Walang Porsche Carrera S na nakaparada sa tabi ng kotse ko. Sobrang nakakapanibago.

I was staring at my window since 6:30 and then 9:00 na wala pa rin siya hanggang ngayon, nagtimpla muna ako ng kape habang naghihintay sa kanya.

Baka late lang or busy.. Tumanaw uli ako sa bintana. Wala pa rin.

Teka.. teka.. Bakit ko ba siya hinahanap? And so kung wala siya dito.. Hindi naman niya tungkulin na puntahan ako rito araw araw.

Mas mabuti na pagkaabalahan ko ang sarili sa ibang bagay kaysa naman isipin ko pa siya.

Then I suddenly looked at my sketchpad, to the old one yung tinapon ni Nikko, nasa akin pa ito kasi palihim ko itong pinulot habang nakatalikod siya. Ayokong basta basta itapon ito dahil si Lukas mismo ang nagbigay nito sa akin.

Sa tabi nito ay yung sketchpad naman na bigay ni Nikko, mabilisan kong binuklat ang mga puting puti na pahina nito.

Tama talaga siya, I should start a new life and I really admit that I am too stuck in the past. Hindi niyo ako masisi, mahirap kalimutan ang isang Lukas Angelo Aragon na siyang first ko sa lahat, but sadly not my last.

Pero kahit nasa isipan ko ang kalimutan siya, hindi ko magawa. i just cant fucking do it. Lagi siyang tumatakbo sa isip ko, hindi siya mawala-wala. Lagi ko na lang naalala ang mga memories namin na masayang magkasama, yung akin pa siya.

Sobrang sakit na ang mga iyon ay alaala na lang, sa isipan ko na lang, hinding hindi na magiging totoo, kailanman.

Yung mga sugat ng nakaraan na nanatiling sariwa sa akin, hindi ko alam kung kailan ito maghihilom, o maghihilom pa ang mga iyon.

Lagi na lang masakit

Agad kong pinunasan ang aking mga Luha tapos ay tinago ang luma kong sketchbook. Si Nikko na siguro iyon. Ayokong makita niya akong ganito, baka mamaya ano pang isipin niya.

*ring* *ring*

Napatakbo ako sa pintuan. Medyo nadismaya ako na makita ko ang nakangiting mukha ni Taylor.

"Taylor." Mahina kong sabi.

"What is that face Eris?" Nagtataka ako, ano naman ang mga pinagsasasabi niya.

"What?"

" It seems that you dont like me here.. Or you are just waiting for Nikko."

"No--"

"I knew it Eris! He is here every morning to have breakfast with you. How sweet is he, I wish my boyfriend is just like him." Tila kinikilig pa siya, wala naman dapat kakiligan doon.

"But Tay--"

"He will not come here anymore." Tila ba nakaramdam ako ng kirot, inis? Bakit kaya? Siguro di niya kinaya ang kasungitan ko.

Well dapat lang para lumayo na rin siya.

"Look at your face its sad, it doesn't mean that he do not want you anymore." Nanlaki ang aking mga mata. So ano naman ang pakialam ko dun. Tinaasan ko lang siya ng kilay.

"He is my boyfriend's boss." Nanlaki ang mga mata ko, Boss? His boyfriend works on the Golden State Group of Companies, siya ang nay ari noon?

Tila gusto kong kainin ang mga sinabi ko sa kanya noong una.. Yung mahirap, patay gutom.. Yun pala ubod ng yaman ang Nikko na iyon.

Ubod kasi siya ng simple. he always wear tshirts and ripped jeans hindi mo talaga aakalain na mayaman

Yung kotse lang niya ang pangmayaman. Akala ko nga noong una hiram lang niya iyon.

So ano naman kung mayaman siya.di naman yun ang habol ko sa kanya, saka pakialam ko ba? Kahit siya pa ang pinakamayaman sa lahat, wala pa rin akong pakialam.

Pero hinahanap ko?

Tsss.. Weird

"Yes and according to him, he was hospitalized this morning. That is why he did not also make it here."

Hindi ko maintindihan ang sarili ko, there is an urge to me na dapat ay puntahan ko siya doon.

I should be on his his side. This is the time I should return the favor, he is always beside me in my vulnerable times.

Siguro yun lang

..............................

Nakaupo lamang ako ngayon sa tabi niya, nalaman ko lang kung saang ospital siya sinugod dahil sa boyfriend ni Taylor.

Kasalukuyan siyang natutulog the doctor says, inatake daw ng asthma.

Nakatingin lang ako sa his long lashes..to his pointed nose down to his lips.. Medyo nakanganga pa.

Lagyan ko kaya ng strawberry?

Natawa lang ako sa naisip. Kukuha sana ako ng strawberry pero nanlaki ang mga mata ko na nagsalita siya.

"Eris." His voice is a little bit of husky.

"Huwag mong palakihin niyang mata mo, mas nagmumukha kang kwago." Natatawa pa niyang sabi. Loko ito a! Nakuha pa laitin mata ko.

"Nikko, alam mo ba kung hindi dahil kay Taylor wala akong kamalay malay na nandito ka. Halos mamuti na mata ko---" Napatigil ako, ano ba itong pinagsasasabi ko, baka isipin niya na hinanap ko talaga siya.

" Wala naman akong balak sabihin sayo, ayoko naman na mag-alala ka pa."

"Pero hinintay niya ako. Kinilig naman ako dun."

"Tumigil ka nga." Pinalo ko yung bibig niya.

"Bakit ka ngarod nandito, siguro... Namiss mo ko."

"Leche! Wag kang mag-isip ng kung ano? Concern lang ako. Concern." Pinagdiinan ko ang salitang concern. Siguro nga tama concern lang talaga ako sa kanya, wala nang iba pa.

Saka namiss ko rin yung baked mac and cheese niya.

Baked mac and cheese lang.

"Knock! knock!." Pareho kaming napatingin sa mga pinto.

A petite woman with a red off shoulder dress and a very high heels. Tumingin ako pataas, she has a very thick make up.

Tinitigan ko lang siya, hindi akma sa kanya ang lahat. Wearing an off shoulder panay freckles naman ang mga iyon naman ang shoulder niya. Dahil siguro sa sobrang puti niya.

She really look so young and innocent why does she look and dress like an adult.

Lumapit siya sa amin with her one brow up. Mukha siyang mataray, well dahil sa kanyang make up.

"Who is she Niks." Boses pa lang ay napakatinis nito. Yung pananamit niya nakakairita pati rin boses niya, grabe siya. Unang tingin ko ayoko na talaga sa kanya.

"She's my friend." Lumapit siya sa akin at tinignan mula ulo hanggang paa.

"You are so impossible, siya friend mo lang? You must be into something."

"Wala Lauren, umalis ka na lang pwede."

"Kuya no! I just wanted to lighten you up.Bakit naman humina ang taste mo, dito ka pa sa laos na pumatol! Saka she is so losyang, mahina rin siguro taste mo kaya nalaos ka" Diniin pa niya ang salitang laos.Nairita ako kaagad, hindi lang sa boses niya kundi sa mga sinasabi niya sa akin. Akala mo siyang isang famous na tao at akala mo may maladyosa na ganda, panay naman ngarod pekas yung mukha o siguro buong katawan niya at higit sa lahat napabayaan ko lang ang career ko dahil labis akong nalungkot kay Lukas, dahil wala na siya sa akin. Kung mahina ang taste ko siguro mas mahina ang kanya!

"Stop it Lauren."

"Totoo naman, look at her! She looks poor." Napatingin ako sa damit ko, I'm just wearing white sleeveless and a skinny jeans, mukha namang akong malinis at disente. Atleast ako tama akong manamit. Hindi katulad ng Lauren na iyan na parang sa js prom kung pupunta. Gosh! This is a hospital not a ball.

Pinili ko na lamang na manahimik. Hindi ako papatol sa tulad niya. Mas maganda na umalis na lang ako baka di pa ko makapagtimpi.

"Eris where are you going?"

"What the heck kuya! Pipigilan mo pa! Huwag ka ngang dumidikit diyan baka huthutan ka lang ng pera. That gold digger!"

Bigla akong bumalik sa kwarto ni Nikko, Oo tanggap ko patapon ako, pariwara, but I am not a gold digger.kahit ganito ako, lahat ng bagay na gusto ko pagsisikapan ko. Sumosobra na siya, wala siyang karapatan na husgahan ako o sabihan ng ganoon dahil di niya ako kilala.

"Hey bitch who doesn't know how to dress properly." Napanganga siya at tinakpan yung balikat niyang puno ng freckles.

"I want to inform you that I am not a gold digger at wala sa isip ko na perahan ang kuya mo." Kinuha ko yung mga ilang pera ko at binato sa pagmumukha niya.

"There I have my own money, pinaghirapan ko lahat yan! Isaksak mo sa baga mo!" Doon ay tuluyan na akong umalis. Anong akala niya hindi ako marunong lumaban. Damn! I am Eris Magdayo.

"Eris." Nagulat ako na hinahabol niya ako. Habang hawak pa niya yung dextrose niya. Kung di lang ako badtrip baka matawa ako sa itsura niya.

"Sige kuya kampihan mo pa yan."

"Lauren dont make a scene.Just leave."

"Ok sige!" Lumapit siya sa akin."

"Bitch." Bulong niya.

Inirapan ko na lang siya. Bwisit!

"Pasensya ka na Eris."

"Ayos lang yun, walang problema sa kin yun."

"No I should apologize sa ginawa niya, you dont deserve those words, para sa akin hindi ka patapon, you are a very great person Eris.

"Pwede ba huwag mo kong masyadong bolahin, she is right I'm wasted Nikko. But I am not a gold digger ok, pasensya ka na rin kanina. You should be resting now, yet nanggulo pa ako."

"It's not your fault." Nginitian niya ako.

"Thanks but I need to go. Pasensya ulit." Tapos ay tinalikuran ko na siya.

"But Eris remember, you are a great person for me." Nanlaki ang mga mata ko sa sinasabi niya, alam niya ba ang ang lumalabas sa bibig niya. I am not even qualified for kindest one paano ako naging great. Hindi pa nga niya ako kilala.

"Nikko, I am not that great person that you think, you dont know me and I dont know you too much."

"Eris." Nakatingin siya sa akin na parang sobra akong inportante ka kanya. Nakaramdam ako ng kaunting pakailang, ayokong tumingin sa kanya. Kahit mukhang tanga ay sa taas ako tumingin.

Bakit kasi ganoon, kung makaasta siya parang kilala niya ako. Hindi ko talaga siya maunawaan.

"Bakit ka ganito sa akin, bakit? Pwede mo naman ako diretsuhin na umaayon ka sa kanya, hindi mo ako kailangan ipagtanggol, totoo yung mga sinabi niya. Patapon na ako." Nakatingin lang siya sa akin.

" Bakit ka ba ganito sa akin, lagi ka sa bahay tuwing breakfast, lagi kang nandyan sa tabi ko kahit alam mong ayaw ko sayo." Dagdag ko pa.

"Eris ayoko pinahsasabihan ka ng ganun, hindi ka patapon, marami ka pang magagawa, masyado ka lang nadala diyan na Lukas na iyan kaya ka nagkaganyan.But dont worry I am willing to help you to take the pieces back. Para maging buo ka na uli." Hinawakan niya yung pareho kong kamay.

"Pwede ba huwag mo akong bolahin, sabihin mo sa akin na naiinis ka sa akin na isa akong pariwara."

"Sinubukan kitang layuan pero di rin kita matiis.Alam mo kahit mainis ako sayo, gustuhin ko man na gantihan ka,hindi ko magawa." Mas humigpit yung hawak niya dahil doon Tila nakaramdam ako ng kuryente mula sa kanyang kamay,kaya inalis ko kaagad iyon sa pagkakahawak niya.

"Why Nikko, why? Hindi mo kailangan maging ganito sa akin." I dont deserve his kindness dahil isa akong masamang tao. I deserve a bad karma dahil sa mga nagawa ko.

"Dahil Mahal kita."

************

ok lang po ba yung chapter na ito? Kinakabahan kasi ako.