Daila staat nog steeds op de parkeerplaats, maar heeft inmiddels plaatsgenomen in haar auto. Haar handen trillen, dus knijpt ze in het stuur zo hard als ze kan in de hoop dat het ophoudt. Ze kan het trillen in ieder geval niet meer zien als ze alle kracht in haar lichaam gebruikt, maar het helpt haar niets. Haar fysieke hart bonkt nog net zo hard als de eerste keer dat haar oog op Kyle en het meisje viel en haar geestelijke hart wil het nog steeds niet geloven. In plaats daarvan probeert het zich de woorden van Kyle over de telefoon te herinneren. Het zou anders zijn, dat had hij beloofd. En toen deed hij wat hij al zo veel vaker had gedaan.

Het is op dat moment dat Daila beseft dat ze heel kort ademhaalt, dus neemt ze een diepe ademteug, telt tot drie en ademt dan uit. Dat herhaalt ze weer, net zo vaak totdat het haar kalmeert, terwijl haar ogen zich fixeren op de boom recht voor haar auto. Geen afleiding, geen invloeden van buitenaf, alsof de wereld buiten de stalen wanden en glazen ramen van haar auto niet bestaat. Alsof Kyle niet bestaat.

Maar doen alsof ze alleen op de wereld is blijkt al snel niet te werken. Een voorbijganger, het dwarrelen van blaadjes in haar blikveld, het luiden van de kerkklokken – allemaal bewegingen die haar bewust maken van het heden. Het heden dat symbool staat voor bedrog, een leugen die ze opnieuw heeft geloofd.

Hoe kan haar dit opnieuw zijn overkomen? Daila schudt haar hoofd. Ze dacht dat ze de volgende keer wel alle tekens aan zou zien komen, omdat dit al eerder was gebeurd. Een tweede keer zou haar dit niet overkomen, had ze tegen zichzelf gezegd.

Ze geeft een ruk aan haar stuur en laa dan haar hoofd achterover vallen tegen de hoofdsteun. Rustig blijven, zegt ze tegen zichzelf, en ze begint weer ademhalingsoefeningen te doen. Het zou haar hart moeten kalmeren, maar voor haar gevoel bonst het nog net zo hard. Daarom schakelt ze over op plan B voor het bewaren van de rust in de situatie: ze moet Gaby bellen. Ze schiet naar haar tas en rommelt erin, op zoek naar haar telefoon, en als haar handen het vertrouwde apparaat omsluiten, trekt ze de telefoon naar zich toe en zoekt Gaby in haar contacten. Gaby kent de geschiedenis tussen Daila en Kyle, maar Daila had het niet aangedurfd om haar op de hoogte te houden van de nieuwe ontwikkelingen door de situatie met Finn. Nu ziet ze echter geen andere mogelijkheid dan haar beste vriendin te bellen en haar alles te vertellen.

De telefoon gaat eén keer over, twee keer, drie keer... Net zolang totdat Daila de tel kwijt is en haar telefoon tegen haar begint te praten. 'U spreekt met de voicemail van nul-zes–' En dan hangt ze op.

Dat heeft haar geen steek verder gebracht. Ze zit nog steeds op dezelfde plek, in dezelfde situatie, met hetzelfde dilemma, en haar hoofd heeft moeite met logisch redeneren ook al gaat dat haar normaal gesproken makkelijk af. En het is Kyle die hier verantwoordelijk voor is. Dat is dan ook het enige waar ze zeker van kan zijn: het is Kyle die ervoor zorgt dat ze niet meer zichzelf is.

Haar hoofd schiet omhoog als deze realiteit zich tot haar doordringt. Op hetzelfde moment realiseert ze zich dat er is maar één ding dat ze moet doen.

Ze heeft haar telefoon nog in haar hand, dus ze hoeft alleen een ander scherm te openen om Kyle een bericht te kunnen sturen.

Daila (15.01)
Afspraak morgen gaat niet door.

Geen verdere uitleg. Ze vertelt hem niet wat ze heeft gezien en hoe het haar deed denken aan de vorige keren met Maria, Tanne of Noëlle en hoe hij na al die keren had gezegd: 'Je weet toch dat je de enige voor mij bent?' terwijl de werkelijkheid van iets anders getuigde. Voor hem zou ze nooit de enige zijn.

En die waarheid komt nu hard aan.

Precies op het moment dat ze zich dat beseft en het bericht verstuurt, trilt haar telefoon in haar handen om een nieuw bericht te melden.

Dante (15.01)
Dit lijkt misschien heel random – en dat is het waarschijnlijk ook – maar ik wilde nog even zeggen dat je het gisteren goed hebt gedaan met Gaby. Door te zeggen dat ze het niet op moest geven en dat ze het dagboek moest lezen. Ik weet dat je niet echt een voorstander was van het zoeken naar Elliot, dus... Dat vond ik heel goed. Dat je haar koos boven jezelf.

En meteen daar achteraan komen er nog twee.

Dante (15.01)
Dat moest ik even zeggen.

(15.02)
Oké, dit is heel random. Sorry. Negeer me maar gewoon.

Een glimlach verschijnt op Daila's gezicht, ondanks de situatie waarin ze zich bevindt en het feit dat ze maar enkele tientallen meters is verwijderd van Kyle die vreemdgaat waar ze bij staat. Sterker nog, haar zojuist gekalmeerde hart begint weer iets sneller te kloppen, maar op een fijne en rustige manier, en het verwarmt haar hele lichaam.

Alsof Dante weet wat ze nodig heeft.

Daila (15.02)
Ik zal je niet negeren :)

(15.02)
Dankje, Dante. Dat had ik echt even nodig.

De woorden zijn niet genoeg om haar dankbaarheid te betuigen.

Ze legt haar hoofd tegen de hoofdsteun van de autostoel en merkt hoe rustig haar borstkas op en neer gaat. Wat er met Kyle is gebeurd, is niet het einde van de wereld, vertelt ze zichzelf. De wereld gaat door en ze moet nu de kans aangrijpen om er een deel van uit te kunnen maken.

Juist op het moment dat ze zich klaarmaakt om weg te rijden van de parkeerplaats aan het dorpsplein, trilt haar telefoon naast haar.

Dante (15.03)
Hoezo, dat had je nodig? Is er iets gebeurd?

En zoals zijn eerste berichtje haar een andere wereld liet zien, zo brengt deze haar weer terug naar het heden. Het herinnert haar aan hoe ze zich voelde voor Dantes bericht en wat er gebeurd was, en tegelijkertijd voelt ze zich angstig bij het idee dat ze Dante zou moeten vertellen over Kyle. Zijn bezorgdheid voelt veilig, maar ze kan hem niet vertellen over de fout die ze opnieuw heeft gemaakt door in die jongen te vertrouwen.

Ze typt snel een antwoord.

Daila (15.04)

Niet belangrijk. Dat was mijn manier om 'dank je' te zeggen. Maak je geen zorgen.

Dante (15.04)
Als ik iets kan doen, zeg je het, toch?

Daila praat liever tegen Gaby over wat er gebeurd is, omdat zij de voorgeschiedenis van Daila en Kyle beter kent, dus hoe goed Dantes aanbod ook bedoeld is, ze gaat er niet verder op in. In plaats daarvan legt ze de telefoon op de bijrijdersstoel en start ze haar auto. Ze is al bijna vertrokken als ze zich iets anders bedenkt.

Daila (15.06)
Heb je zin om morgen af te spreken? Er is zojuist een gaatje in mijn agenda vrijgekomen en het lijkt me leuk om elkaar buiten het Elliot-gedoe om te kunnen zien.

Alleen zodat de boodschappen niet helemaal voor niets zijn gekocht, spreekt ze zichzelf toe.

Er komt gelijk een antwoord.

Dante (15.06)
Heel graag.