Tila kusang tumugon ang katawan ko sa halik niya. How I missed this, that I am in his arms, kissing him right there. Hindi ako makapaniwala na nangyayari ito sa akin.

He breaks the kiss then he looked at me in the eye. Siguro kung nakakatunaw talaga ang mga titig niya, kumabaga sa natunaw na yelo, tubig na ako, dahil tunaw na tunaw na ako.

Bumaba ang tingin niya pababa sa labi ko.

"You always making me crazy Miss Magdayo. Why?" He said huskily

I didn't answer. I wish that I can really bewitch him, but not in that way. I just only want his forgiveness. This part was just a bonus, I guess.

He traced my jawline using his kisses and trailed down to my neck. It seems that he is leaving his mark down there. Dammit! I need to find my turtlenecks!

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang huminto. I should not react like this, diba dapat matuwa ka pa. Para pa akong nagmukhang bitin na bitin dito.

He carress my cheeks and he even traced my lips.

"I really want you now Eris." I closed my eyes as I prepared myself to give in. Kung anuman ang mangyari, I'll just let it happen. Maybe I am an idiot to let this, but I want him so bad, you can't blame me.

"But not for now." He said and shut the door in my face, leaving me dumbfounded.

Aish! Erisha.!

Tila gusto kong iuntog ang ulo ko sa pader. I just let that happen at nakanganga pa ako. Dammit!
Parang ako pa itong sabik na sabik sa mangyayari sa amin ngayon.

"Erisha! Ang lalim nang iniisip mo diyan. Share mo naman yan. Aba!" Ani ni Michael sabay subo ng french fries na halos hindi ko pa nagagalaw, dahil siguro sa lalim na ng iniisip ko at wala na kasi akong ganang kumain, kahit paborito ko pa  itong nakahain sa harap ko.

"Yes, yes!" Nagulat kami sa biglang pagtatatalon ni Rina.

"Bakit? Nanalo ka ba sa lotto?" Ani ni Michael sa kanya. May pagka-OA kasi, kailangan pa niya talagang tumalon ng ganoon.

"Hindi po si-- ay Ma'am Micha." Dali-dali siyang lumapit sa akin.

"Si Mr. Sarmiento, he is back to us again. " Agad naman napangiti yung dalawa sa harapan ko, yun ngiti nila ay parang yung mga batang nakita si Jollibee. Matabang akong ngumiti kay Rina.

Thank you Rina." Ani ni Taylor, tapos ay napatingin silang dalawa sa akin.

"Paano mo yun nagawa Erisha? Naniniwala na ako sa ganda mo ate!" Ani ni Michael habang ngumungunya ng french fries, I can see amusement in their eyes.

"I guess he is still head over heels with our Eris."

"Ano ka ba kasal na yung tao e."

"Erisha,bakit wala kang kibo diyan! Diba dapat maging masaya ka? We have Nikko back!"

Dapat nga ba akong maging masaya? Oo we have him back, everything is running smoothly, in our project runway.

Siguro, dapat din akong maging masaya kasi, sumunod naman siya sa usapan namin. but to agree to Nikko's condition. It is not a thing to be happy about.

I should not be happy instead. Kahit na isipin ko ang magiging positive side ng pagpayag ko, kung alam ko sa sarili ko na masasaktan din ako.

I am helpless and he leaved me no option.

Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. By the way, it is your fault, you turned him to be like that.. A beast!

Napabuntong hininga na lang ako.

It is just one month Eris na magpapakababa ka sa kanya. After that he can get out to your system. You're free!

"Hay nako mukhang wala rin naman balak magcelebrate si Erisha. Lutang na lutang ang lola mo." Namalayan ko na rin nun na halos pumalakpak na rin si Michael para lang makuha yung atensyon ko.

"May problema pa ba? Nikko's back E." Ani ni Taylor, umiling lang ako sa kanya. Tinaasan lang niya ako ng kilay.

"Baka Eris, may hindi ka sinasabi sa amin. You can always share it with us E." Umiling-iling lang ako.

"No, It's just I can't believe he is back." That's a very big lie Erisha! You almost wish na huwag na lang siya bumalik, and he just left you with no choice.

"Hay nako tayo na lang magcelebrate Taylor. Tara sa Gerry's Grill." Muli akong natauhan sa sinabi na iyon ni Michael.

"Of course." Ngiting-ngiti naman na sabi ni Taylor, na halos kumislap-kislap pa ang mga mata. As if naman ililibre siya ni Michael.

"Sige ingat na lang kayong dalawa. Pa-take out ha."

"Pambili." Ani ni Michael at nakalahad pa yung kamay niya sa harap ko.

"Abonohan mo muna!" Sabi ko at pinalo yung kamay niyang nakalahad sa akin.

"Basta bayaran mo sa akin ng doble Erisha, nakuuu!" Ani niya at umamba na kukurutin ako.

"Whatever!"

Nagpaalam na lang sila sa akin at lumabas na ng office.

Maganda na rin na wala sila dito. Ayokong tuluyan nila akong makita na namomoblema dahil sa kasunduan namin ni Nikko na iyon. Sigurado ako na pipilitin at pipilitin nila akong magsabi.

Ayoko naman na ipag-alala pa nila iyon. Kung sana isang simpleng bagay lang iyon. Oo sabihin man na ganoon lang iyon, pero maari rin na maging komplikado ang lahat sa akin. Bawal akong tumanggi, kapag nangyari iyon ay pababagsakin niya ang Amaya, ang pinaghirapan kong itayo.

Oo, tanga na siguro ako. Pero masyadong maraming bagay ang nakataya. Mahirap sumugal.

Di bale na lang na masaktan din ako, para mapanatili ko ang Amaya. Ang pangarap ko, ang mga tao ko. Marami na ang umaasa sa akin.

Natauhan ako bigla nang biglang magbukas yung pintuan ng office ko.

"Ay sorry Erisha may aattendan pala kami ni Taylor na meeting nalimutan ko naman yung laptop ko. Very urgent kasi. Hay ang diwara." Aniya at kinuha na yung laptop niya.

Tumango na lang ako sa kanya nung nagpaalam siya sa akin na umalis.

Tumutok na lang ako sa laptop ko para makapag-isip kung ano pa ang mga pwede kong idagdag sa runway show namin, at para doon ko na lang din ituon ang atensyon ko at hindi na sa bagay na iyon. Pasasakitin lang ng todo ang ulo ko.

Nanlaki bigla ang mga mata ko nang biglang bumukas yung pinto. Ibig ko nang sigawan si Rina, dahil lagi niya itong nagagawa at minsan ay hindi rin siya marunong kumatok.

Natigilan ako nang marinig ko yung boses ni Taylor.

"Shocks Michael naman, ano na naman ang nakalimutan mo?" Ani  ni Taylor at hinihilot pa yung sentido niya, bitbit pa niya yung laptop ni Michael.

"Hinahanap ko yung pilot pen ko." Sagot sa kanya nito.

"For pete sake Michael! Bakit di ka na lang bumili. Parang 25 pesos lang." Napahalukipkip na lang si Taylor pagkatapos tumingin sa orasan niya.

"Tigilan mo ko Taylor, kabibili ko lang nun kahapon." Aniya at sa wakas nakita na niya yung Pilot pen niya.

"Naku, pasensya ka na Erisha. Di bale ayan. Solo mo na uli." Aniya at lumabas at muli.

Itinutok ko muli yung sarili ko sa trabaho, pero parang wala naman yatang pumapasok sa utak ko, dahil sa nangyari kagabi.

Why I just cant move on? Muntik lang naman iyon at may namagitan din naman sa inyong dalawa. Bakita parang paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko yung mga eksena na iyon.

Tila gustonko nang sabunutan ng sarili.

Erisha, dont let yourself na mastress. Huwag mong masyadong ipahalata na nababagabag ka. Mas lalo mong pinapatalo ang sarili mo.

Tumayo ako at kumuha ng isang basong tubig, para kahit papaano ay napakalma naman ako.

Pagkatapos kong makainom ng tubig ay biglang bumukas yung pinto. Hay nako kahit kailan talaga si Michael, napakamakakalimutin.

"Ano ka ba Michael kanina ka pa pabalik-balik dito." Dali-dali akong humarapa at para akong tinamaan ng kidlat kung sino ang nasa harap ko.

"Ni-nikko." Nakangisi lang siya sa akin habang papalapit siya sa akin. Dahan dahan naman akong napaatras hanggang sa naramdaman ko na yung desk ko sa likuran ko. Gusto kong umiwas sa talim ng mga titig niya pero para akong natutukso na titigan ako.

Erisha! Huwag ka naman masyadong matukso. Please..

Later on I just can feel the table at my back, and he took that chance to corner me there using his arms, kaya halos magkalapit na yung mukha namin.

"Anong ginagawa mo dito." Pilit kong tinapangan yung boses ko.

"Masama bang bisitahin ka?"

"Hindi naman pero--" He put his index finger to my lips, napapikit na lang ako dahil doon.

I can feel that he touched my cheeks slowly. Tila napakasenswal nito Simpleng paghawak lang na iyon ay para akong nakakaramdam ng kakaiang init. Tila pumasok na naman sa isip ko yung nangyari kagabi.

"I want you know Eris, do you understand? I want to take you now." He whispered to my ears at tila nakikiliti ako dahil sa hininga na lumalabas galing sa bibig niya.

Magpigil ka Eris, huwag ka muna bibigay.

"Not here." I opened my eyes and I can the desire in his brown eyes. Sobrang nakakatunaw.

"Why not, this is your office. It is yours, yoy can do what you want." He said huskily while traveling his face to my neck.

Oo pwede pero hindi ako pwedeng maging mahalay, lalo pa at alam ko na nasa labas lang si Rina.

Pero please lang, huwag niya akong akitin.

"No wait." I said when I felt that he licked my collarbone.

"What!" Nag-angat siya ng tingin sa akin at ako,hindi man lang makatingin ng diretso sa mga mata niya.

Think of an excuse Erisha, think! Hindi pwede. Kung pwede, but not here.

"Ni-nikko b-baka kasi may pumasok." Baghagya ko siya itinulak pero parang walang talab iyon at magkalapit na magkalapit pa rin kami. Masyado na akong nadala nung nakita kami ni Michael. I don't want to let that happen again.

"Don't worry I locked it at kinausap ko si Rina na huwag magpapasok dito sa loob." Tila nagsiakyatan ang mga dugo ko sa ulo.

"What did you just said?" Baka kung ano ang isipin ni Rina. Baka ipagsabi niya kila Michael.

Tila hindi siya nabahala, he just grinned. Leche! Isang ngisi pa. Isasampal ko yung laptop sa pisngi niya.

I want to divert the situation by opening another topic, para mawala ang tensyon sa pagitan naming dalawa. Pero bago pa ako makapagsalita ay siniil niya ako ng halik. Yung totoo ano ba ang meron sa kanya ngayon at nagkakaganito siya. Is his wife can't satisfy him?

"Dont fight Eris, I know you want this." He panted between our kisses.  How can I respond to the fact na nagagambala ako dahil nasa office kami at nasa labas lang si Rina.

I groaned when he touched my breast.  Carressing it. Please stop tempting me, baka mawala na ako sa sarili ko.

"Eris love me. Please.. Make love." Those words seems become a magic to me. I respond to his kisses real quick, with the same intensity he is giving to me.

Alam ko, totoong sinabi niya iyon and, yes I want to make love with him. I want him so bad. Tila nalimutan ko na may Lauren na siya, may Hope, and I am letting him to do this.

I am really blinded because I love him still. Kahit ganito na ang sitwasyon, i never stop loving him, kahit masakit.

I just found myself naked infront of him. Ang bilis naman niya masyado, he just removed my clothes in one snap.

I want to stop him, pero para akong nanghihina sa pagitan ng mga bisig niya.

Erisha.. Just stop him, you are in your office. Please again.

But my body seems does not want to stop, aching for his touch.. For his kisses.

He stopped and look at me with desire, lust in his eyes.

I guess I have no choice just to let myself to give in to him.

...............

Pasensya na po kayo at hindi niyo po nabasa yung chapter 14 kahapon dahil hindi ko po siya tapos that time. Ngayon tapos na. Hahahaha

Pasensya na rin sa update ko ngayon. Masabaw yata.

Still I hope you enjoy.