"I like this place and could willingly waste my time in it."
-William Shakespeare

Het oude kantoor van Richard was de enige plek in het Instituut waar Lisa volledig tot rust kon komen. Het lag in een verlaten gang en iedereen probeerde de kamer te vermijden omdat ze het voor zichzelf had opgeëist. Of misschien omdat volstond met rommel en onafgewerkte projecten van haar.

Lisa probeerde al de hele voormiddag haar boog, die de Raum in twee had gebroken, te herstellen. ze had nu al door dat dit niet ging lukken, de boog zou nooit meer echt stevig zijn. Met een zucht legde ze hem neer en keek naar haar werkbank, die vol lag met kleurrijke pijlen.

Dat was haar nieuwe project, ze had de pijlpunten zo gemaakt voor specifieke doelwitten. Pijlpunten van ijzer, dat elfen verbrandt, van zilver tegen de weerwolven. Ze had zelfs heilig metaal uit de kerk gebruikt om pijlen tegen vampiers te maken. En natuurlijk pijlen met runen, waar demonen niet tegen konden. Ze pakte een pijl vast en draaide het rond in haar handen, ze was nog steeds op zoek naar een metaal tegen heksenmeesters. Misschien iets met water?

Heksenmeesters konden toveren net zoals de tovenaars in aardse films. Hun magische krachten hadden ze ontleend aan hun ouderlijke demon. Lisa wist niet waarom, maar hun kracht werkte enkel niet als ze dichtbij water waren. Schaduwjagers konden het meestal wel vinden met hekenmeesters, vampiers, weerwolven en soms zelfs elfen, maar ze was graag voorbereid op elke mogelijke situatie.

Lisa hoorde niet dat er op de deur geklopt werd, pas toen Anna binnen kwam en over Lisa's schouder naar de pijlen keek, werd ze uit haar gedachten getrokken. 'Nieuw project?'

'Verschillende pijlen voor verschillende doelwitten,' legde Lisa uit, ze keek omhoog naar Anna. 'Ik heb de veren een andere kleur gegeven; rood voor vampiers, groen voor elfen en blauw voor weerwolven.'

'Wauw, daar heb je echt hard over moeten nadenken, hé?' zei Anna spottend. Ze leunde tegen de tafel en had een scheve glimlach op haar gezicht.

'Wat kom je doen? Ik ben nogal druk.' Lisa begon onnodig alle pijlen met dezelfde kleur te rangschikken.

'Pap en mam zullen er bijna zijn, kom je mee?' Lisa knikte en liep met Anna mee naar buiten. Toen Anna op haar horloge keek, vloekte ze. 'We zijn al vijf minuten te laat.' Samen zetten ze het op een lopen.

*

Jonathan had samen met Lot geoefend - ze was echt goed geworden in zwaardvechten - na een drietal uur was hij met haar naar de tuin gegaan, in afwachting van hun ouders. Max, Anna en Lis waren er nog niet. Het was niet van hun gewoonte om te laat ze zijn.

'Ik heb gehoord dat je je broer weer hebt opgesloten in zijn kamer,' zei Jonathan met een zijdelingse blik op Lot. Ze ontweek zijn blik en zijn vraag. Op dat moment kwam Max eraan, met een strip in zijn handen.

'Ah, Max, zeg jij eens wat je ervan vindt dat zus jou opsluit in je kamer.' Max haalde zijn schouders op, liet zich tegen een muur naar beneden zakken en begon verder te lezen.
'Zo te zien ben ik de enige hier die wilt praten.' Jonathan stond op. 'Dan kan ik beter tegen mezelf praten. En hoe gaat het met u meneer Starkweather?' Hij draaide zich om. 'Het is hier nogal eenzaam, maar voor de rest, goed en met u meneer Starkweather?'

'Mag ik je monoloog even onderbreken?' Anna en Lisa waren er eindelijk.

'Waarom praat je tegen jezelf?' dit kwam van Lisa, ze had haar haar in een dot, Jonathan vond dat het haar wel stond. Ze zag er erg mooi uit vandaag, met haar blauwe jurk en zilveren ketting. Jonathan schudde kort zijn hoofd.

'Ik praat tegen mezelf, omdat deze twee hier,' hij gebaarde naar Max en Lot, 'niet met mij, of met elkaar willen praten.' Lot stak haar tong naar hem uit, hij deed hetzelfde.

Op dat moment verscheen de Poort.

______________
Eens een korter hoofdstuk, wat vond je ervan? Laat het zeker weten in de comments!

Lees snel het volgende hoofdstuk -->
En onthoud: Vertrouw niemand