Gaby's ogen worden net zo groot als die van Daila. 'Dat is het!'

'Dat zei ik toch?'

Dante steekt zijn hand hoog in de lucht uit naar Daila. 'High-five!' zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht. Hij is blij om Daila even zo vrolijk te zien, overvallen door de positieve emoties die het oplossen van een deel van het raadsel haar bezorgen.

Daila lacht. 'Vraag je me nu echt om een high-five?' Ze lacht, waardoor haar ogen stralen, maar ze geeft niet toe aan de high-five.

Dante knikt en blijft zijn hand in de lucht houden totdat ze meedoet. Met een grote, luide lach slaat ze haar hand tegen de zijne.

'Ik ook!' zegt Gaby. Dantes en haar handen ontmoeten elkaar in de lucht. Dan pakt ze een pen op en schrijft op een nieuw vel: fruitschilder, rivierafzetting = Appeldijk.

'Dus we hebben een straat,' zegt Gaby. In haar stem is te horen dat ze tevreden is.

'Nu nog een adres,' zegt Dante. 'Er moet hier een huisnummer te vinden zijn.' Snel voegt hij er nog aan toe: 'Of iets anders dat ons naar een specifiekere plek wijst.'

'Is dat dan 1100?' vraagt Gaby.

'Appeldijk heeft niet zo veel huizen,' merkt Daila op. Het is een lange straat, maar heeft vooral boerderijen eraan grenzen, wiens huizen meters uit elkaar staan met grote velden tussen hen in.

'Misschien betekenen die twee nullen wel niets,' zegt Gaby. 'Het zou geen Elliot-raadsel zijn als het antwoord voor het grijpen lag, toch?'

Daar kunnen de anderen niets tegen in brengen. Ik grijns: Gaby denkt dat ze me nog niet kent, maar uit haar woorden blijkt dat ze meer weet over mij dan ze zich beseft.

'Appeldijk 11?' vraagt Daila. 'Dat zou wel kunnen...'

Dante klapt zijn handen samen. 'Dus dat is het tweede raadsel opgelost?' vraagt hij.

'De derde zelfs,' zegt Gaby. Op deze manier brengt ze hem in herinnering aan de vierde regel met 'half vier'. 'Alleen nog "toekomstig deel van de dag".' Met een gevoel van finaliteit verzamelt ze alle vellen papier die op de tafel liggen en maakt er één stapel van, om ze dan opzij te schuiven, met uitzondering van het originele raadsel en het vel waarop gebrainstormd is over wat 'toekomstig deel van de dag' kan betekenen. Daar richten ze zich nu alle vier op.

'Toekomstig deel van de dag...' mompelt Dante. Tegen Gaby vraagt hij: 'Wat hebben we nog nodig? Als we een adres hebben en een tijd–'

'Een datum,' zegt Gaby. 'Dus die moeten we in deze regel vinden.'

Daila pakt er een pen bij en begint te schrijven om haar gedachten te ordenen. Toekomstig deel van de dag staat bovenaan haar pagina. Dan zet ze een dikke streep tussen de woorden 'toekomstig' en 'deel', om ze op te splitsen. Deel van de dag: ochtend, middag, avond, nacht. Datum? Ze onderstreept het laatste woord. Als ze Gaby en Dante moet geloven, is dat waar ze naar op zoek zijn.

'Toekomstig...' Dante schudt verward zijn hoofd. 'Alles is toekomst.'

'En als we het nou heel letterlijk nemen?' zegt Gaby. 'Toekomstig deel van de dag. Het is nu elf uur, dus het volgende deel van de dag is...' Ze hoopt dat Dante haar zin af maakt, maar als hij het niet lijkt te vatten, doet ze dat zelf. 'Middag.'

'Dus dan zouden we daar vanmiddag al heen moeten?'

Gaby knikt. 'Half vier. Het klopt helemaal.'

Daila schudt haar hoofd. 'Dan is het oplossen van het raadsel afhankelijk van het moment dat we het maken,' zegt ze. 'Het moet niet van geluk afhangen...' Ze schrijft nog een woord op papier. 'Maar van wijsheid.'

Gaby grinnikt. 'Natuurlijk,' zegt ze. 'Oh wijze, los dit raadsel voor ons op!' De dramatische toon is spottend. Ze port Daila met haar elleboog, maar Daila geeft geen krimp. Ze staat namelijk weer op het punt een ontdekking te doen.

'Een ander woord voor ochtend,' mompelt ze, 'is morgen.' Haar stem is bijna niet hoorbaar, maar Gaby en Dante hebben het allebei gehoord. 'Dus morgen, Appeldijk 11, half vier.' Ze kijkt op van haar bladzijde en merkt nu pas dat haar nek stijf is omdat ze zo'n lange tijd in dezelfde houding heeft gezeten. Als ze Gaby en Dante ziet, hebben zij allebei hun mond lichtjes open laten vallen.

'Wijze, ik buig voor u,' zegt Gaby met een lichte verbijstering in haar stem. Op een serieuzere toon voegt ze eraan toe: 'Dat is het! Daila...'

'Jíj hebt dit raadsel opgelost,' maakt Dante haar zin af. In zijn stem is trots te horen.

Daila is niet gewend aan dat soort complimenten en haar wangen kleuren. 'Ik doe mijn best,' zegt ze met een licht ophalen van haar schouders.

Gaby slaat haar armen om haar vriendin heen en trekt haar naar zich toe. 'Je bent een held!' zegt ze. Als ze loslaat, schrijft ze de woorden van Daila op. Morgen, Appeldijk 11, half vier. 'Elliot, we komen eraan.'