Daisy sprong lachend in mijn armen toen ik thuis kwam. Ze had nu ineens wel zin om naar de Alfa en Luna te gaan. Dat kwam trouwens deels, omdat ze vandaag Iris helemaal gek had gemaakt met het feit dat we vandaag naar hen toe zouden gaan. Ze was en bleef onverbeterlijk.

'Hoe gaat het, Bloempje?' Vroeg ik lachend.

'Goehoed! Wanneer gaan we naar de Alfa en Luna?' Vroeg ze hoopvol.

'Over een uur. Ik help je wel met je outfit als je dat wilt. Mam komt vanavond laat pas thuis trouwens.' Glimlachte ik.

'Oké. Kom, dan gaan we naar boven.' Zei ze enthausiast.

Ze pakte mijn arm vast en sleurde mij mee de trap op. Ik liet me grinnikend meetrekken door haar. Ze had er blijkbaar echt veel zin in. Dat vond ik natuurlijk alleen maar fijn aangezien ik liever geen chagrijnige Daisy mee wilde nemen naar het packhuis.

Ze trok haar jurkje aan en ik borstelde haar haren die ik vervolgens los over haar schouders liet hangen. Ze deed een witte diadeem met een witte bloem erop op en bekeek zichzelf in de spiegel.

'Je bent prachtig, Bloempje.' Glimlachte ik trots.

'Dat weet ik.' Grijnsde ze. Ik grinnikte zacht. 'Nu jij! Het is tenslotte wel jouw mate.'

Ik trok ook mijn jurkje aan en Daisy begon aan mijn haar te friemelen. In de tussentijd deed ik een klein laagje mascara op en smeerde ik een klein laagje crème op mijn huid. Ook ik bekeek trots het resultaat in de spiegel. Het was ten minste nog een beetje in mijn straatje. Niet al te heftig dus. Geen Renay vibes zegmaar.

'Ik wil later ook zo mooi worden als jij, Sterretje.' Zuchtte Daisy.

'Natuurlijk word jij ook net zo mooi als ik, Bloempje.' Glimlachte ik. 'Kom. We hebben nog 15 minuten om bij het packhuis te komen.'

We liepen samen naar beneden en ik veranderde in mijn witte wolf. Daisy klom op mijn rug en hield mij stevig vast toen ik het huis uit sprintte. Het was gelukkig niet heel ver rennen voor mij. Hooguit 5 minuten en we waren er al.

Het packhuis was groot en elegant. Er stonden zelfs pilaren onder het huis om het te kunnen ondersteunen. Daisy, die het packhuis nog nooit echt goed had gezien, blies haar wangen verbaasd op als hansterwangen. Ik veranderde terug naar mijn mensenvorm en grinnikte.

'Kom, zullen we aankloppen?' Vroeg ik glimlachend.

'Dat wil ik doen!' Opperde ze en ze liep naar de deur om erop te kloppen. De deur werd vrijwel direct open gedaan door de Luna.

'Welkom! Ik verwachtte jullie hier al snel. Kom binnen.' Zei ze vriendelijk. Ze stak haar hand naar mij uit. 'Ik ben Luna Nicci, maar ik ben voor jullie Nicci en jullie mogen mij aanspreken met "je".'

'Aangenaam. Ik ben Aster. Logans mate.' Glimlachte ik.

'En ik ben Daisy!' Zei Daisy enthausiast. Nicci grinnikte om Daisy's hypergedrag.

'Ook leuk om kennis te maken met jou Daisy.' Glimlachte ze. Ze wendde zich weer tot mij. 'Logan is nog boven op zijn kamer. Je kan hem ophalen als je wilt. Zijn kamer is op de eerste verdieping en dan de tweede kamer rechts.'

'Oké, ga ik doen. Daisy, niet de boel overhoop gooien als ik weg ben hè?' Zei ik streng tegen Daisy. Ze knikte vlug.

Ik liep op de trap naar boven en keek vlug rond. Ik moest nog best een eindje verder lopen om bij Logans kamer te komen wat dus zou betekenen dat de kamers hier imens groot moesten zijn. Ik volgde zijn geur die inderdaad bij de aangewezen kamer vandaan kwam. Ik klopte vlug aan, ik hoorde een mompelende "kom binnen" en ik deed de deur open.

Logan lag languit op zijn kingsize bed met zijn hoofd in zijn kussen. Ik grinnikte hoofdschuddend en liep verder naar binnen.

'Opstaan. Daisy en ik zijn er al.' Grinnikte ik.

Hij keek meteen naar mij om en bekeek mij van top tot teen. Zo te zien moest hij alweer moeite doen om zijn wolf onder controle te krijgen. Wat ik allemaal wel niet met hem deed zonder iets te doen zeg. Poehee.

'Je zoet er echt prachtig uit, Sterretje.' Glimlachte hij. 'Te prachtig als je het mij vraagt.' Ik bloosde lichtjes.

'Je vindt het hopelijk niet erg dat ik normale sneakers aan hem gedaan? Ik haat hakken met heel mijn leven.' Vroeg ik aarzelend.

'Nee natuurlijk niet. Ben je gek? Doe gewoon wat je zelf wilt. Zelfs al trek je een vuilniszak aan ben je nog prachtig.' Grijnsde hij.

'Moet ik dat als een compliment opvatten?' Vroeg ik grijnzend.

'Mag je zelf weten, maar ik bedoelde het wel als een compliment.'

'Kan zijn, maar kom nu alsjeblieft beneden. We wachten allemaal op je.' Smeekte ik bijna.

Hij grijnsde, maar stond niet op. Ik trok een wenkbrouw op en keek hem afwachtend aan. Hij deed alsnog niks.

'Wat verwacht je nu dat ik ga doen?' Vroeg ik zuchtend.

'Dat je er heel even bij komt liggen. Alsjeblieft?' Smeekte hij.

'Alleen als je daarna opstaat.' Zei ik streng. Zijn ogen werden groot van enthausiasme.

'Beloofd.'

Ik liep naar hem toe en ging aarzelend op het bed liggen. Hij trok mij alweer dichter tegen zich aan. Duizenden tintelingen verspreidden zich over mijn lichaam. Om de sfeer nog wat extra op te krikken draaide ik mijn hoofd om naar de zijne en keek ik recht in zijn ogen. Hij gromde, omdat zijn wolf het over wilde nemen. Ik keek nog schattiger. Dit werkte echt altijd.

'O alsjeblieft. Wanneer stop je eindelijk een keer met mij gek maken?' Smeekte hij.

'Zodra ik dood ben.' Grijnsde ik. Hij drukt mij steviger tegen zich aan.

'Nooit. Je mag me voor eeuwig laten verdrinken in die fonkelende diamantjes van je.' Grijnsde hij toen. Ik bloosde lichtjes.

'Maar nu moeten we wel naar beneden. Anders vragen de Alfa en de Luna zich af waar we blijven.'