend. 'Dat is waar Lux, Loana had het moeilijk om haar element onder controle te krijgen maar na lang oefenen kreeg ze het onder cotrole.'

Lux knikt. 'Weet u hoelang dat duurde?' Mevrouw Jansens houdt haar schouders op. 'Ik denk een jaar of zes.' Lux kijkt haar verbaasd aan. 'Duurd dat zo lang?' Mevrouw Jansens knikt. 'Ja, maar nu De Element Academie er is gaat het iets makkelijker, voor de meeste', het laatste zegt ze er snel bij.

Lux zucht en knikt weer nieuwsgierig. 'Weet u wat haar achternaam is?' Je ziet dat mevrouw Jansens even haar ogen toe knijpt en dan terug opent. 'Euhm nee, dat weet ik niet, heeft iemand anders nog een vraag?', vraagt ze snel. Te snel volgens mij!

Niemand zegt iets waardoor mevrouw Jansens opgelucht zucht maar dan ziet ze dat Lux haar vinger weer opsteekt. 'Mevrouw waarom zei je daar juist zo snel dat je haar achternaam niet wist?'

Mevrouw Jansens slikt. 'Gewoon oke?' Lux schudt haar hoofd. 'Waarom mogen we het niet weten? Overal op internet zie je nergens haar achternaam staan, hoe komt dit?'

Mevrouw Jansens kijkt haar nu een beestje boos aan. 'Heb je nooit geleerd om niet zo veel vragen te stellen!? Mijn les uit nu!' Ze wijst naar de deur.

'Maar mevrouw-'  'Niets mevrouw uit mijn les nu.' Lux staat op en geeft mevrouw Jansens nog een boze blik voordat ze het klaslokaal verlaat. 'Wat ben jij een leuke leerkracht zeg!', roept ze nog voordat ze de deur achter haar dicht gooit.

Lux loopt bokkend naar de bibliotheek waar ze achter een computer gaat zitten. Mevrouw Brouwer komt naast haar zitten. Ze kent haar al best goed. Ze komt vaak naar de bibliotheek om boeken te lezen.

'Hey Lux, moet je niet in de les zijn?' Lux houdt haar schouders op. 'Ik werd eruit gestuurd omdat ik iets vroeg.' Mevrouw Brouwer knikt begrijpend.

'Mevrouw, kan je me helpen met meer dingen over Loana te weten te komen?' Mevrouw Brouwer grinnikt. 'Ja is goed maar noem me alsjeblieft gewoon Eva.' Lux grinnikt. 'Oke dan, Eva.'

Eva typt iets in de computer waardoor er veel dingen over Loana op komen. 'Wat zoek je eigenlijk?', vraagt Eva nieuwsgierig. Lux houdt haar schouders op. 'Ik euhm wil haar achternaam weten.' Op Eva haar gezicht kun je niets vinden geen boosheid, bangheid, verdrietigheid, niets, helemaal niets.

Lux kijkt Eva afwachtend aan. 'Weet jij haar achternaam misschien?' Eva zucht en knikt langzaam haar hoofd. 'Ja maar dat mag ik eigenlijk niet zeggen. Ik wil niet ontslagen worden.' Lux knikt zuchtend. 'Oke dan, is niet erg ik vind het wel.' Eva knikt. 'Succes, ik moet even nog wat papierwerk maken misschien zie ik je straks.' Lux knikt. 'Is goed tot straks of een andere keer misschien.' Lux waait nog even tot Eva uit het zicht verdwenen is.

Ze kijkt op de website maar vindt alleen dingen dat ze al weet. Ze laat een luide zucht horen en doet de computer uit. 'Dit is onmogelijk!'

Ze denkt weer aan wat haar vader elke keer tegen haar zegt als er iets fout is gegaan. Niets is onmogelijk als je het maar blijft proberen!

Zuchtend loopt Lux de woonkamer in en gaat in de zetel zitten. Ze is net thuis van school. Ze had een toets van Nederlands waar ze een vier op tien voor heeft.

'Hey Lux, wat is er?', vraagt haar papa die naast haar in de zetel gaat zitten. Lux kijkt naar haar papa en zucht weer. 'Ik heb een vier op tien voor Nederlands, ik heb net een onvoldoende. Ik heb er echt zo hard voor gewerkt, dat meen ik pap.'

Haar papa knikt. 'Weet je Lux, het is niet erg, ik ben al trots op je dat je er zo hard voor gewerkt hebt.' Lux kijkt haar papa verward aan. 'Pap, dat zegt toch niemand zijn ouders. De meeste ouders zeggen dat ze teleurgesteld zijn en dat je meer je best moet doen.' Haar papa lacht. 'Nou ja ik en mam niet hoor, we zijn trots op je.'

Lux kijkt naar beneden. 'Waarom ben je trots op mij en niet op Luuk. Waarom heb je Luuk naar een andere school gebracht? Waarom bezoeken we hem niet?' Haar papa kijkt boos naar Lux. 'Je snapt het niet he! We deden het voor jou veiligheid! Je moet ons een keer dankbaar zijn!'

Lux kijkt naar beneden. 'Sorry pap, ik ga het nooit meer vragen, maar ik mis hem gewoon zo hard. Hij betekende heel veel voor mij en nu nog steeds.'

Haar papa staat op en loopt weg. 'Je ziet maar zelf hoe je verder gaat, maar laat Luuk er buiten!' Dat was het laatste wat hij zei voordat Lux in tranen uitbarsten.

Lux zucht. 'Laat maar, dat helpt ook niets.'
Ze staat op en verlaat de bibliotheek. Ze loopt naar haar kamer waar ze haar op bed laat vallen.

'Waarom is het leven zo moeilijk en verwarrend?'