Voor de boekenclub van irenicsoc mocht ik een kortverhaal schrijven (800-2000 woorden) met als genre tienerfictie óf spiritueel. Ik ben voor dat laatste gegaan.

Aantal woorden: 834
Genre: spiritueel

••••••
Layla

'Hoe lang nog?'

Doro, mijn achtjarige dochtertje, kijkt ongelukkig voor zich uit. Dit is niet de eerste keer dat ze me uit mijn concentratie haalt – en ook zeker niet de laatste keer.

'Luister, Doro', zeg ik geduldig, terwijl ik mijn benen uit de kleermakerszit trek om ze te strekken. Dan draai ik me naar haar toe en vervolg: 'Toen ik zo oud was als jij, wist ik niets van dit alles af. Ik heb nooit dit soort oefeningen hoeven doen op jouw leeftijd. Maar geloof me, yoga is iets waarmee je het beste vroeg kan beginnen. En als je het eenmaal onder de knie hebt, zal het je keer op keer helpen in moeilijke situaties.'

'Wat is situaties, mam?'

Hoe kan ik dit het beste uitleggen? Om tijd te rekken, schraap ik uitgebreid mijn keel, ondertussen nadenkend over een goed antwoord.

Een gezegde komt op in mijn gedachten: "If you can't explain something simple, you don't understand the word at all."

En dan weet ik hoe ik dit het beste kan uitleggen.

***
Doro

Vuur. Overal is vuur. Boven me, onder me, naast me, voor me, achter me, op me, in me. Overal.

Paniekerig haal ik adem door zowel mijn neus als mijn mond. Rookpluim na rookpluim stroomt mijn keel in en het lijkt alleen maar steeds sneller te gaan. Ik hoest. Ik proest. Ik voel vocht over mijn wang stromen, dat gelijk oplost in de verzengende warmte.

Rennen kan ik niet. De touwen snoeren me vast aan de muur. Dus het enige wat ik nu kan doen, is mijn dood onder ogen zien. En hopen. Hopen op redding. Ontspannen. Berusten.

Maar hoe kan ik me ontspannen als het vuur me omringt? Wat kan ik anders doen dan trillen, schreeuwen en kuchen? Hoe moet ik berusten in een situatie die ik niet zelf veroorzaakt heb?

Situatie. Een moeilijke situatie. Van ver klinken die drie simpele woorden door mijn benevelde brein.

Lange tijd denk ik na. Waar herken ik die woorden van? Ik probeer me te concentreren, maar weet niet hoe.

Concentreren. Je haalt me uit mijn concentratie, schat.

Concentreren. Situatie. Concentreren. Een moeilijke situatie.

Telkens weer herhaal ik die woorden, als een soort richtpunt. Een ritme.

Concentreren. Concentreren. Situatie. Concentreren. Een moeilijke situatie.

Een moeilijke situatie.

Mama! Mama was het, die dit tegen me zei. Ineens herinner ik me haar woorden. Ze zetten zich vast in mijn brein, zodat het net lijkt alsof ik ze pas voor het eerst hoor.

"Als je het eenmaal onder de knie hebt, zal het je keer op keer helpen in moeilijke situaties."

Een harde knal vult mijn oren. De magie van het moment is helemaal weg.

Vlak voor mijn ogen stort een deel van het dak in. Houten planken vallen links en rechts naar beneden. Splinters, balken, stenen en spijkers vliegen me om de oren. Een nieuwe vijand, die ik niet kan ontlopen. Ja, het enige wat ik kan doen, is mezelf zoveel mogelijk oprollen en mijn hoofd verstoppen tussen mijn vastgebonden armen.

'Mama!' schreeuw ik uit. En dan nog eens. 'MAM! MAMAA! Waar ben je? WAAR BEN JE ALS IK JE NODIG HEB?'

Mijn lieve moeder zei dat zelfkennis, meditatie en yoga me zou helpen in moeilijke situaties. 'En kijk mij nu eens zitten', mompel ik hoestend. 'Wat een ironie.'

Een mix van wanhoop en woede laat me het opnieuw uitschreeuwen. 'MAAAAAM!'

'Mam! Mam. M-m-mam... H-help me, mama. Ik kan dit niet. IK. KAN. DIT. NIET!'

Tranen stromen over mijn wangen, steeds weer oplossend in de hitte. De hitte die ieder moment heviger wordt.

Puin van wat eerst een intact dak was, stort op me neer.

Concentratie. Concentreer je. Yoga is een kunst die je nooit verleert. Je kan er het beste vroeg mee beginnen. En je gaat door, door totdat-

'NEE!' brul ik. 'Stop, mama! Wat heb ik aan die woorden? Red me liever gewoon.'

Mijn keel is inmiddels zo droog, dat de woorden die ik eigenlijk had willen zeggen, niet uit mijn mond lijken te komen. Sorry, mama. Sorry dat ik je niet serieus nam.

Mediteren is in contact komen met jezelf. Mediteren is de kracht voelen van je omgeving en het ongeduld weerstaan. Mediteren is wat je helpt te bezinnen, wanneer ieder ander zwicht in zelfmedelijden.

Nu, tien jaar later, weet ik wat "situaties" betekent. Mijn moeder legde het me geduldig uit toen ik acht was, bleef het herhalen, en sindsdien ben ik het nooit meer vergeten.

Onthoud boven alles, Doro, dat concentreren de kracht is van meditatie en zelfbehoud. De kracht die een ieder kan leren beheersen.

En ik concentreer me. Sluit mijn ogen. Probeer de vallende planken en dakpannen te negeren. En ook de splinters die overal in mijn huid snijden. De warme, troebele drab die uit verse wonden stroomt.

Na een tijdje in volle stilte gezeten te hebben, één wordend met mezelf en met de situatie, open ik mijn ogen.

En meteen besef ik dat het touw niet meer zo strak zit als eerder. Of beter gezegd: het is weg.