Het is wanneer ik helemaal alleen ben,
opgesloten in mijn hoofd
met alle gedachten en
waardeloze meningen,
dat ik mezelf zou willen verdrinken
in het niets

Ik zeg iets
en ik heb er spijt van
en ik zeg iets
en ik doe alsof er niets aan de hand is
en ik zeg iets
en

dan wil ik dat het gewoon stopt,
het gevoel dat ik alles
altijd
verpest,
op één of andere manier

Wanneer ik helemaal alleen ben
is er niemand die me zegt
dat fouten maken menselijk is
en is er niemand die me vertelt
dat er altijd iemand zal zijn
die van me houdt

Wanneer ik helemaal alleen ben
wil ik liever gewoon niet zijn
dan achter te blijven
met alles dat ik
in mijn eentje niet verwerken kan

Laat me in de toekomst liever
niet meer alleen
wanneer ik op breken sta
en ik niet meer weet
waar ik begin
en eindig