HOIFDSTUK 29
#Laura
Ik doe de deur open, en zie mijn broer boos naar me kijken.
WAAR WAS JE?
"Buiten gaan l-lopen."
OKE MAAR WAAROM MET DYLAN.
IK ZEI DAT JE UIT ZIJN BUURT MOEST BLIJVEN.
"Ja maar dit is mijn leven."
Dus ik ben de baas hier.
"Ja hier thuis, maar niet mijn baas wat ik wil en doe."
"Grrr."
Wat waarom grom je?
"Ik ben een weerwolf oke."
"Waarom heb je dat heel mijn leven niet gezecht."
Ik loop naar hem toe, en duw hem tegen de muur.
Dylan wilt me tegen houden, maar ik duw hem weg.
Daarna gooit Owen me kei hard naar achteren tegen een andere muur.
Ik piep even van de pijn, maar daarna verander ik in mijn wolf.
"GRRR."

Hij kijkt me met open mond aan.
Je je bent een witte.
Net als mama.
Ik grom, en loop naar hem toe.
Dylan springt voor me, en duwt me tegen de grond.
Word rustig.
Ik knik, en verander terug.
Hij veranderd ook terug, en gaat van me af.
Ik kijk nog 1 keer naar Owen en Dylan, en loop daarna naar mijn kamer.

Ik doe de deur kei hard toe, en doe hem op slot.
Ik ga in een hoekje zitten, en doe mijn handen door mijn haar.
Ik grom kei hard, en begin in tranen uit te barsten.
Mama was dus een witte wolf.
Hij verbergt nog dingen voor me.
Ik moet en zal er achter komen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Heyyyy.
Vinden jullie mijn boek al goed?
Schrijf in reacties.
Bye groetjes huskyzot.
29/12/2019