'Eldora?'

Ze glimlachte en krabbelde overeind. Ze klopte het zand van haar kleren en stak een hand naar mij uit.

'Kom mee. Ik wil je een paar vragen stellen.' Glimlachte ze.

Ik pakte de hand aarzelend aan en liet me meeslepen door Eldora. Er ontstond langzaam een brok in mijn keel. Natuurlijk wilde ze me gaan straffen omdat ik deze chaos veroorzaakt heb! Aan de ene kant geloofde ik dat heel sterk, maar aan de andere kant was die glimlach er te uitnodigend voor.

We kwamen aan bij het heksendorp en liepen naar Eldora's hutje. Ze gebaarde dat ik op één van de stoelen moest gaan zitten die buiten op het kleine terrasje stonden. Ze liep zelf haar huisje in en kwam even later terug met thee.

'Goed. Ik heb gehoord dat er iets flink fout is gegaan.' Glimlachte ze zwakjes en meelevend.

'En hoe.' mompelde ik. 'Ik heb de hele wolvenwereld op zijn kop gezet! Ik durf te wedden dat de andere packs al naar mij opzoek zijn om mij en Daisy te vermoorden.'

'O nee nee! Dat gaat echt niet het geval zijn. Alfa Castor heeft alles al uitgelegd aan de andere packs. De meesten begrepen het.' Glimlachte ze. 'Er is alleen één pack waar je voor uit moet kijken. De Fatal Wolfspack. Die Alfa wil jou liever dan wie dan ook.'

Ik was even stil. Het was niet zo erg als dat ik had vermoed, maar dat er één pack was die naar mij op zoek was is al erg genoeg! Stel je voor dat ze Daisy iets aan gaan doen! Ik ben niet bij haar! Zometeen gebeurt er iets en dan ben ik haar kwijt!

Ik begon langzaam een beetje paniekerig te ademen en op en neer te springen. Eldora legde vlug een hand op mijn schouder.

'Ho rustig Aster.' Kalmeerde ze mij. 'Ze gaan Daisy echt niks aandoen.'

Ik stopte met mijn paniekerige bewegingen en keek haar verbouwereerd aan.

'Hoe wist u dat ik daaraan dacht?' Vroeg ik nieuwsgierig. Ze lachte even.

'Ik ben een heks. Ik kan alles te weten komen.' Glimlachte ze. 'Ik zou trouwens vlug teruggaan naar je mate. Hij is erg bezorgd om je.'

'Maar ik dacht-'

'Ik weet wat je dacht, maar iemand had hem overgenomen. Ik weet ook nog steeds niet wie het is, maar weet dat als hij raar doet het niet zijn schuld is.' Glimlachte ze.

'Aha, dus nu is ineens niks meer zijn schuld?' mompelde ik. 'In ieder geval, bedankt voor alles Eldora. Ik kom gauw weer eens langs!'

Ik stond op en ontving een vriendelijk glimlach van het vrouwtje. Daarna draaide ik mij om en liep ik weg.

Ik veranderde naar mijn wolf toen ik buiten het dorp was en sprintte terug naar het packhuis. Alhoewel, totdat ik tegen iemand opbotste, alweer. Het verbaasde me als ik nog steeds geen hersenschudding zou hebben na dit alles. 

Ik was tegen Logan opgebotst. Het verbaasde mij niet eens meer. Het leek wel alsof hij wist wanneer ik waar zou komen. Hij veranderde vlug terug en omhelsde mij in mijn wolvenvorm.

'O daar ben je.' Zei hij opgelucht. 'Sorry van de nare dingen die ik zei. Ik meende het niet. Echt nie-'

Ik drukte mijn poot op zijn mond als teken dat hij niet verder hoefde te praten en veranderde ook terug.

'Ja, ik weet het. Het was niet jouw schuld.' Glimlachte ik. Ik wurmde me vlug los uit zijn omhelzing en sprong op zijn rug. 'En nu terug naar het packhuis!'

Hij lachte gemeen en sprintte opeens in volle vaart weg, met mij op zijn rug. Ik klemde me verschikt steviger tegen hem aan in de hoop niet te vallen.

'Ga niet zo snel gek! Als ik zometeen van jouw rug af donder-'

'Dan wat?' Vroeg hij grijnzend. Ik dacht even na en zuchtte.

'Dan niks.' mompelde ik. 'Ren maar gewoon terug.'

'Zo mag ik het horen.' Grijnsde hij en hij ging nog sneller dan eerst.

Na een minuut of twee angstig op zijn rug te hebben gezeten waren we eindelijk bij het packhuis. Ik kon de grond wel zoenen, maar dat deed ik niet aangezien Logan dan waarschijnlijk jaloers op de grond zou worden. Laat ik dat risico maar niet nemen.

'Eindelijk zeg.' zuchtte ik.

Logan deed zijn mond open om iets te zeggen maar werd tegengehouden door Alfa Castor die het packhuis uit kwam rennen. We keken beiden op.

'Er is een gevangene ontsnapt.' Mopperde hij gehaast. Logans gezicht werd strak.

'Wie?'

'Meneer Mellark, Asters vader.'

Die woorden drongen als boormachines tot mij door. Ik sperde mijn ogen wijd open en keek Alfa Castor ongelovig aan.

'Welke kant op? Weet u dat?' Vroeg ik onzeker. Hij knikte.

'Hij ging naar het westen, waar het Fatal Wolfspack van Alfa Rhys ligt.'

Voor de zoveelste keer bekroop angst en paniek mij van onderen. Ik plantte gefrustreerd mijn handen in mijn haar en klemde mijn kaken op elkaar terwijl ik komende tranen probeerde weg te knipperen. Voor de zoveelste keer. De realiteit werd hard en lastig om te verdragen.

'Sterretje, wat is er?' Vroeg Logan bezorgd.

'Die pack.' Begon ik met een stalen gezicht. 'Is opzoek naar mij en mijn zusje. Geen idee wat ze van ons willen, maar sowieso iets wat wij absoluut proberen te vermijden.'

'Nooit.' Gromde hij plotseling. Hij pakte mij stevig vast. 'Je bent van mij.'

'En van mezelf, maar inderdaad ook van jou. Niet van die klootzak.' Gromde ik erachteraan. Hij drukte een kus op mijn kruin.

'Zo mag ik het horen.' Grijnsde hij. Alfa Castor onderbrak ons.

'We gaan morgen naar hem opzoek, maar dan ga jij dus niet mee Aster. Ik kan het risico niet nemen.' Zei hij. Ik knikte.

'Dat snap ik. En om eerlijk te zijn ga ik liever ook niet mee.' Mompelde ik. Hij knikte.

'Dat is dan geregeld. Ik laat jullie verder wel alleen.' Glimlachte hij en hij sprintte het packhuis weer in. Ik staarde hem na.

'Wat gaan we nu doen?' vroeg ik mompelend aan Logan, die me overigens nog steeds niet los had gelaten.

'Geen idee, wat dacht je van-' begon hij, maar ik was hem grijnzend voor.

'Tikkertje? Goed plan. Ik ben hem. Tikkie!' 

Ik tikte zijn schouder, maakte me vlug los uit zijn greep en rende weg.

'O, nu ga je het krijgen.' Grijnsde hij. Ik wilde verder rennen, maar hij hield me tegen. 'Wacht. Als ik jou binnen 20 minuten te pakken krijg, mag ik je dan marken?' vroeg hij hoopvol.

Ik bevroor op de plek waar ik stond. Ik durfde hem bijna niet aan te kijken. Zo hoopvol en gemeend stond zijn blik.

'Eh oké?' piepte ik. Mijn blik dwaalde af naar de grond, maar even later keek ik weer omhoog. 'Dan wil ik wel 5 minuten voorsprong.'

'Deal!' Zijn hele gezicht glunderde van enthousiasme. 'Ik zou maar uitkijken als ik jou was!'