Nagising na lang ako na  walang tao sa paligid. Tumingin ako sa paligid, pero wala siya? Dahan dahan akong bumaba sa may sasakyan at hinanap siya. Saan ba siya nagpunta. Kanina pa yata niya ako iniwan na mag-isa dito.

Naglakad lakad pa ako ng kaunti para hanapin siya. Wala pa rin. Nakakainis naman, saan ba siya nagpunta. Mabuti na lang at nakakumot sa akin yung coat niya.

Medyo nakalayo layo na rin ako. Nikko, nasaan ka na ba kasi. Naisipan ko na lang na bumalik sa sasakyan. Nandoon siya, nakasandal sa pinto.

He grins.

"Saan ka ba nagpunta?"

"Bakit? Namiss mo ako agad?" Sinamaan ko siya ng tingin. Umiling-iling lang siya akin.

"Sorry kung pinag-alala pa kita." Aniya at palapit sa akin. "May inayos kasi ako, halika!" Aniya at agad agad niya kong hinila. Muntik pa kong madapa. Buti nakabalance ako kaagad.

"Nikko saan ba tayo pupunta?"ani ko, halos di ko na kayang sabayan ang bilis ng takbo niya. May humahabol sa amin.

"Wait, careful." Ani ko, pero para siyang wala siyang narinig sa mga daing ko. I am wearing a 5 heeled shoe, sinong di sasakit. ang paa dito.  Hanngang sa huminto kami sa isang tabi. Napakadilim.

"Nikko ano ba to?" I see him smile, nakatingin lang siya sa akin at hindi na kumibo.

"Anong binabalak mo?"

"You'll see." He grins. Umiling lang ako sa kanya. I just prefer to come back rather samahan siya dito sa dilim. He is getting crazy again.

"Teka sandali."

"Nikko naman kasi ang dilim naman dito e. Umuwi na tayo."

"Bahala ka-" he gripped my hand para di ako makawala.

"Yan na."

Halos di na ko makapagsalita, sa ganda ng nakita ko. Lights are everywhere, sa puno and there is an arc of light beyond us. Dali-dali akong tumakbo doon. Para akong batang sabik na sabik at tumitingala pa sa mga ilaw.

This is so great.

Natigilan ako ng hawakan ni Nikko ang mga kamay ko. He flashed his smile to me.

"You are my light Eris."

"Light?"

"You gave me light Eris. Hindi mo alam kung gaano mo ko napapasaya ngayon." I hold his chin, at tumingin sa mga mata niya.

"Hindi Nikko, you are the light. I was on my dark times before, dumating ka. Kundi dahil sayo baka hanggang ngayon-" hinalikan niya ako uli.

"I love you Eris."

"I love you too Nikko." I kiss him, the way that  this will be our last kiss. I really really love this man. Sana akin na talaga siya.

As our kisses end, we both panting for air. Pareho pa kaming natawa, na parang may kalokohan kaming ginagawa. Well meron, we have an affair na di dapat. Pero wala akong pakialam sa ngayon.

It is just me and him. Just like before.

"Nikko."

He did not speak a word. My eyes widened as his lips crush into mine. Wala tigil. Ayaw kong tumigil.

Bigla na lang naging mabilis ang nangyari. We found ourselves  naked laying in a bare gress. Moan is escaping to my lips, while he still keeps invading me inside.

I stare in his brown eyes. Napakaganda talaga. Those eyes that I admire the most. Those eyes, full of happiness, yung mga tingin niya noong nasa New York pa kami. Mga matang na yung nakikita ko sa kanya nitong nakaraan.

"I love you." We both said as we reach the climax. He was still inside me, while his stares roaming at me.

"Eris." Aniya, habang hinahawi niya yung buhok ko. "I love you, be mine, have me."

Oh God! Di mo lang alam kung gaano ko kagusto yan. Pero paano? Hindi ko alam. Hindi.

Hindi ko na alam.

"Pero Nikko."

"Shhhhh." Niyakap niya lang ako. Just like he is assuring that everything will be all right.

We just cuddle all night, we are like Adam and Eve, barely naked and careless. We didn't care that cold breeze sting into our bodies. These light are the witnesess of everything what happens this night.

"Eris." He rested his chin to my shoulder while I am in his arms.

"Nikko."

"Yan ka na naman Eris, let it be, it is just you and me. Hayaan mo muna na ganito tayo." Hindi muna ako nagsalita, at isinandal ko na lang ang sarili sa kanya.

Sana ganito na lang kami, dahil bukas iyon na ang huli. Pagkatapos nito balik na sa dati. Ayaw kong matapos ito, pwede ba ganito na lang kami. Dahil dito mas nagsisi ako, why did I chose to leave him before.

This happiness that I felt, limitado na lang, hanggang bukas. Ayoko pa. Ayoko pa. I just hug him tight and let my tears fall.

"Eris." He hold my chin, then his other hand wipe my tears.

"Please dont be like that. I hate it." Aniya.

"I can't help it." Napayuko ako. Hindi ko masabi na sana hindi na matapos to. But don't have to have an affair with him forever. Sapat na yung mga ilang araw, ayaw ko ng dagdagan pa.

Nakatingin lang siya sa akin. He never fail he mesmerize me. I want him bad.

I kiss his lips hungrily, he kiss me back with the same intensity. I can't stop, I just want to savor this moment. This would be the last.

.......................

It is midnight when we decide to leave.

"Eris." He said after he zipped my dress, then hugged me from behind.

"Tara na." Ani ko. He showed his grin."

"Tama na." Tinalikuran ko na siya at naglakad. I still feel weak. Buti nakakalakad pa ko, grabe kasi di na ko tinitigilan kung hindi lang nag-ring yung phone niya dahil hinahanap na siya si Hope.

Wala na kaming imik na dalawa habang naglalakad kami sa sasakyan.

"Kanina ka pa tahimik diyan."

"I am just thinking of Amaya, sana maging successful." I lied. Hindi ko man lang naisip yung Amaya mula kanina hanggang ngayon. Siya ang nasa isip ko. Siya na hanggang ngayon na hinihiling ko sana akin na lang siya, o sana panaginip na lang ito. Para hindi masakit kung sakali na bumalik lahat sa dati.

"I know we did well Eris. Everything will be ok." Aniya at hinawakan ang kamay ko.  Hindi man lang ba niya naiisip yun. Parang relaxed lang siya, tila wala man lang bumabagabag sa kanya. Sana nga I can act like that.

..........

"Eris." Nagising na lang ako sa pagtapik niya. Nandito na pala kami sa parking ng unit ko.

Sinamahan niya akong lumakad, hanggang sa pinto.

"Parang ayaw mong bitawan yung mga kamay ko."Nakatingin pa rin ako sa kamay niyang nakakapit sa kamay ko, hindi na niya iyon binitawan simula ng umalis. Ayaw din ba niyang matapos ito? Does he feel, what I feel right now.

Umiling lang siya.

Oh God! Please. Napayuko ako.

"Nikko naman."

"Paano kasi kung ayoko talaga. Paano kung hinilingin ko na sana hindi na matapos ito." Nanlaki ang mga mata ko. Gusto ko tuloy tumalon sa tuwa. He did.

Pero kasi... Kahit gustong gusto ko siya. I still want to do the right thing.

"Nikko."

Hindi na siya nagsalita.

He kiss  me.