Beginning

Everyone has the right to pursue everything that we want to. But as a matter of fact, it takes time, courage, determination and countless sweat just to be able to achieve it.

"Casey, tara! Punta tayo sa canteen," I turned my head to face Vincent. I narrowed my eyebrows.

"Kakapunta lang natin doon kanina ah?" Nagpatuloy ako sa ginagawa kong assignment. I'm frustrated. Sana pala ginawa ko na ito sa bahay pa lang.

Lumapit siya sa akin at tinignan ang ginagawa ko, "Hindi mo pa pala iyan tapos?"

"Patapos na." I'm making an essay about how I understand prostitution and my stand about it. It's for our Val Ed subject. Ang daming pinapagawa ng subject na ito. Kahapon ay poster at slogan, ngayon naman ay essay.

Ngumisi siya. Nang mapansin kong tinitignan at binabasa niya ang ginagawa ko ay inilayo ko ito sa kanya.

"Stop reading it." May diin kong sabi. Naco-concious ako sa ginagawa ko kapag may ibang tumitingin.

Tumawa lang siya't umupo na sa tabi ko. "Okay. Hinahantay kita"

Nagkibit balikat na lamang ako at nagpatuloy sa ginagawa ko. I don't know what's the reason why I love this topic so much.

Nang matapos ako'y nilingon ko siya na ngayon ay busy sa paglalaro sa kanyang phone.

"Tara na! Baka mag time na" Hinila ko siya. Ayaw nyang magpahila at talagang binigatan ang sarili.

Binitawan ko ang kamay niya't tinitignan siya ng masama. Tumawa lang siya at tumayo na din.

"Pikon mo talaga" Natatawa niyang sabi. Inirapan ko lamang siya't lumabas na ng room.

I checked my watch. 10 mins na lang tapos na ang break. Mabuti na lang natapos ko na ang homework ko. Sa susunod talaga, hindi na ako tatamarin. Liningon ko ang likod ko upang tignan kung sinunod ba ako ni Vincent.

"Dalian mo!" I shouted. Tinignan ko ang mga students na nadaan saamin. Some of them are freshmen and seniors, but I saw mostly junior students.

Naglalakad na kami ni Vincent sa hallway. Magkasabay kami. We're so quiet and I'm not used to it. His hands are in his pockets. He's walking like a fashion model. I tied my hair in a bun while walking. Nang nasa kalagitnaan na kami, kung nasaan ang nakalagay ang mga trophies, achievements ng school ay huminto kami. Vincent chuckled as he watched me.

I stared at his picture. At Eren's picture. It became my habit, and I don't know how to stop it.

He's holding his trophy and certificate. Palagi siyang pinanlalaban sa academics. He's so damn smart and handsome. Who wouldn't fall for this guy? He's every girl's dream. He's kind, a little bit naughty. And I like him so much, dammit. I will never get tired looking at his face, especially his eyes. It's so expressive that I'm totally drowned by just looking at it. I'm lost!

Pumikit ako ng mariin at umiling. Dapat kong iukit sa aking utak na wala akong pag-asa. I'm just an ordinary girl. He's like a greek god. Lumingon na ako kay Vincent na ngayong seryosong nakatingin sa akin. Pumunta ako sa kanyang likuran at hinawakan ang kanyang braso para itulak.

"Let's go," mahina kong sabi.

Ganoon ang aming posisyon ng nakarating kaming Cafeteria. Iginala ko ang aking tingin sa buong paligid. If he's here, I should act as a lady. He's prim and proper while I'm the opposite one. Naestatwa ako sa kinakatayuan ko nang makita siyang nakapila. Humugot ako ng malalim na hininga.

"Bibili ako ang chicken sandwich. Pila ka na para mabilis," Tinulak ko agad si Vincent. Umiling na lamang siya't pumunta sa likuran ni Eren.

Everyone knows how much I like Eren. I don't know if he knows it, but I don't really care if he does. I'm not the only one who has a crush on him, so why bother? Sanay na siya doon. Sanay na siya tinititigan. Sanay na siyang hinahangaan. Sanay siya sa maraming tao.

Nang makarating na ako at nakakuha ng stub para sa chicken sandwich ko ay pinuntahan ko na si Vincent. Pinalitan ko siya't ako na ang pumila. Tahimik lamang ako, not even uttering a single word.

Pinagmamasdan lamang ako ni Vincent at pagkatapos ay tinalikuran. Bibili na ata siya ng kanyang pagkain.

"Hmmm," I hummed. Hoping he'll notice me but sadly, he didn't.

Because of that, feeling defeated, I stared at his back. How his muscles flex everytime he inhales and exhales. Napapailing na lang ako. God really did perfection and I'm seeing it right in front of my eyes.

"Chicken Sandwich po," sabi niya. His voice is so manly. My gosh!

"Ako din po" Tumabi ako sa kaniya ng di siya tinititigan. Na para bang normal ko lang yun ginagawa, kahit hindi. Kahit sobra sobra na yung lakas ng tibok ng puso ko.

Nakita ko siyang lumingon. Pero hindi ko siya tinitigan. Yes, Eren. I am a bad girl. And this bad girl is deeply inlove with you.

Binigay ni ate ang chicken sandwich sa harap ni Eren. Nagulat ako ng inabot niya saakin ang sandwich na dapat ay kanya.

"Thanks" I bit my lower lip. Shit. I can hear the amusement in my voice.

Tumango na lamang siya't umalis ng ng makuha ang kanya. Yumuko ako, tinitigan ang hawak kong chicken sandwich.

I should stop dreaming right?

Sometimes, we cannot easily get want we want. And we need to accept it. Accepting what is right and the feelings of others is a sign of respect. We don't have any right to command them what they should do just to fulfill our satisfaction. That's their life. They make their own decisions, their own perspective, their own goal.

"Tara na..." Hinila na ako ni Vincent at naglakad na kami paaalis.