1 week later

Days without him is hell.

I should not feel this way, but I am! nakakainis!

Siguro ay dahil nakukusensya ako dahil ni hindi ko man lang siya pinakitunguhan ng maayos noong huli kaming nagkita, ni hindi ko siya kinikibo, dahil hindi ko mahanap ang tamang salita na dapat kong isagot.

Bakit kasi kailangan mo pang umalis, nandito naman ako.

Lagi niya iyong tinatanong sa akin.

Hindi ko rin naman talaga masisi ang sarili ko.

Pero kung sana ganoon lang ang dahilan, ngunit hindi ko makuntento doon. I cant even sleep at night wandering why. Pigang-piga na ang utak ko.

I dont want to think and I dont really want to. Minsan sa sobrang kakaisip ko, dumating ako sa punto na, What if minamahal ko na nga siya.

Napailing ako.

Hindi, alam kong hindi, dahil imposible. Hindi ko siya maisipan ng ganoon.

He's coming closer to me, I can even feel his hot breath and it's like it invades my system.

He's coming yet I dont have the power to stop him.

Come on Eris, he is about to kiss you again! Wake up!

But it is too late, his lips landed to mine. My heart beats so fast again. It was slow and passionate.

Naramdaman ko muli yung bagay na gusto kong maramdaman.

Love. Full of love.

Whatever it is Eris, it should stop. Mali ito Eris, mali, kaya agad din akong kumalas.

"Nikko, no"

"Eris." He held my hand, pero inalis ko rin iyon. Yumuko ako dahil hindi ko kayang salubungin yung mga titig niya. Pakiramdam ko nagsi-akyatan yung dugo sa mukha ko.

"No!" Pagtutol ko dahil inangat niya yung baba ko upang salubungin yung mga titig niya.

.........

Eris kung wala kang nararamdaman bakit lagi mong hinahayaan na halikan ka niya, bakit hinahayaan mong makalapit siya sayo kahit alam mong sa sarili mo na kaya mo siyang pigilan.

Higit sa lahat bakit mo pa siya iniisip kung wala ka talagang pagtingin sa kanya.

Napailing ako.

I'm just overthinking of things.

Siguro dahil nababagot lang ako't wala man lang ako nagagawang matino, kaya kung ano ano ang naiisip ko.

Eris just chill out, and everything will be fine again.

..................

I'm just walking slowly enjoying the lights of Times Square, kahit papaano ay nakakapag-enjoy rin ako and having get rid of thinking to that crazy man, tapos bigla pa siyang sumulpot sa panangin ko.

Panira.

He was facing a huge screen, para siyang batang nag-eenjoy sa advertisement doon.

Kahit nakatalikod siya, alam kong siya iyon. Tindig pa lang si Nikko na iyon.

Papansinin ko ba o hindi?

"Nikko?" Humarap siya sa akin na siyang agad na ikinadismaya ko.

"Are you crazy? Who the hell is Nikko?! What a nasty name!"agad din siyang umalis. Letse ano ba ang nangyayari sa akin, napahiya pa ko.

I just walk again looking at the lights that Time Square has. Nagulat ako nang may kumalabit sa akin.

"Ni-- Taylor?"

"Long time no see E." tumingin siya sa paligid."Alone?"

I nod to her as an answer then she nods too.

"Where the heck is your boyfriend? You live in the same roof right?"

"No, he is not my boyfriend and I don't live at his house anymore." Nakita ko sa mukha niya ang pagkadismaya, she is very fond of Nikko. Kung makita lang niya ang kabaliwan nun, baka ayawan niya ang mokong.

"Bakit may problema ba?" Nanlaki ang mga mata ko, she can speak in Filipino at hindi ko man lang iyon nalaman sa tagal ng pagkakaibigan namin.

"LQ ba yan?" She speaks again kahit may slang.

Hindi talaga ako makapaniwala, how could she?

"I know what you are thinking E, yes I can speak in Filipino, Good thing that my Language teacher is a Filipino and he is a great person, that is why I like you very much."

Nakatingin lang ako sa kaniya, hindi pa rin makapaniwala. Si Taylor ba talaga ang kaharap ko?

Baka hallucinations lang, o baka mangyari pa uli sa akin yung kanina. Napahiya pa ako.

"I know it in the first place that Nikko is not your boyfriend, kasi ngayon ko lang naman siya nakita sa bahay mo, and you seems so bagay kasi kaya." She speaks kahit may slang pa.

"Taylor." Pero agad din niya ako pinatigil. Hindi ko gusto yung lumalabas sa bibig niya. Hindi kami bagay nun.

"The first time I saw him he was sitting next to your door crying. I'm so nagtataka kung sino siya because it is the first time I saw him."

Magsasalita pa sana ko but she put her index finger to my lips.

"Patapusin mo muna ako ok?" I just rolled my eyes. pasok sa kaliwang tainga, labas sa kanang taina.

"It's so perfect because he was there, because I dont want you to be alone in the camp, thinking of Lukas. And it works, but you are so annoyed with him. Pero ok lang, kaysa panay Lukas ang iniisip mo." Patuloy niya.

Bigla kong naalala yung halos din ako makatulog dahil lagi niyang inaamoy yung buhok ko. Kulang na lang ay masinghot na niya ang mga hibla nito.

I sighed.

"Then when you are lost in our camp, even if he knew that it is dangerous to go out there, he did it for you."

That night, pinaramdam niya rin sa akin na hindi ako mag-isa nun. I felt protected that night.

I smiled escaped to my face thinking of that. I just can't help it.

"Saan ka nakakita Eris ng ganoon, basta basta susugod na lang no kung di ka mahal nun. Pero ang bilis naman yata--"

"Taylor." Pinanlakihan niya ako ng mata.

"Eris just listen to me ha,I know Nikko likes you, I know he's sincere. You are so lucky because you have him. Dont push him away. Why don't you try to give him a chance."

"But Taylor." Pati ba naman ang kaibigan ko ay nahawa na rin ng kabaliwan ng Nikko na iyon. Tinitigan ko lang siya.

"That is why I really like him for you. Hindi ko nagsisi kung halos ipagtulakan na kita sa kanya, because I know, he is the best for you. Tignan mo ngumiti ka na ngayon."

I found myself still smiling.

Pati talaga yata ako ay nasisiraan na rin ng bait.

"Eris, I know you, ganyan ka rin ka Lukas. You are so denial nung nagcool-off kayo ni Lukas. You are always saying I don't love him anymore. But I know you still love him, even if you cannot say it me directly but I know."

"Pero iba si Lukas." Agad kong pagtutol. Lukas is my first love, mahirap kalimutan yun.

"No, It's just the same.. It's happening now. I can see it in your eyes Eris. You can't deny it."

"You are wrong Taylor How can I suppose to like Nikko, he's crazy."

"Yeah, crazy in love with you." Sinamaan ko siya ng tingin. Everytime she says Nikko is inlove with me ay kinikilabutan ako. Then way he look at me, he kiss me. Tila nararamdaman ko ulit ang mga iyon.

I remembered how abnormal heartbeats and those fucking butterflies in the stomach, whenever he's around at nakakainis dahil nararamdaman ko iyon sa kanya

"Stop that Taylor, it's not funny."

"You are just scared Eris, stop being denial, not good for you."

"I am no--" she put again her index finger at my mouth again.

"Eris, wala naman masama kung susugal ka ulit, yun nga lang masasaktan ka uli, but those pain will make you more stronger. Saka malay mo siya na." Ngumiti lang siya sa akin.

"Baka ma-nosebleed ka diyan ha, mag-english ka na nga lang."Kahit marunong siyang magtagalog alam kong nahihirapan din siya, di naman kasi siya ganun katatas magsalita. Ayoko na rin na pagsalitain siya, baka hindi ko na kayanin. Ang mga pinagsasasabi niya, para bang pinapangaralan ako.

No, pinupush ako lalo kay Nikko.

Pakialam ko ba kasi dun. Tsk.

"Hay naku, basta E. huwag mo siyang hayaan na mawala sa'yo. Ikaw rin." tapos ay umalis na rin siya, dahil kanina pa siya tinatawag nung boyfriend niya. Sobrang daldal kasi

Nagpunta ako sa Times Square para libangin ang sarili ko at hindi na siya maisip pa kahit saglit lang, but Taylor really destroyed my plan.
........

I'm just walking way back to my apartment while looking at the stars, buti at hindi pa ako natatapilok dahil nakatingala lang ako sa mga bituin.

Ano kaya ang ginagawa ng baliw na iyon, siguro ay nakatingin muli siya sa mga tala at naghuhunting ng wishing star.

I smiled lalo na yung tinitigan ko siya noong nakapikit pa siyang humihiling. Ang gwapo niya.

Napailing ako, ano ba itong naiisip ko. Binaba ko na lang yung tingin ko sa dinadaanan ko. Letse, naalala ko nanaman yung baliw na iyon.

What if I already fall for him?

What should I do?

Handa na ba ako?

Then I realized, tama si Taylor I am not thinking of Lukas anymore. Masyado kasi si Nikko, nahahawa na ako ng kabaliwan niya.

Hay nako, naguguluhan na ako.

I don't know, kanina pigang piga na ng utak ko. Hindi na ako makapag-isip ng matino. Baka isang araw ako na yung baliw sa aming dalawa.

Nanlaki ang mga mata ko na nandoon si Nikko nakaupo sa harap ng pintuan., tila may hinihintay.

Suddenly, my heartbeat becomes abnormal again, hindi ako mapakali.

Agad akong tumalikod at naglakad palayo bago niya ako makita.

My heart is beating really really fast, sabay nun ay ang pagpatak ng luha sa aking mga mata.

I'm so doomed