Ik heb heus wel gemerkt dat Logan zijn wolf de hele dag in moest houden, en aan de ene kant vond ik dat toch best grappig. Aan de andere kant ben ik bang voor hem. Zometeen doet hij me iets aan wat ik niet wil of denkt hij dat hij me in zijn macht heeft waardoor hij nog meer vreselijke dingen kan doen. Er zijn dus zegmaar 2 kanten van het verhaal.

Ik ben nu bezig met het schoonmaken van mijn fiets. Willow had al aangeboden om te helpen, waar ik erg blij mee was aangezien ik snel naar huis moest voor Daisy.

'Ik vind het maar raar.' Zei Willow. 'Jullie twee als mates.'

'Geloof mij, ik ben net zo verbaasd als jij. Eigenlijk wil ik het ook helemaal niet. Zal ik hem afwijzen?' Vroeg ik langzaam. Ze keek op van haar poetswerk.

'Dat is niet een keuze die ik moet maken, maar als ik jou was zou ik het gewoon zo laten. Je weet natuurlijk niet of je wel een tweede mate krijgt.'

Daar had ze wel een goed punt. Het viel te proberen en als hij mij dan af zou wijzen zou ik er ook geen last meer van hebben. Ik wilde eigenlijk ook niet dat hij zou weten, of dat iemand anders naast Willow zou weten wat er thuis aan de hand is.

'Daar heb je wel een goed punt.' Zuchtte ik.

'Ik heb altijd goede ideeën.' Grijnsde ze. 'Ik denk trouwens dat je fiets wel weer zo goed als schoon is.'

'Heel erg bedankt, Williewo. Je bent de beste vriendin die ik me kan wensen.' Glimlachte ik dromerig.

'Geen dank, Sterretje.' Glimlachte ze terug.

Ik omhelsde haar stevig en ging op mijn fiets naar huis. Ik hield echt zielensveel van Willow. Als zij weg zou gaan zou mijn leven compleet instorten. De zonnestralen uit mijn realiteit zouden dan verdwijnen als een wolk voor de zon. Als een uitgebrande kaars.

Ik reed mijn straat in en meteen hoorde ik het luide geschreeuw van mijn ouders alweer. Daisy was nog altijd ziek en moest dus vandaag weer thuisblijven. Dit keer was ik kwaad. Erg kwaad. Ik gooide mijn fiets in het gras en rende naar binnen.

'Hou op met schreeuwen! Alsjeblieft. Daisy ligt doodsbang boven in haar bed, omdat ze bang is dat jullie elkaar iets aandoen.' Riep ik uit. Het werd er alleen niet bepaald stiller op. Ik liep vlug de woonkamer in. Daar zag ik alle schade die al was aangericht.

Mijn moeder had een blauw oog en een schram op haar wang. Mijn vader had de hele keuken vernield. Zijn knokkels waren wit van woede. Vol ongeloof keek ik naar de ravage in het huis.

'Zijn jullie helemaal gek geworden?!' Riep ik uit.

Toen waren ze wel stil. Ze keken met bijna beschaamd aan. Ik keek met open mond van de keuken naar mijn moeder, van mijn moeder naar mijn vader en weer terug.

'Nu is het klaar.' Siste ik.

Ik pakte mijn moeders arm en trok haar mee naar boven. Niet naar Daisy's slaapkamer. Die zou een trauma kunnen oplopen van wat ze dan zou zien. Ik trok mijn moeder naar mijn slaapkamer en zette haar op het bed neer. Ik pakte een ehbo kistje van onder mijn bed. Ik maakte haar wond schoon en pakte wat ijs om tegen haar blauwe oog aan te leggen. Daarna keek ik haar recht in haar ogen aan.

'Mam, dit moet echt stoppen. Dit kan zo niet langer. Daisy loopt een trauma op van alle gebeurtenissen en als het zo door gaat is ons huis binnen 1 week helemaal kapot.' Zei ik serieus. Ze barstte in tranen uit.

'Dat weet ik wel, maar wat kan ik doen?' Snikte ze.

'Alsjeblieft. Ga van elkaar scheiden. Wijs elkaar af als mates. Ga desnoods een ander huis in de buurt huren, maar ga hier niet mee verder.'

Ze knikte langzaam en staarde glazig voor zich uit. Daarna trok ze me in een stevige omhelzing.

'Wat zou ik zonder jou moeten?' Vroeg ze zachtjes.

Ik glimlachte en deed mee met de omhelzing. Toen we elkaar weer loslieten keek ik haar serieus aan. Het zou verkeerd aflopen als ze nu weer naar beneden zou gaan.

'Blijf alsjeblieft hier boven, ga niet naar Daisy's kamer en zoek even geen contact met pap. Ik regel het wel.' Zei-nee- beval ik haar. Ze knikte vlug.

Ik liep naar Daisy's kamer. Haar ogen stonden op het punt om dicht te vallen. Ze sperde ze weer open toen ik binnenkwam. Ze keek me wanhopig aan met haar grote, lichtblauwe oogjes.

'Zijn mama en papa weer lief tegen elkaar?' Vroeg ze smekend.

'Nee, maar mama en papa zullen binnenkort wel weer lief tegen elkaar gaan doen. Ga maar slapen.' Glimlachte ik.

Ze pakte me nog snel vast en knuffelde mij. Ik knuffelde haar liefdevol terug. Ik hield net zoveel van Daisy als van Willow. Alleen bestond er 1 verschil. Ik moest voor Daisy zorgen en Willow bijna voor mij. Ik was Daisy's zorgen waslijntje en Willow de mijne. Ze liet me los en sloot haar oogjes.

Ik liep glimlachend naar beneden waar mijn vader aan de tafel met zijn handen in zijn haar zat. Letterlijk en figuurlijk. Hij keek op toen ik binnen kwam.

'Kom mee pap. Dan ruimen we deze rotzooi op.' Glimlachte ik. Ik zag zowaar ook een kleine glimlach op zijn gezicht verschijnen. Hij ging staan en hielp mee met opruimen.

Binnen een half uur hadden we bijna alles klaar. Ik moest alleen nog een vuilniszak met kapot spul in de container gooien. Ik pakte de grote zak met gemak op en liep naar buiten. Ik wilde net de zak in de container gooien toen ik een schim snel weg zag schieten.

Ik fronste en gooide vlug de zak weg. Ik liep zo stil mogelijk naar de plek waar de schim naartoe was gevlucht. Ik schrok me kapot van wie ik zag.

Logan.