Hey! Ik zal voor elk hoofdstuk even een lijstje maken met wie er in het verhaal zitten in dit hoofdstuk, zodat het overzichtelijk is wie er allemaal meedoen en dus de moordenaar en ontvoerder zou kunnen zijn. Veel leesplezier!

Levend:
Hanna
Spencer
Melissa
Ashley
Luke

Vermoord/ontvoerd:
Niemand

Hanna
Ik was de eerste die binnenkwam. Of althans, de eerste van de meisjes. Natuurlijk was Luke er allang, zoals altijd. Waarschijnlijk had hij weer bij Spencer gelogeerd. Echt waar, ze is een schat, maar af en toe krijg ik het idee dat ze haar vriendje boven haar vriendinnen verkiest. Ook nu zaten ze weer zoenend op de bank. Volgens mij hadden ze niet eens door dat ik de huiskamer binnenkwam. "Klop, klop!" zei ik ongeduldig en direct keken Spencer en Luke op. Ik liep op Spencer af en gaf haar een knuffel. Zodra we elkaar weer loslieten, gaf ik haar haar cadeau. "Van harte!" zei ik en Spencer lachte naar me. Ze pakte het cadeau aan en maakte het voorzichtig open. "Seizoen drie van The Grizzles!" Ze liet triomfantelijk de cd aan Luke zien, die haar vol liefde vanaf de bank aan zat te kijken. Het is dat ik op jongens val, maar anders had ik net zo naar haar gekeken. Prachtig, glanzend, steil zwart haar waar ik jaloers om word en ogen die één en al zelfverzekerdheid uitstralen, maar ook optimisme en veel liefde. "Han? Alles oké?" Ik schrok op uit mijn gedachten en keek Spencer vragend aan. "Je keek me zo aan. Is er iets mis?" Ik schudde mijn hoofd. Staarde ik haar aan? Luke stond op en liep naar de keuken. "Ik snijd de taart wel vast," zei hij. "Houden jullie maar wat meidenpraat." Luke liep weg en Spencer en ik gingen op de bank zitten. "Vertel," zei ik direct. "Ik wil alles weten: Hoe was het in New York en hoe kan het dat je na een stad vol gespierde jongens nog steeds met Luke samen bent?" Spencer zette een geheimzinnige glimlach op. "Hoe weet je zo zeker dat ik nog samen ben met Luke?" Ik schoot in de lach. "Jullie zaten zo innig zoenend op de bank dat jullie mij niet eens hoorden binnenkomen." Spencers lach werd nog geheimzinniger. "Één kus maakt nog geen verkering..." Ik knikte, daar heeft ze gelijk in. "Maar vertel, hoe was New York?" Spencers ogen dwaalden af naar Luke. "Zeg eens eerlijk, passen wij goed bij elkaar, Luke en ik?" Ik knikte ongeduldig van ja. "Jullie zijn al een jaar samen, natuurlijk passen jullie bij elkaar! Anders hadden jullie het echt wel gemerkt. Maar hoe was het nou in..?" "Hé, kijk! Melissa is er!" Spencer stond op en loopt naar de deur. Waarom onderbrak ze me nou toch steeds? Even later ging de deur open en kwam Spencer weer binnen, op de voet gevolgd door Melissa. Melissa schudde snel met haar korte, peper-en-zoutkleurige haren en kwam naast me zitten, terwijl ze nog even een lok achter haar oor schoof. "Hey, Hannie," zei ze, met, zoals gewoonlijk, een licht tint arrogantie in haar stem. Ik háát het echt als ze me Hannie noemt, vooral omdat ze het zo uitspreekt dat het net klinkt als honey en zo hoef ik niet genoemd te worden door een meisje die ik eigenlijk niet eens echt aardig vind. Ik ben langzaam vriendinnen met haar beginnen te worden doordat zij en Spencer beste vrienden waren en ik weer goede vriendinnen was met Spencer. In feite werd ik gedwongen haar aardig te vinden, maar het is me nooit voor honderd procent gelukt. Intussen kwam Luke alweer de kamer in met drie grote plakken cake. Hij keek verbaasd op toen hij Melissa zag zitten. "Sorry, Melissa, ik had niet door dat jij er ook al was en heb dus geen taart voor je gepakt. Wacht maar, ik loop wel even..." "Niet nodig, schat," zei Melissa met een schuine glimlach op haar gezicht. "Ik doe aan de lijn." Dat is te zien, dacht ik lachend in mezelf. Volgens mij doet zij al aan de lijn sinds ze een embryo is. Spencer en ik pakten onze plak cake en begonnen te eten, terwijl Melissa even controleerde of ze haar oorbellen nog goed in had. Toen draaide ze zich om naar Spencer. "Lieverd, ik wil echt alles weten over The Big Apple!" Ik keek afwachtend naar Spencer. Zou ze het nu wel vertellen? Maar ze schudde haar hoofd en wees met volle mond naar de cake. "Eerst eten," zei ze, toen ze haar mond leeg had. Ik keek haar verwonderd aan. Wat was er gebeurd in New York wat ze absoluut niet wilde vertellen?

Na ongeveer tien minuten had Spencer eindelijk haar bord leeg. Blijkbaar had ze ingezien dat ze het nu niet meer langer kon uitstellen. "Nou, meid, ik ben zeer benieuwd!" zei Melissa vrolijk. Spencer knikte en zodra ze haar mond leeg had, werd er op de deur geklopt. Spencer keek door het raam naar buiten. "Ashley," mompelde ze en ze liep naar de voordeur. Ashley is met volledige zekerheid de stilste van ons viertjes. Oké, ze is niet erg stil, maar in vergelijking met Melissa, Spencer en mij is ze toch stiller. Verlegenheid? Ik denk het niet, we zijn vriendinnen. Ik gok op te veel nadenken, want of ik het nu wil toegeven of niet, Ashley is ook de slimste van ons vieren.

Niet veel later kwamen Spencer en Ashley binnen en Ashley ging op de poef zitten. "Ashley! Precies op tijd! Spencer ging ons net vertellen hoe het in New York was!" zei ik om Spencer uit te dagen. Spencer knikte, maar liep naar de keuken. "Eerst taart voor Ashley!" zei ze. Luke keek naar haar om. "Dat doe ik wel! Vertel jij je vriendinnen nou maar over New York!" Spencer wuifde het weg. "Ik ben de gastvrouw!" zei ze en ze liep weer door naar de keuken. Luke schudde lachend zijn hoofd en liep naar boven, al had ik geen idee waarom.

Even later kwam Spencer terug met een plak cake voor Ashley en ik ging klaar zitten. "Nou, Spence, vertel!" zei ik geïnteresseerd. "Geduld, Han. Wil er iemand anders nog wat cake?" Ik schudde ongeduldig mijn hoofd, maar ik hoorde Melissa zeggen: "Nou, vooruit dan." Spencer knikte dankbaar en liep richting de keuken. Toen wist ik weer waarom ik haar zo haat. Zodra Spencer verdwenen was, ging Ashley dichterbij ons zitten. "Oké, ik heb een plan bedacht," zei ze geheimzinnig en op fluistertoon. "Straks moeten we alle drie opeens heel haastig weg, tegelijkertijd, en we laten Spencer hier dus alleen achter." "Met Luke," voegde Melissa er betweterig aan toe en Ashley en ik keken haar beide geïrriteerd aan. Ze haalde bij wijze van verontschuldiging haar schouders op en Ashley ging verder. "Maar vanavond, rond middernacht, staan wij ineens met z'n drieën voor haar huis!" Ze keek ons enthousiast aan en ik keek enthousiast terug. Wat een goed idee! Melissa keek ons aan alsof we een vuiltje waren op haar handspiegeltje. "Serieus? Dit is jullie idee van een originele verjaardag? Een slaapfeestje?" Ik zuchtte diep. "Het is geen slaapfeestje, Melissa. Het is een verrassing waarbij we haar midden in de nacht wakker maken en een feestje bouwen met z'n vieren!" "En Luke," voegde Melissa er droogjes aan toe. Ik rolde met mijn ogen en wilde net een nijdige opmerking maken, toen Spencer weer binnenkwam met een plak cake. Ze gaf hem aan Ashley en ging weer zitten. Ashley pakte het stuk cake dankbaar aan. "Nou, Spence, vertel! Hoe was het in New York City?" voegde ze er opgewonden aan toe. Spencer begon eindelijk te praten. "Leuk," zei ze. Ik keek haar schuin aan. "Leuk? Dat is alles? Leuk? Wat heb je gedaan, hoe was het weer..?" "Heb je nog jongens gezien die bijna je relatie met Luke hadden verpest?" vroeg Melissa geheimzinnig. "Wie zegt dat ik nog samen ben met Luke?" antwoordde Spencer al even geheimzinnig en ik zuchtte. Dit gesprek had ik al met Spencer gevoerd. Ashley had er blijkbaar ook genoeg van, want ze pakte haar telefoon en keek er zogenaamd verschrikt naar. "Het spijt me, ik moet gaan," zegt ze. "Mijn moeder apps me net. Ik moet onmiddellijk naar huis komen." Ashley is een schat, maar op dit moment kon ik haar wel iets aandoen. Waarom moest ze juist nu het plan in werking zetten? "Ja," zei ik, "kun jij mij rijden, Ash? Mijn moeder heeft me gebracht, maar ze dacht dat ik wel met jou mee terug kon rijden." Ashley knikt. "Tuurlijk. Sorry, Spence, maar we moeten echt gaan." Spencer haalde een beetje verdrietig haar schouders op en Ashley en ik keken verwachtingsvol naar Melissa. Die keek terug alsof we spoken zagen en haalde haar schouders ook op. "Wat? Ik blijf gewoon nog even, hoor." Ashley kon nog net op tijd ongezien mijn handen vastgrijpen om te voorkomen dat ik haar ter plekke zou wurgen. We namen afscheid van Spencer en liepen het huis uit, op zoek naar Ashleys auto.

Die nacht stonden we met z'n drieën voor de deur van Spencer. Melissa was uiteindelijk ook op komen dagen en ik kon nog steeds met moeite de neiging om een ballon om haar nek te knopen negeren. Uiteindelijk was het me toch gelukt en gingen we met veel eten en versiering richting het huis van de familie Wendson. Ashley klopte aan, maar er werd niet opengedaan. "Die ligt natuurlijk nog te slapen," grinnikte ik. "Net als Luke," voegde Melissa er weer aan toe. Ik haalde diep adem en dwong mezelf rustig tot tien te tellen. "Zijn haar ouders thuis?" vroeg Ashley. "Nee, die zijn een avondje uit. We kunnen dus roepen," antwoordde Melissa. Voor het eerst deze avond had ze iets goed gezegd. We begonnen alle drie als gekken "Spencer!" te roepen. Er kwam nog steeds geen reactie. Toen we alle drie even stopten om op adem te komen en een nieuw plan te bespreken, klonk er vanuit het bos plotseling een ijselijke gil. We stonden alle drie stokstijf stil. Toen stamelde Ashley: "Was-was dat..?" Melissa keek angstig naar het bos. "Spencer!" gilde ze toen. Ze rende het bos in, op de voet gevolgd door Ashley en mij.

We renden al bijna tien minuten door het bos en hadden nog steeds niks gevonden. Plotseling stond Melissa stil en ze gaf een gil. Ashley en ik botsten met een klap tegen haar op. Eerst wilde ik haar een boos verwijt toesnauwen omdat ze zomaar was gestopt, maar toen zag ik iets op de grond liggen, iets wat Melissa waarschijnlijk ook had gezien. Het was een lijk. Ik stapte langs Ashley en Melissa naar voren en knielde neer bij het lijk. "Wie is het?" vroeg Melissa met een piepstemmetje. Ik bekeek het met bonkend hart nog één keer goed. Geen twijfel over mogelijk. Dit was het lichaam van Luke.

Luke is dood en Spencer verdwenen, wat denken jullie dat er gebeurd is? In de volgende hoofdstukken zullen jullie steeds meer personages ontmoeten, waartussen misschien wel de moordenaar zit... Denken jullie dat de moordenaar één van de drie meiden is? Of Spencer? Of denken jullie dat jullie hem nog niet hebben ontmoet? Of was het een zelfmoordactie? Laat het me weten in de reacties!