"If you don't concentrate on what you are doing then the thing that you are doing is not what you are thinking."
-Alfred Tennyson

Ze stonden samen in de gammele lift van het Instituut. Lisa vertrouwde het voor geen meter; ze had eens een halfuur vastgezeten in de lift. Ze had tegen de deuren gestampt en getrokken, sindsdien had ze het gevoel dat de lift haar niet echt mocht. De deuren gingen piepend open, Marianne stond in de gang hen op te wachten, met Lotte en Maxim naast haar. Het kleine meisje rende naar Jonathan toe.

'Heb je eten voor mij meegebracht?' Ze trok aan Jonathans shirt en Anna haalde de twee broodjes uit haar jas.

'Ik heb een broodje met ei voor Lot en één met kaas voor Max.' Ze gaf ze haar broer en zus, die samen wegliepen. Soms konden ze zo goed met elkaar overeenkomen, maar soms waren ze als vuur en water. Lisa vroeg zich af of ze het ooit zou begrijpen. Arthur en Olivia stonden er wat verloren bij, Arthur krapde in zijn gekrulde haar en Olivia bekeek haar afgebeten nagels.

'Ik heb dus jullie uitslag van de proeven.' Marianne had haar leesbril - in dezelfde oranje kleur als haar haar - op, waardoor ze iets ouder leek en keek op een velletje papier. 'Jonathan,' ze stapte dichter naar haar zoon toe, 'jij scoorde gemiddeld goed op alles behalve talen.' Ze fluisterde, maar Lisa wist zeker dat iedereen het kon horen. 

Jonathan slikte merkbaar. 'Maar mam.' Hij krabte in zijn haar, op zoek naar een excuus om er toch door te zijn. 'Kun je niet-'

'Nee.' Marianne was heel strikt als het op lesgeven aankwam. 'Je zult bijles moeten volgen, die ik niet zal geven aangezien ik mijn handen al vol heb met Lot, Max, Olivia en Arthur.' Arthur wou protesteren, maar Olivia hield hem tegen. Jonathan leek ergens opgelucht dat hij niet meer van zijn moeder les zou krijgen.

'Van wie dan wel? Je hebt toch niet weer een onderwijzer ingehuurd hé? De vorige had Anna bijna onthoofd...'

'Nee, jullie zullen elkaar bijles geven.' Marianne keek naar haar en Anna. 'Lisa, jij zult Jonathan bijles Latijn geven,' Lisa knikte, dat kon ze wel aan, 'en jij zult van Jonathan bijles krijgen over de man-op-man gevechten. Daar was je net voor gebuisd, voor de rest goede punten Lisa.' Ze slikte, dat had ze wel zien aankomen, aangezien Anna haar tijdens de test per ongeluk knock-out had geslagen.

'Waarom ik?' Jonathan kruiste zijn armen.

'Omdat jij daar de beste punten van had,' zei Marianne streng, die zich nu tot Anna richtte. 'Zoals altijd super goede punten, maar ik denk dat je nog beter voor demonologie kon scoren.' Anna knikte en ze kregen alle drie een papiertje met hun scores op.

'Man, precies een rapport uitreiking,' mopperde Arthur. Spijtig genoeg had Marianne die opmerking gehoord.

'Dat doet me eraan denken: ik ga nu bij jullie de proeven afnemen. Aangezien ik van de Academie niets gekregen heb.'

'Nu?' vroeg Olivia ongelovig, 'maar we hebben helemaal niets voorbereid.' 

'Dat komt wel in orde, jullie hebben bij de Academie alles gezien, of niet?' Arthur en Olivia wisselden een blik en deden hun mond open, maar Marianne was hun voor. 

'Kom we gaan naar de trainingsruimte, jullie beginnen ook?' zei ze met een zijdelingse blik op hen, Anna knikte. Lisa keek op Anna's papiertje naar haar score voor Latijn en dan naar die van haar. Niet te geloven. Arthur en Olivia liepen nog steeds protesterend achter Marianne aan en Lisa haalde hen snel in.

'Marianne, waarom moet ik Jonathan bijles geven terwijl Anna betere punten heeft voor Latijn dan ik?' 

Marianne aarzelde. 'Omdat ik weet dat Jonathan niet naar Anna luistert, maar naar jou wel,' zei ze en liep door. Lisa draaide zich om, Anna stond haar sip aan te kijken en Jonathan leunde nonchalant tegen de muur.

'Succes Archie!' riep hij hen na, Arthur en Anna keken kwaad naar hem. Lisa kwam naast Anna staan en keek naar haar punten, stuk voor stuk goed. Dat was ze al gewoon en ze was er nooit jaloers om, ze wist ook dat Anna er harder voor had gewerkt.

'Door mij ben je gebuisd voor vechten zonder wapens,' zei Anna. Lisa schudde lachend haar hoofd.

'Ik had die slag gemakkelijk kunnen ontwijken.' Daar leek Anna mee gerustgesteld te zijn.

'Ik ga dan nog wat trainen en ik denk dat mam wilt dat jullie ook beginnen,' zei ze tegen Jonathan. Hij stond tegen de muur aangeleund.

'Vonden jullie dit ook zo stom? Mam doet precies alsof ze onze leerkracht is.' Anna keek hem kwaad aan. Hij knikte en liep naar Lisa.

'Goed meesteres, wat gaan we eerst doen?' zei hij dramatisch. Lisa bokste tegen zijn arm, als voorproevertje voor de training.

'Oké, ik ga dan even mijn tenue aandoen.' Hij liep de gang uit. Lisa wou nog even iets tegen Anna zeggen, maar ze was al weg.

*

Lisa lag op haar bed en staarde naar het witte plafond. Ze moest gewoon even gaan liggen. Ze wist niet waarom, maar ze was moe, ook al had ze nog niets gedaan. Ze had het dan ook bloedheet in haar tenue met lange mouwen. Lisa had haar haar in een losse staart gedaan en keek rond in haar kamer.

Ze kon zich nog herinneren dat ze deze kamer helemaal zelf had mogen inrichten. De meeste meubelstukken kwamen van haar kamer in het landhuis, maar ze had ook foto's van haar en de Starkweathers opgehangen aan een muur. Samen met Anna en Marianne had ze de muren lichtblauw geverfd. De kamer in het Instituut was net iets groter dan haar kamer in het landhuis was, al had ze daar uitzicht gehad op het park en de vijver. Er klopte iemand op de deur en Jonathan stapte naar binnen, hij droeg ook zijn tenue.

'Slááp je?' vroeg hij met zijn mond open. Lisa sprong recht.

'Nee, ik ben klaar.' Jonathan keek even nieuwsgierig rond in haar kamer, draaide zich abrupt om en liep de gang door. Lisa ging naast hem lopen. In het begin had ze Jonathan niet echt gekend, hij was gewoon de broer van Anna geweest. Nu vond ze hem meestal irritant, maar ze dacht dat dat kwam door Anna's inbreng. Soms kon hij wel grappig zijn, maar ze had nog steeds het gevoel dat ze hem niet helemaal kende. Ze kwamen aan bij de trainingsruimte en hij deed de deur open. Een pijl belandde vlak naast de deur en Lisa sprong haast in de lucht van het verschieten.

'Goed Arthur, nu nog een beetje meer richting het doel,' hoorde ze Marianne hees zeggen. Jonathan pakte haar pols en trok haar mee naar buiten.

'Misschien kunnen we beter ergens anders gaan oefenen.' Ze hoorde Arthur nog wat verontschuldigingen naar hen roepen. Lisa stemde in en hoopte dat Arthur niemand zou verwonden.

Ze kwamen aan in de trainingsruimte op het tweede verdiep, de zon scheen recht op de ramen in de nok van de kamer en het was er stikheet. Ze snapte niet hoe het hier zo warm kon zijn, terwijl het buiten nog geen tien graden was.

'Oké,' begon Jonathan, hij ging in het midden van de ronde kamer staan. 'Probeer mij te slaan.' Lisa haalde diep adem en ging voor Jonathan staan. Haar hoofd kwam amper tot aan zijn kin, laat staan dat ze zijn hoofd kon raken. Ze lachte.

'Serieus?' Hij knikte vastberaden. Ze haalde uit met haar rechtervuist en hij stapte vliegensvlug opzij, met zijn handen op zijn rug. Ze herinnerde zich dat Jonathan een bokser wou worden toen hij jong was. Hij was zo teleurgesteld geweest toen hij erachter kwam dat dat niet mogelijk was.

Ze haalde nog eens uit, deze keer langs onder, ze probeerde zijn kin te raken. Hij bukte en sloeg haar benen onder haar uit met één beenbeweging. Ze klapte tegen de grond en keek omhoog, Jonathan stond weeral recht en stak zijn hand uit. Dus zo gaan we het doen. Ze negeerde zijn hand en leunde op haar elleboog. Ze draaide rond en haalde hem zo onderuit. Verbaast dat het had gewerkt stond ze terug recht. Hij lag op de grond te glimlachen naar haar, ze vroeg wat er zo grappig was.

'Ik ben blij dat je me niet spaart.' Hij stond terug recht. 'Ga eens in positie staan.' Ze balde haar handen tot vuisten en hield haar armen voor zich uit. 'Je moet je benen meer spreiden en als je gaat slaan, moet je uit je heupen slaan.' Dat deed ze, maar hij weerde haar af met zijn arm.

'Ik kan je toch niet slaan, je bent veel te groot en sterk,' zuchtte ze. Hij gaf een klopje op haar hoofd.

'Dan moet je ervan gebruik maken dat je klein bent.'

Ze zette haar handen in haar zij. 'Eigenlijk ben ik niet klein, jij bent gewoon groter dan een meter negentig.' Maar ze maakte wel gebruik van zijn advies. Ze gleed tussen zijn benen door op de gladde vloer.

'Wat?' Jonathan keek verbaast achter zich. Lisa sprong op zijn rug en legde haar armen om zijn nek. Het was bedoeld als wurghouding, maar het zag er waarschijnlijk meer uit als een knuffel. Jonathan boog voorover en Lisa werd naar voren gekatapulteerd, ze viel weer op de grond. Haar rug krakte toen ze terug recht stond. Haar staart was helemaal losgekomen en ze gooide de rekker op de grond. Lisa keek kwaad naar Jonathan, die haar met een scheve glimlach aankeek. Ze ritste haar tenue jack open en gooide hem op de grond, ze had het veel te warm in die trui.

'Komaan, is dat al wat je kunt? Halfbloedje?' zei hij spottend. Lisa gromde, dat was de druppel. Ze zette zich af tegen de muur en sprong op een van de balken. Ze liet zich recht op Jonathans verbaast gezicht vallen en hij viel met een klap tegen de grond. Lisa landde boven op hem en sloeg hem hard in zijn gezicht. Hij leek even van de kaart, maar rolde dan boven op haar en pinde haar tegen de grond, zonder haar te pletten onder zijn gewicht. Hij had een rode plek op zijn wang, zijn lip bloedde een beetje en hij ademde heel oppervlakkig. Ze wist dat ze niet kon bewegen dus stopte ze met tegenstribbelen en ontspande zich. 

'Noem mij geen halfbloedje,' beet ze hem toe. Zijn glimlachend gezicht torende nog steeds boven haar uit.

'Weet ik, maar je hebt me toch mooi kunnen slaan hé?' Ze besefte dat hij het met opzet had gezegd, zodat ze kwaad zou worden.

'Sorry,' zei ze, 'van je lip.' Hij deed zijn mond open om iets te zeggen, maar plots hoorde ze iemand lachen.

______________
Wat vond je van het hoofdstuk? Laat het zeker weten in de comments!

Was iemand Jonathan en Lisa aan het afluisteren?
Lees snel verder! -->

En onthoud: Vertrouw niemand