"Why, what's the matter,
That you have such a February face,
So full of frost, of storm and cloudiness?"
-William Shakespeare

Na het avondeten verzamelden ze in de tuin, de twee nieuwe schaduwjagers konden elk moment aankomen. Maxim zat op een houten bankje met zijn neus weer in een strip.

Lotte leunde tegen een pilaar met een standbeeld van een engel op, ze leek zenuwachtig. Dat was niet van haar doen. Lisa, Anna en Jonathan stonden om zich heen te kijken, wachtend op de Poort waar de twee nieuwelingen uit zouden komen. Marianne en Richard waren met elkaar aan het overleggen, spijtig genoeg stond Lisa te ver weg om het gesprek te kunnen horen. In plaats daarvan keek ze in de lucht, de zon ging onder en het licht wierp een mooie gloed op het Instituut.

Ze stonden al een kwartier te wachten en ondertussen was het zachtjes beginnen te sneeuwen. Lisa had het ijskoud in haar jurk, ook al had ze er een jas over aan. Ze keek naar boven, witte sneeuwvlokjes dwarrelden in haar gezicht en veranderden in waterdruppeltjes. Ze deed haar ogen dicht. Lisa hield van sneeuw en van regen, alleen niet wanneer ze  aan het doodvriezen was. Ze keek weer naar de plaats waar de Poort zou moeten verschijnen. Ze hoopte dat de twee nieuwe schaduwjagers nooit zouden komen opdagen. Lisa had het goed met Jonathan en Anna, en ze hield niet van nieuwe mensen ontmoeten.

Ze wou net vragen of ze misschien binnen konden wachten, toen de Poort verscheen. Een Poort, een deur naar eender welke plaats, werd meestal gemaakt door een heksenmeester, al konden ze nu ook met runen gemaakt worden. Het Instituut had een vaste Poort in de tuin. Aan de andere kant van het portaal ving Lisa een glimp op van een groot oud gebouw, dat was waarschijnlijk de Academie.

Er stapten twee mensen door, Lisa kon ze niet goed zien, alles was wazig. Toen ze er volledig door waren, sloot de Poort zich onmiddellijk. Nu kon Lisa hen wel goed zien, het waren een jongen en een meisje, zoals Marianne al had gezegd. Het meisje had zwart haar, dat half voor haar blauwgroene ogen viel. Ze was duidelijk niet voorbereid op het Antwerpse weer; ze had een zwart topje en een blouse aan, in Idris was het dan ook altijd mooi weer. 

De jongen was klein, nog kleiner dan Lisa, en had bruine krullen. Zijn gezicht was spierwit, hij leek misselijk en had zijn hand op zijn buik gedrukt. Lisa voelde medelijden voor de jongen, een Poort nemen was als vastzitten in een draaikolk, ze werd er ook vaak misselijk in.

Samen stapten ze op de twee af. Marianne en Richard heetten hen welkom. Jonathan en Anna begroetten hen, Lisa kon net hun namen verstaan: Olivia Schaduwjager en Arthur Branwell. Ze probeerde de namen zo goed mogelijk te onthouden, ze was hopeloos als het namen aankwam. Schuw stapte Lisa op het meisje af.

'Welkom, ik ben Lisa Cartwright, Olivia was het?'

'Ja, zeg maar Liv.' Ze besteedde niet veel aandacht aan Lisa, ze had haar volledige aandacht op het Instituut gericht.

'Vind je het een mooi gebouw?' Olivia antwoordde niet, ze haalde haar schouders op en liep langs Lisa heen. Ergens was ze opgelucht om te zien dat sommige mensen nog slechtere sociale vaardigheden hadden dan haar. Nu kwam Arthur naar haar toe, hij had staan staren naar haar en het nieuwe meisje.

'Je moet niet te veel op haar letten, ze is nogal gevoelig,' zei hij achter zijn hand. Lisa knikte niet-begrijpend. Ze wou hem om verdere uitleg vragen toen Richard sprak.

'Laten jullie Olivia en Arthur hun kamers zien?' hij gaf een klopje op Jonathans rug en ging samen met Marianne, Maxim en Lotte naar binnen. Lisa, Anna en Jonathan bleven samen achter. Opgelucht begeleidde Lisa haar vrienden naar het Instituut en warmde zich op aan de haard in de gang. De nieuwelingen keek nieuwsgierig rond.

'Volgen jullie?' Anna keek over haar schouder. Samen liepen ze door het Instituut, er was geen centrale verwarming, dus in de meeste kamers stond een haardvuur. 'Dit is Lisa's kamer,' Anna wees naar haar slaapkamerdeur, 'dit is de mijne en aan de overkant is Jonathans kamer.' Arthur keek alsof Anna hem net een groot geheim had verteld, Olivia daarentegen staarde Anna recht in de ogen. Lisa zag aan haar dat ze zich ongemakkelijk voelde, dus liep ze snel verder door de gang en wees naar twee overstaande deuren.

'Dit zijn jullie kamers.' Anna schonk haar een dankbare blik.

'Geweldig,' Olivia pakte haar rugzak steviger vast, liep langs Lisa heen alsof ze gebakken lucht was en deed de deur van de linkse slaapkamer achter haar dicht. Lisa keek verbaast, net zoals Anna en Jonathan, Arthur trok een gezicht.

'Ik denk dat ze wat nood heeft aan privacy, in de Academie hadden we geen aparte kamers. De rest knikte, Lisa was niet overtuigd dat het de oorzaak was. Arthur keek naar de deur waardoor Olivia verdwenen was, hij nam een stap dichter naar hen. 'En, euh, ik denk dat ze nog niet helemaal bekomen is van wat er daar gebeurd is,' zei hij op een fluistertoon. Ze keken hem niet-begrijpend aan. 'Ik ken haar zelf ook niet zo goed,' vervolgde hij, 'ze hing altijd rond bij een andere jongen, haar vriendje denk ik. Op de dag van de verheffing, was hij verdwenen. Net zoals vele andere aspiranten-schaduwjagers, ze hadden schrik om dood te gaan als ze van de levensbeker zouden drinken.'

Lisa keek naar Anna, Jonathan had zijn lippen op elkaar geperst, ze wisten niet wat ze moesten zeggen. Arthur geeuwde de stilte weg. 'Misschien is het beter dat ik mij ook ga installeren, ik ben bekaf.'

'Oké Arthur, slaapzacht,' Jonathan klonk zelf vermoeid. Arthur stak zijn hand op en schonk hen een scheve glimlach, hij verdween door de andere deur.

'Wel, dat ging niet zo slecht,' Lisa leunde tegen de muur en keek naar de grond, 'volgens mij mogen ze ons al.' Het sarcasme droop van haar stem. Anna haalde een wenkbrauw op en Jonathan glimlachte.

'Ik ga nog wat werk doen,' zei Jonathan en hij liep zonder meer naar zijn kamer.

'Werk?' Anna fronste haar wenkbrauwen, maar hij had de deur al achter zich dichtgedaan. Lisa haalde haar schouders op, liep naar haar kamer en wenkte Anna, die haar volgde met haar blik nog steeds gericht op Jonathans deur. 'Wedden dat hij stiekem modeshows organiseert in zijn kamer?'

Lisa lachte en plofte in een zitzak, Anna volgde enkele ogenblikken later en liet zich languit op Lisa's bed vallen. 'Man, jouw kamer is een rotzooi,' merkte ze op. Ze lag op haar buik met haar hoofd tegen Lisa's kussen aangedrukt. Lisa keek rond, ze vond haar kamer juist ordelijk. Misschien leek het voor sommige mensen een puinhoop, maar Lisa wist precies waar alles lag. Je zou het een gestructureerde rotzooi kunnen noemen.

'Wat vind jij van de nieuwe schaduwjagers?' Anna haalde haar schouders op.

'Arthur valt volgens mij nog wel mee, maar Olivia...Hopelijk gaat het morgen beter met haar.'
Lisa dacht aan de eerste keer dat zij in het Instituut kwam wonen. Ze had zich niet alleen gevoeld, ze kende iedereen, ze was er al zo vaak geweest en ze had niemand belangrijk achtergelaten. Lisa zuchtte.

'Hopelijk.'

______________
Wat vond je van het hoofdstuk? Laat het zeker weten in de comments!

Wat is er aan de hand met Olivia?
Lees snel verder! -->
En onthoud: Vertrouw niemand