hoofdstuk 19

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Ik was het briefje even vergeten . Het briefje dat alleen naar mij gericht stond. Misschien was het tijd om maxine nog eens op te zoeken. Zij leefde hier en wist misschien waar deze plaats was, of wat het betekende. Ik zuchte. 'Wat is er?' Vroeg Felix ongerust. Ik keek hem aan. 'Niks, ik ben gewoon een manier aan het zoeken om dat meisje terug te vinden.' Levi kwam bij ons staan. 'Meisje?' Ik keek Felix aan. Hij had haar toch ook gezien, maar zijn gezicht zei iets anders. 'Toen Felix en ik hier net aankwamen, leerde ik Maxine kennen. Ze wou niet veel zeggen, maar volgens mij leeft ze in een volk hier ergens in deze plek.' Felix fronste. 'Ik dacht dat wij hier de enige waren. Dit is dus toch meer dan een simpel spel waar wij uit moeten raken.' Levi zuchte 'Weet jij hoe we bij "dat volk" raken?' Ik haalde mijn schouders op. 'Het was bijna onmogelijk om haar naam te achterhalen, ze zal ons nooit vertellen waar haar volk ligt.' Felix haalde zijn handen door zijn haar 'Hoe zullen we haar ooit vinden, deze plaats loopt eindeloos door.' Een gelach verstoorde ons gesprek. 'Volgens mij heb ik jullie eerst gevonden.' Ik draaide me om. Daar stond ze, met een glimlach die niets van haar gevoelens liet verraden. Ze leunde tegen een boomstam met haar blauwe ogen op Felix gericht. 'Zeg eens.... waarom hebben jullie mij nodig?' Het verbaasde me dat zij dezelfde verlegen persoon was die ik eerder tegen kwam. Alsof iemand anders haar lichaam in kroop. Ik gaf haar het briefje. Ze nam het, maar las het niet. 'Je denkt toch niet dat ik jullie vreemdelingen zomaar ga helpen? Toch zeker niet om te verraden waar mijn volk ligt.' Ze lachtte. Levi keek haar chagrijnig aan. Hij wist dat ze hoe dan ook niet zou helpen. 'Hoe kunnen we ervoor zorgen dat je ons vertrouwt en wel helpt?' Vroeg Felix uiteindelijk. 'Vertrouwen? Waarom zou ik jullie moeten vertrouwen? Neenee, dit gaat over iets heel anders.' Levi gromde. 'Zeg ons gewoon wat je wil.'
' Wanneer de assen vervagen zullen je schulden verlost worden.' Was haar antwoord.
'De assenschuld.' Zuchtte Levi

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro