I carefully traced his face, while watching him in a deep sleep.  Naalimpungatan lang ako,pero hindi na ako makatulog. Gusto ko lang naman samantalahin ang pagkakataon na kung saan kalmado ang lahat.  Na ang mundo namin ay umiikot pa sa isa't isa.

Kabang-kaba ako. I am afraid something again will happen. Kahapon ko pa naiisip to. I am too afraid something will happen. I risked again to be with Nikko. Kahit alam ko sa sarili ko na kapag magkasama kami laying may Hindi magandang nangyayari.

"Eris!" Napaitlag ako sa pagdilat ng mata niya.

"Kanina ka pa gising?" Tumango siya.

"Ang lalim lalim naman kasi ng naiisip mo.  Pinagnanasaan mo siguro ako."

"Asa ka." Bago pa lumanding ang kamay ko sa kanya nasapo naman niya iyon.

Napasigaw ako nang bigla niya akong hatakin palapit sa kanya.  Ngayon nakaibabaw na ako sa kanya.

"Ayan,  iyong iyo na ko." Napangiti ako. Basta ang mahalaga masaya kami. I will just seize this moment.

Ngumisi ako. "If you catch me" I seductively murmur, at dali daling umalis sa ibabaw niya.

Para kaming batang naghahabulan.  Wala kaming pakialam.

He almost caught me pero mabilis akong nakaiwas sa kanya.

"Come and catch me Mr.  Sarmiento." Ngumiti lang niya.  Agad akong tumakbo palayo hanggang sa makarating ako sa cr pero bago ko mahawakan ang pinto nahatak niya ako papalapit sa kanya.

"Ay."

"Be prepared Ms.  Magdayo." He said huskily.

Binuhat niya ako at nilapag sa kitchen sink. Pinandilatan ko siya ng mata.

"Nikko dahan-dahan naman." Saad ko ng habang iniinda Ang pagkatama Ng likod ko sa sink.

"Aww sorry dear." Aniya at hinahaplos niya Yung likuran ko.

I grabbed his chin and started to kiss him. He aggressively respond while his hands starting to pull down straps of my nighties.

Be both stopped when we hear the doorbell ringing. Hinarap namin Ang isa't isa. Natatawa ako sa itsura niya, he's to annoyed.

"Laters baby" I grin.

Umiling siya at marahang hinawakan Ang balikat ko at binaba pa ang isang strap ng damit ko.

"Huwag silang istorbo." His palm is warm, erotically touching my arm down to my tummy.

Suddenly the doorbell rings again. He rested his head to my shoulders.

"Tara na, naghihintay na sila." Inangat ko yung mukha niyang iritado. Hindi ko mapigilan na matawa sa istura niya.

"Stop that! Halika na."

................

"Thank heavens you already open the door for us. Ang tagal niyo, look we even already bought some foods o?" Ani ni Taylor habang pinapakitq niya Ang bitbit niyang paper bag.

Nakatinginan kami ni Nikko.

We are supposed to fixed ourselves when he pulled me on our room. Then it happens. We did it quick.

"Sorry T. We are kagigising lang."

"I see, akala namin walang tao hanggang sa may narinig kaming nahulog." Sabi ni Michael.

When Nikko pulled me towards our room, nahagip ng kamay ko Yung pan.

Napangisi si Nikko, habang ako pinipigilan ko na matawa.

"Don't worry Michael. It is just in the neighborhood, nothing to bother."

Michael nodded, and they stared each other na para silang nag-uusap.

"Indeed." Pareho na silang nakangiti sa Amin. They already knew it. Nakakahiya na.

Napatingin ako Kay Nikko na ngiting-ngiti rin at tila wala lang sa kanya at sinasabi ng dalawa.

"We are actually going to cabin at siyempre you both are joining. Para Naman makapunta din so Michael dun."

Inakbayan ako ni Nikko. "We love to go."

"Great! You must get ready na. Fast!"

"At huwag niyo na kaming paghihintayin dito ng matagal." Nag-apir pa silang dalawa at tumawa pa ng malakas.

"Whatever fuckers."

"Same with you!" Sabay pagngisi pa ni Taylor.
........

We are already on the road. Nasa harap namin ang sasakyan nila Taylor. I am too excited for this day. Alam ko na kahit may kaunting conflict sa pagitan namin nila Michael. We still manage to be friends just like before. Talaga mas nangibabaw Ang mga pinagsamahan namin. I am happy to both of them getting along to each other. Bagay pala sila.

Napatingin ako kay Nikko.

"Ayan ka na Naman Eris, Sabi sayo mamaya natin itutuloy pag nakarating na tayo sa cabin."

Napailing ako. "Baliw ka talaga."

"Matagal na Eris." Ngumisi Lang siya.

Huminto kami sa may burger shop. Huminto kami doon dahil gusto niyang kumain Ng burger. I feel weird about her, she does not eat burgers and now she ate 3 of it.

"Di ba kumain ka na kanina." Ngumisi Lang siya sa akin.

Agad na rin kaming sumakay sa sasakyan.

........

Nagising ako sa madilim na pasilyo, parehong nakagapos Ang kamay at paa ako.

Nasaan ako?

"What did I say to you Erisha." Bigla akong natauhan na marinig ko ang boses na iyon.

"Lauren?"

"Eris, Eris. Yan na naman Tayo e. Sadyang malandi ka talaga no?"

Luminga linga ako sa paligid, nasaan siya. Bakit hindi niya ako harapin.

"Lauren!!!!"

Tanging pagtawa na lang niya ang naririnig ko.
.

"Eris"

Nagising ako sa isang pagtapik. Nasa harap ko si Nikko. Agad akong napayakap sa kanya. Mabuti at panaginip lang Ang lahat Ng iyon.

"Are you ok?"

Tumango Lang ako."

"Come on, drink this one." Aniya at inabot sa akin ang tumbler. Huminga ako ng malalim bago tumayo palabas Ng sasakyan.

"I guess we should rest first. We did a long long ride." Tumingin si Taylor sa amin  "This time tabi naman na siguro kayo."

"Ano bang nangyari noon?" Tanong ni Michael.

"Nikko just slept on that couch." Aniya habang tinuturo ang sofa.

Sabay kaming pumasok sa kani-kanilang kwarto. Agad akong humiga sa kama habang naiisip ko yung napaginipan ko. Paano Kung may nangyari uli na masama Kay Nikko, o sa bawat isa sa amin dito.

"Kanina ka pa ganyan Eris. Tell what bothers you."

Napailing lang ako.

"Eris naman, pwede ka Naman magsabi sa akin."

"Nikko kasi natatakot ako. We just left everything behind. Paano Kung malaman g lahat na nandito tayo, si Lauren. Paano.."

He gave me his smile and hold my hand to give me assurance. "Nothing will happen, and if does, I'll protect you. Hindi na Kita hahayaan nasaktan uli."

"Ikaw naman yung napapahamak dahil sa akin." Natawa lang siya na parang wala nangyaring masama sa kanya noong mga nakaraang araw.

"Eris, Basta Alam Kong naproprotektahan Kita. Ayos Lang ako." Sabay ngiti niya sa akin.

"Nikko naman seryoso ako."

"Seryoso rin ako Eris." Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa sinabi niya.

"Basta Eris tandaan mo na mahal na mahal Kita. At ikaw lang Ang mahahalin ko." He said then kissed my forehead. 

"Let's take a rest Babe. I am always here with you.

.................

I open my eyes at wala siya sa tabi ko. Nilibot ko ang mga mata ko sa kwarto. Wala din siya.

Tumayo ako at nagpunta sa kitchen.

"Good morning Eris." Ani ni Taylor habang naghahain ng pagkain. Habang si Michael abala sa pagluluto.

"Good morning lovebirds." Sabay ngiti ko sa kanilang dalawa.

"Nasaan si Nikko?" Nagtatakang tanong ni Michael.

"I was about to ask that. I guess di niyo siya napansin."

"Nope. Maybe he's just outside. Come on let us eat na while the food is still warm."

Sumama na ko agad sa dining table. I helped them put the plates on the table.

"Bon appetit!" Masiglang sabi ni Taylor.
"I am so excited, Michael knows to cook. Kung hindi lang nainterogate we would not know."

"Ok then, let us taste."

"Teka, hintayin niyo ako." Napatingin kaming tatlo sa paparating na si Nikko.

"Where have you been?"

"Nagjogging lang. I am amazed that the forest is really preserved well."

"Of course." Taylor proudly says.

"Can Eris and I go there?"

"Basta huwag Lang kayo gumawa ng milagro. May Nuno kayo." Ani ni Taylor.

"There's no such thing here T!"

Nag-apir Lang silang dalawa ni Michael at tumatawa tawa pa.

"Later will go there. Para matour so  Michael."

Pagkatapos kumain lumakad lakad kami sa gubat. I just remember noong naliligaw ako dito. Nikko is right, this place is very preserved.

"Remember this place?" Pareho kaming nahinto. I saw the little shed kung saan natagpuan ako ni Nikko. How come does he remember? Siguro Kaya siya nawala dahil nagpunta pa siya dito.

It is still exactly the same.

"Nikko talaga, Kaya pala wala ka kanina." Napangiti ako. Hindi ko na mapigilan. I am too overwhelmed. Hindi ko inakala na makakabalik pa ako dito na kasama pa siya. Sa kanila ng mga masasayang Alaska tila bumalot na sa akin ang panghihinayang.

Sobrang panghihinayang. Puro sana...  Pero kahit na ganoon, kasama ko siya, harap ko.

"Bakit ba kasi tayo humantong sa ganito Nikko."

"Eris." Hinawakan niya ang pareho kong kamay.

"Nikko kasalanan ko naman e.  Kasalanan ko. Hindi ko naman ginusto na mangyari ang lahat." Napatingin na lang ako sa lupa habang nagsisimula nang tumulo ang mga luha ko.

"Sobrang dami ang nangyari, naging duwag ako Nikko. Kung

"Eris,  ayos na yun."

"Hindi Nikko, hindi." Pinahid ko ang mga ilang tumutulong luha sa pisngi ko.

"Hindi dapat kita iiwan noon Nikko. Napilitan lang ako dahil."

Pareho kaming napatingin sa nagriring ko na phone. Istorbo naman.

"Nikko Kasi."

Iritado kong inilabas ang phone ko at rumehistro ang pangalan ni Taylor.

"What?"

"You need to come back here Eris."

Kumabog agad ang dibdib ko. Hindi na talaga maganda kutob ko dito.

"Eris?"

"Nikko, kailangan na natin bumalik."

"Sinalubong kami nang nag-aalalang mukha nila Taylor at Michael. So Taylor naging aligaga sa pagtingin  niya sa phone niya.

"Kanina pa namin kayo hinahanap."  Napakunot ang noo ko.

"Bakit?"

Blanko pa rin ang expression ni Taylor.
"Nikko, stay away from Eris. You must go back to the Philippines."

Humarang ako sa pagitan nilang dalawa. "Ano bang nangyayari Taylor?"

Taylor breathe deeply, tila may mabigat siyang dala-dala.

"Please Nikko leave, go back to the Philippines now." Aniya. Alam Kong sa boses niya nagpipigil na siya ng galit. Ano ba talagang nangyayari?

"Here." Umabot niya phone niya sa akin. I see picture of us together, kissing. Madaming picture.

"Now Eris,  rumors are everywhere we don't know what to do. Malaki Ang impact nito."

Kinuha ni Nikko ang kamay ko. "Eris, I'll take care of it." He said it with assurance.

"We must all go back to the Philippines. Sama Sama natin haharapin ito.

"No!" Napatingin ako sa kanilang tatlo.

Lumapit sa amin si Michael. "We will help Nikko. Hindi ka pwede umuwi Ng pinas at hindi ka pwedeng makita Ng media."

"I stay here to be with you E. They will go back to the Philippines."

Hindi pa rin ako nakasagot. Bakit nangyari ito? Paano?

Naala ko yung sa central garden. The one to took us pictures flashed in my mind.  Sinasabi ko na nga ba.