[ LAINERRY ESCAMILLA ]

This aristocratic man at my side never leave me alone. He is trying to approach me but I don't even look at him. I hate him. I hate them. I want them to feel that I against to their plan. Kaya natahimik na lang ang fake boyfriend ko dahil hindi ko siya kinakausap. I can't describe him dahil ayoko siya tingnan. But he smell clean naman not amoy sibuyas just what they said about Indian folks. I'm sorry but I'm so.mad right now. I feel so envious. Feel resentful to their planned.

Ilang sandali pa nakalayo ako sa kumpulan nila Daddy kaya hahanapin ko si Matthias pero hindi ko na siya nakita. Kahit sila Kairos ay wala na rin. Hindi man lang sila nagpaalam sa akin. I want to explain to him right now personally pero naglaho siya na parang bula and so I'm so hopeless. Then I saw my friends Yvette and Mairi walking towards me.

"Ikaw ha. Hindi mo sinabi na may boyfriend kang mestiso." Palatak ni Yvette. But I know she's joking.

"Si Matthias. Umalis na ihahatid nila Andrew. Nagbilin na lang sa amin dahil busy ka raw." Malungkot na saad ni Mairi. He's not really okay. Of course he's not. Kahit ako hindi pa rin nagsink-sa utak ko ang narinig kong announcement ng Daddy ko.

"Okay lang kayo?." I ask them if they're full.

"Oo naman. Don't worry about us. Pero magpapaalam na rin kami." Mairi in a sad tone. At tumango na lang ako. Hindi ko na sila hinatid sa gate dahil ang taas ng high heels ko kaya pumasok na ako sa bahay para magpalit. Nagsisiuwian na rin naman ang mga besita. Before I climb to my old room, I'll remove my heels, pick it up and run upstairs. Kanina na nagbabadya ang mga luha sa aking mga mata. I want to be alone but before I lock the door my Yaya Lucy called me in her worried tone. She entered and hug me tight.

"Yaya.."My hands trembling. Nanghina na ako at napaupo sa sahig. My tears fall at sunod-sunod na na halos ayaw na mapugto. Umupo rin si Yaya Lucy sa harapan ko and trying to make me calm.

"Yaya.. Hindi ko alam ang gagawin ko..Huhuhuhu. This is because Kuya Lander left me. Siya sana ang nasa katayuan ko ngayon diba. That house and car was not mine. That's for kuya. Yaya.. ang sakit. Now I know how kuya endured all of these. Hindi masaya ang ganito. Hindi masaya ang buhay na tinatahak nila. I can't take this anymore. I feel like in cage kahit marangya ang buhay ko at binibigay nila lahat ng kailangan ko, It felt so empty pa rin. I feel not contented about my life." She's hushing me and caressing my hair. She's very kind to me and sweet not like my Mom.

"Dalaga ka na at may sariling isip na. Lakasan mo lang ang loob mo. Si Kuya Lander ay lagi lang 'yon gumagabay saiyo. Bandang huli magiging okay rin ang lahat. Tatandaan mo yan. Huwag kang papatalo. Kung nakikita mo na ikakabuti mo ang ginagawa nila, sundin mo na lang dahil sila ang magulang mo. Ang ikakabubuti mo lang ang iniisip nila." Magulang din si Yaya Lucy kaya expect ko na rin ang sasabihin niya. Mabait siya sa akin sa mga magulang ko kaya naiintindihan ko kung ano man ang sabihin niya.

"Pero huwag ka masyadong maging depende sa mga magulang mo. Kailangan mo rin maging masaya. Huwag mo hayaang  mabuhay na may poot d'yan sa puso mo. Alam ko mabait na bata si Matthias. Kailangan niya nang paliwanag mula saiyo. Pero alam niya na hindi mo ito ginusto lahat." She explained at napahikbi na naman ako pagkarinig ko sa pangalan ni Matthias. Hindi ko siya gustong saktan.

"Nagpaalam siya sa akin bago umalis kanina at ibinilin niya na sabihin sayo na hindi siya galit at maayos lang siya." He lied. That jerk lied. I'll make a phone call pero naka off ang phone niya. Kaya nagsend na lang ako ng message sa kanya.

"Baby, I'm sorry. Hindi ko alam ang plano na iyon ni Daddy. I'm really sorry for hurting you. I know you're not okay. Please mag-usap tayo. We need to talk, Mine..I love you at hindi-hinding magbabago iyon. Please. I want to see you."

My message was unseen. Siguro tulog na siya. Kaya bukas ko na lang siya kakausapin at kung kinakailangan ay pupuntahan ko siya sa bahay nila. I have own wheels kaya kahit anong oras pwedi ko siyang puntahan. Pero hindi ngayong gabi. I'm so tired and sleepy. My head is achingly bad so I need to rest. I need to think something to get out from this hell. I need a valid reason para hayaan ako nila Daddy. At kahit magmakaawa pa  ako sa knila ay gagawin ko to let me free. To let me choose my own life, my own destiny, my own happiness. I'm hoping there's still kindness within their heart so they listened to me and understand me. Tomorrow I will make a move for my self. I'm old enough to take care myself and I can live without that fake boyfriend of mine if they are worried about my future and rhe business.

Yes, I heard them after I graduate they let me manage our business here in Marikina because they started a branch overseas. So They're going to leave me here with that stranger.

"Lainerry.? Lainerry our breakfast is ready. Get up and fix your self. Hinihintay ka ng Daddy mo." Nagising ako sa tawag ni Mommy. Already 7 a.m. buti na lang saturday ngayon kayo wala akong pasok. Wala rin kayang pasok sila? Gusto nila ako makausap at makasabay mag-almusal. Okay this is the right time to speak for my self, for my feelings and for my own life.

Bumangon ako at diritso sa bathroom hindi ko na inayos ang higaan dahil hindi na naman ako ulit matutulog doon eh. Naligo na ako dahil pakatapos ko mag-almusal may balak akong puntahan. I left all my things scattered on the floor. The gown, shoes, high heels and etc. Masaya akong bumaba sa hagdan at patungo sa kusina. Then I heard unfamiliar voice talking to my Dad. I want to backout, run through the door but it's too late because my Mom see me.

"Lainerry, come on. Sabay na. Jourem is waiting for you. May pupuntahan daw kayo." Sarap sa tainga noon. May naghihintay sa akin but hell! I don't know how to act that I'm happy to see them in a round table having breakfast. This is sh*t! This really sh*t! So I slowly sit beside my Mom while staring to Yaya Lucy asking for help. Hayyss. As if she's capable to help me in this kind of situation with the presence of my Dad.

So, I'll put a li'l food un my plate then starting to eat. I feel conscious because that old man who use to be my fake boyfriend stared me. Stared me like no one around. D*mn hindi man lang siya nahiya sa mga magulang ko. At anong pinagsasabi nila na boyfriend ko ito e ngayon ko pa nga lang siya nakita.

"Ahhmm, excuse me. Ma'm & sir. May gusto po sana akong sabihin." Yaya Lucy break our silence. Ito na ba? Did she going to help me? Did she speak for me? Later I will thanks for her. How lucky I am to have Yaya Lucy at my side.

"Yes, ano yun Yaya Lucy." My Mo curious.

"Magpapaalam na po sana ako. Kase walang mag-aalaga doon sa anak kong may sakit e. Inatake kase siya sa puso at bedridden na siya ngayon. Wala po'ng mag-aalaga kaya sana maintindihan niyo ako." Biglang naglaho ang pag-asa ko. I thought she's going to help me. Pero nalulungkot ako sa nangyari sa anak niya. Kung sino pa ang may mga mabuting kalooban sila pa ang pinapahirapan.

"I'm sorry Yaya. Kelan pa? Hindi ka naman nagsasabi sa amin. I'll send you home later at magsabi ka lang kung kailangan mo ng pera. We're willing to help you and your family." My Mom says and it touches my heart but it's not enough to lessen the pain in my heart.

"Lainerry. You should stay here. Wala kang kasama sa Masinag." My Dad.

"I'm old enough Dad. I can take care my self and I know how to cook and wash my clothes. Okay lang po ako doon." Hindi tumingin si Daddy sa akin. Tumikhim siya at nagpaalam ng aalis. Magkasama sila ni Mommy kaya tumayo na rin siya at sumunod kay Dad. Pero bago pa siya nakalayo ay bumaling sa akin at kay Jourem na tahimik lang.

"Iho, take care my daughter hah,. Mag-iingat kayo kung saan man kayo pupunta. Yaya Lucy papahatid kita kay Noel. Mag-iingat ka lagi at salamat sa lahat-lahat. If you need work again. Huwag kang mahihiya na lumapit sa amin ha." My Mom says.

"Opo. Maraming salamat po Mam. Paalam na po." Yaya Lucy with sad tone. Kung kailan naman ako nasa ganitong sitwasyon saka naman aalis si Yaya Lucy.

"Im sorry. We can't go out today. May aasikasuhin si Yaya Lucy na mga gamit niya sa bahay ko kaya kailangan naming umuwi." I said to a man sitting in another side of table.

"Sure. I'll wait for you." He said. Aasa ka lang. Hinding-hindi ako sasama sayo kung saan man. Ano ba mayroon sa lalaking ito at bakit ganoon na lang ang tiwala sa kanya ni Daddy. Pabagsak na ba ang business namin? Kailangan ko isalba at mangyayari iyon kapag nagpakasal ako sa lalaking ito? Eww! What the f! He is not my type.

"So, maybe I need to exit. Thanks for the breakfast Yaya Lucy." The man said again. Tumaas ang kilay ko at alam kong nakita niya iyon. Wow ha! Yaya Lucy siya. Gusto ko sana siyang awayin pero nanatili akong tahimik kase nandoon pa si Yaya Lucy. Tumayo siya na tinangala ko pa dahil matangkad pala. Mas matangkad siya kay Matthias but I don't  care I'll just describe him for the sake of my reader. Hehe. I'll be his nightmare kung sa inaakala niya na madali niya akong makukuha p'wes nagkakamali siya. I'll make him get out of my life. My mind shouting kaya hindi ko namalayan na kinakausap ako ni Yaya. Ilang paalala ang iniwan sa akin ni Yaya. Tinulungan ko si Yaya maghugas ng mga pinagkainan para makauwi na kami agad sa bahay.

This house was so lonely. Kung nandito lang si Kuya Lander hindi niya hahayaan na ganito ang buhay namin. Hindi niya papayagan na ganito ang kahihinatnan ko. Hayss Kuya. I miss you so much.

Z