"Schiet hem! Schiet hem! Jonguh, Wessel! Schiet hem gewoon!" riep Lester uit.
Het was donderdagmiddag en ik zat op mijn bed, terwijl Lester en Wessel op mijn playstation aan het spelen waren.
Ik moest wat huiswerk maken, maar ik had echt geen zin.
"Hebben jullie die opdrachten al af?" vroeg ik aan hen.
"Bro, fack school ouwe," zei Lester. "Die docenten mogen m'n pik zuigen,".
"Mevrouw Ruiter zou je wel doen hè?" grapte ik.
"Ze heet niet voor niets Ruiter toch?" lachte Lester. "Jo! Dit is niet eerlijk man. Zomaar laat je me doodgaan,". Lester gooide de controller op bed en keek mij aan.
"Vertel eens over dat nieuwe buurmeisje," begon hij.
Ik sloot mijn boeken dicht en keek hem vragend aan
"Bro, er is niks te vertellen," zei ik. "Ze is gewoon mijn buurmeisje,".
"Mag ik haar nummer niet?" vroeg Lester.
"Wat moet zij met jouw nummer. Alsof ze überhaupt gaat reageren op jouw berichtje," lachte Wessel. Lester stak zijn middelvinger naar hem op.
"Sharing is caring," zei hij.
"Fix je eigen chicks bro," zei ik en Wessel lachte.
"Geen support? Oke. Maar als ze hoort hoeveel meisjes jij geneukt hebt, hoeft ze je al niet meer," zei Lester en pakte de controller weer. Hij draaide zich om en ging weer gamen.

Lester was altijd een klootzak geweest. Hij was mijn vriend, maar hij was wel een eikel.
Zo was hij gewoon. Lester wilde er altijd een beetje bijhoren. Hij wilde ook meisjes regelen, maar om eerlijk te zijn gebeurde het niet zo vaak dat hij met een meisje naar huis ging.
Ik snapte het wel. Zelfs meisjes vonden hem niks.
"Alsof ze jou wel zou willen," zei ik en Lester keek me aan.
"Oh Ryan is de f*ckboy hoor! Jij weet alles. Jij weet hoe je meisjes moet versieren, maar je kan niet eens een relatie aan gaan," zei Lester en keek me uitdagend aan.
"Je hebt die weddenschap van zaterdag niet eens gewonnen. Ik heb gezoend en geneukt. Twee meiden op 1 avond," zei ik.
"En nu wat? Nu voel je je de bom?" ging Lester verder.
"Boys, laten we het gezellig houden alsjeblieft," mengde Wessel zich. "Waarom gaat het altijd over meisjes. Bro's before hoe's,".
"Man, man, man. Hoe oud is die motto ook alweer? Je kan beter meteen Hakuna Matata zeggen," reageerde Lester en ik zuchtte.
"Oke, maar zullen we dit gewoon even laten?" zei Wessel.
"Ik ga wel," zei Lester en stond op.
Hij keek me even aan en verliet daarna mijn slaapkamer.

"Hebben jullie nou echt ruzie?" vroeg Wessel.
"Ik heb geen shit met iemand, maar hij moet niet steeds azen en jaloers doen over hoe ik chicks versier," zei ik vastbesloten.

Rond het avondeten ging Wessel ook naar huis en ik zocht in de koelkast wat te eten.
Niks. Helemaal niks.
Ik zuchtte en sloot de koelkast vol teleurstelling.

Toen kwam mijn vader binnen. Ik hoorde hem lachen en praten. Was hij aan het bellen?
Mijn vader stapte de woonkamer binnen met een volle tas vol boodschappen.
"Hey Ryan," groette hij. "Ik heb boodschappen gedaan. Eet je mee vanavond?"
"Sinds wanneer kook jij?" vroeg ik verbaasd en vond het een tikkeltje vreemd dat mijn vader ineens naar de supermarkt was geweest en echt besloten had om te koken. Wilde hij het goedmaken?
"Sinds ik Nathalie tegenkwam in de supermarkt en hoorde dat je haar zieke hond hielp," antwoordde mijn vader en achter hem kwam een vrouw vandaan.
Ze groette me en stelde zichzelf voor. Ik was helemaal overvallen.
"Dank je wel dat je Yasmine hebt geholpen. Het gaat goed met Misty nu," zei ze dankbaar. Ze was de moeder van Yasmine.
Ze leken een klein beetje op elkaar.
Mijn vader vond haar niet leuk toch?

"En nu kom je mee eten?" vroeg ik.
"Gezellig toch?" zei mijn vader blij. "Het is lang geleden dat er iemand mee kwam eten,".
"Dat komt omdat jij altijd weg bent," zei ik zachtjes in mezelf toen mijn vader en Nathalie samen lachten.
Mijn vader bood haar een wijntje aan en drukte mij een blikje bier in de handen.
"Komt Yasmine niet?" vroeg ik.
Nathalie schudde haar hoofd. "Die had al plannen met iemand,".
Iemand? Wie dan?
"Leuk," zei ik. "Vriendinnen zeker?"
Ik probeerde niet op te vallen met deze vraag. Ik wilde wel weten met wie ze was en of ze al een vriend had misschien?
Ze was ontzettend knap en als je haar zou zien dan zou je iedereen voor gek verklaren die haar los liet lopen.
"Nee, nee. Ze had een vriendje, maar dat is uit helaas. Hij was een leuke knul, maar het bleek volgens Yasmine niet goed te gaan. Nu kunnen ze volgens mij niet zonder elkaar. Ach ja, ze moet het zelf weten toch? Ze kan zelf denken," vertelde Nathalie en dronk van haar wijn.
Interessant.

Tijdens het eten voelde dit wel ongemakkelijk. Ik wilde eigenlijk niet mee eten met hen, maar mijn vader wierp me een serieuze blik dat ik geen scene moest gaan schoppen.
Ik vond het vreselijk dat mijn vader zo deed.

Na het eten bleef Nathalie nog even en daarna zwaaide mijn vader haar uit.
"Geweldig is die vrouw he," zei mijn vader.
"Dus zo geweldig vind je mij niet?" begon ik en mijn vader keek me aan.
"Hoezo zeg je dat?"
"Nou, je vindt haar geweldig en ineens kan je avondeten klaarmaken. Ineens kan je boodschappen doen. Voor een vrouw die je niet eens kent doe je veel meer dan voor je eigen zoon," zei ik geïrriteerd. "En trouwens, ik weet niet wat je van plan bent met haar, maar je gaat echt niet met haar daten,".
"Nou, zeg! Dat bepaal ik altijd nog zelf Ryan! Je moet eens heel goed luisteren nu! Je woont onder mijn dak en ik bepaal hier wat er gebeurd. Ik wil niet dat je weer zo tegen me spreekt. Ik ben je vader en ik zal dat altijd blijven. Had je maar bij je moeder moeten wonen!" riep mijn vader naar me uit en ik schrok even van zijn plotse stemverheffing.
"Ik doe het ook allemaal niet goed. Verdomme!"
Mijn vader liep naar boven en kwam de rest van de avond niet meer beneden.
Daarom ging ik maar even in de tuin zitten en een joint roken. Dit was mijn manier van tot rust komen.