CHAPTER 4

The fight was over. Finn won, he's so good en route for his powers. Parang gamay na gamay na niya ang kapangyarihan niya. He's so good to the point that everyone was immobiled and just looked at him doing his easy going attacks. Gulat na gulat ang kalaban niya ng ginamit ni Finn ang sariling sandata nito. Daggers. Doon siya medyo nalamangan dahil kayang palakihin at paliitin ni Finn sandata niya dahil sa power niya. Overall he's good.

"Sam, may mga babae din bang assassins?" I asked her. Tumingin siya sa'kin at tumango.

Napaisip ako sa sagot niya, maaring matalo ako laban sa babae. It's quite disconcerting pero alam ko namang kaya kong lumaban. I won't let Lola down.

"Cia, Tingnan mo ang screen sa taas. One more fight at ikaw na ang susunod."

Tumingin ako sa taas, Isa siyang screen na naka-display ang mga susunod na maglalaban. My name was there, katabi ng isang pangalan.

LYCIA AEUSTUS vs. DMITRI DRIFFT

A guy? lalaki? He's a guy. Lalaki ang magiging kalaban ko. Lumingon ako kay Sam na siya rin ang pagkabahala sa mukha nito. I know Sam is concerned, alam ko dahil sa ginawa niyang paghawak sa kamay ko.

"Sam? Kilala mo ba siya?" Tanong ko. Tumango siya at kaagad akong niyakap.

"Pasensya kana Cia, Mukhang malaki ang tysansa mong matalo. Magaling si Dmitri, isa siyang napakagaling na assassin dito sa paaralan natin,"

Nagkaroon ng lugar ang kaba sa puso ko, Iniisip ko na kapag matalo ako paano na si lola? Kailangan ko din namang manatili sa lugar na ito dahil alam kong may mahalaga akong dapat tuparin. Iyan ang paulit-ulit na sinasabi ni lola sa'kin.

"Hindi ako magpapatalo Sam, Alam mo 'yan." Sabi ko sa kanya at ilang minuto pa ang lumipas ay isang malakas na anunsyo ng pangalan ko kasama ang pangalan ng lalaking makakalaban ko ang pumuno sa paligid.

Sa huling pagkakataon, Tumingin ako kay Sam. She smiled and elevated her both hands showing a like, meaning a goodluck.

Tumayo ako at umakyat sa battle area at doon nagsimulang maghiyawan ang mga tao, Almost everyone started mumbling about me being a girl destined to fight with a man. Alam kong may mali sa nagawang pag pares sa'min. Alam kong sa oras na ito, maaring maputol na ang pangarap ko.

I inhaled a fresh air, giving me some confidence and relaxing my shaking hands. Hindi pa nagsisimula pero puno na ng pawis ang noo ko.

"Lycia vs. Dmitri!" Anas ng nagaanunsyo. "You guys might be thinking, bakit? Cia is an assassin, a female assassin and she's paired with Dmitri, a guy?" The shout caster said.

"There's something wrong with the detector, Cia's role isn't matching up with her assassin role and so does Dmitri, so the leaders decided to pair them,"

Everyone was shocked. Everyone was covered in questions. Bakit ganyan, bakit ganito, papaano?

"I hope you understand guys, Now! let the battle begin!"

Isang malakas na sigaw ang pumukaw sa nawawala kong atensyon. Ito'y isang torotot na pinatugtog para hudyat na nagsisimula na ang labanan.

Tiningnan ko si Dmitri, his shards and his whole body. Malakas ang dating, kaakit-akit at alam mong matalino. He's an ideal, yet he's presently an opponent.

Tumigil ako sa pagsisiyasat sa kalaban ko at akmang susugod na ngunit isang mahapding bagay ang tumarak sa balikat ko. Isang blade.

Isang piraso ng patalim na walang hawakan. His weapon.

Abala ako sa pag-iisip ng maalala kong wala akong dalang armas. I can't fight him with my strength, alam kong talo na ako dito. Hindi ko din siya pwedeng labanan gamit ang bilis ko dahil sa alam kong kayang kaya niya parin akong mahuli gamit ang mga Shards niya.

This guy is dangerous. Isang matalinong kalaban.

Akmang tatakbo ako palayo ng mapansin kong bigla nalamang siyang maglaho, He's doing an invisibility skill. Isa ba 'yon sa skills niya?

Umikot ang paningin ko sa paligid, Wala akong nakikitang Dmitri kundi ang mga tao lamang sa labas ng arena. Nagsimulang bumalik ang kabang grabe makakain sa puso ko. I'm starting to lost courage just because of his ability. Wow.

Isang hampas mula sa likod ko ang nagpabagsak sa'kin, kaagad na iniangat ni Dmitri ang mga punyal niya at itinutok sa'kin, hindi ako pwede matalo.

Ilang segundo bago sana tatama ang mga punyal ni Dmitri, Isang usok ang pumalibot sa amin. Alam kong ako ang gumawa noon sapagkat talagang sinadya ko iyon.

I can see clearly because the smoke was from me, pabor ito sa'kin dahil kitang kita ko kung paano mahirapang makakita si Dmitri sa gitna ng usok. Kaagad akong tumayo at humandang bigyan siya ng suntok.

Napadaing siya nang tumama ang malakas na kamao ko, He started looking around hoping to see someone, or to see me.

Bigo siyang tumalima at muling binalik ang atensyon sa pagproprotekta sa sarili. Isang suntok nanaman ang ibinigay ko sa kanya sa tagiliran, He then started throbbing because of the pain.

"Ikaw babae, Wag kang madaya! alam kong kaya mong kontrolin itong usok kaya't alam kong matatalo ako kapag pinagpatuloy mo ito!" Inis na sigaw ni Dmitri, Medyo natakot ako sa sinabi niya ngunit kaagad ding bumalik ako sa sarili. Hindi ako papayag na matapos ito na hindi ako ang panalo.

Isang tadyak mula sa likod niya ang ibinigay ko, Isang sampal sa kanang pisngi at isang sapak sa kaliwang mukha. Kaagad kong hinawi ang mga usok na nakapalibot sa'min.

Nanalo ako sa kalaban ko, na kumperma ko ito ng sumigaw ang host na tapos na ang laro at ako ang nanalo. Everyone started mumbling again, gossipping about my win. Kaso daw isang babaeng usok, kaso daw swindler.

I never cheat, because I know tricksters always win but never absorb. I am proud to say that I won.

"Cia! Nanalo ka!" Ngiting bungad ni Sam sa'kin. Ngumiti ako pabalik sa kanya, niyakap niya ako at ramdam ko dito ang sobrang saya.

"Oo naman, Sabi ko naman sayo diba?" Ani ko sa kanya.

Napatawa nalamang kami sa ginawa niyang pagirap.

"Huy Cia, nakalimutan ko! Ano nga pala skills meron ka?" She asked. Skills? di ko alam. Sa totoo lang? I don't know kung meron bang skills. Ewan ko, All I did was let my energy from within flow through my hands.

It was honestly a big help.

"Ah-Skills ba Sam? Hi-Hindi ko alam eh," Nanlaki ang mata niya. Ganoon din ang sa'kin. Bakit ba? anong meron?

"Cia! Di mo ba alam na ang skills natin ang siyang nagdadala ng laro? jusko naman!" Anas niya sa'kin. Napatampal pa siya sa noo.

"Di ko alam Sam! pasesnya na," Ani ko. Pasensya kana Sam, Walang alam ang core na napili mo.

"Jusko Cia! wala tayong pasok sa susunod na mga araw, Dahil magkakaroon ng kakaunting panahon para magpahinga tayong mga estudyante, tuturuan kita para malaman mo skills mo," Aniya. Tumango ako at tumutok na sa naglalaban.

Natapos ang laban at halos lahat pagod, everyone started gossipping about the things that happened inside the arena. Marami ang natanggal, sa ilang estudyante na nag-aaral sa paaralang ito.

Isa ako sa swerteng nakapasa. They said that another disqualification round will be held. Alam kong mas mabuting paghandaan ko ang mga bagay na mga posibleng mangyari.

Natapos kami sa arena at kaagad na kaming umuwi ni Samantha sa dorm namin.

Nakakapagod ang nangyari kaninang umaga, kita ko din ito sa mukha ni Sam. I know that she badly want to rest kayat d di ko nalang siya kinausap at humiga nalang din.

Everything that happened a while ago made me think about the possibilities of me being defeated in the next qualification. I know myself more than anyone else, malaki ang posibilidad na matangal ako.

Before I could think much more, I surrendered myself to the darkness surrounding me, closed my eyes, and hug the pillow beside me.

I woke up with the early birds, I wish I could comb my hair but its so tangled. Getting ready for the life ahead. Kasabay kong natapos ang pag sikat ng araw.

Ginising ko si Sam para makapaghanda na rin siya sa pasok namin.

In the end, I started walking towards our room, wala akong balak na mag umagahan. Considering the fact that everyone was mumbling my name for defeating Dmitri.

I really dont understand why they act childish, talking behind peoples backs and throwing curses.

When I reached my room, it was empty. I think everyone is still in the cafeteria. Quickly, I moved and seated and took a rest on my desk.

Habang nakayuko ako, isang marahas napagbukas ng pinto ang narinig ko. Shocked, I raised my head. Bumungad sa akin ang mukhang di ko inasahang makikita ko sa loob ng classroom.

Dmitri.

Bumangon ka riyan at sumama ka sa akin, pinapatawag tayo sa opisina, Sabi niya. Hindi ko inasahan ang pangyayaring ito.

Sino nagsabi sayo na pwede mo lang akong hilain? I asked as we both walk. He is holding my wrist and it is tight!

Hindi siya sumagot at hinila lang ako papunta sa opisina ng mga guro. Tumingin ang lahat pagkapasok namin. Sa kabilang parte ng opisina ay isang lalaki at isang babae ang naguusap.

Theyre arguing on something. Theyre both explaining their side but no one is calming. Isang pekeng ubo ang pinakawalan ni Dmitri para makuha ang atensyon ng dalawang guro. Hindi sila pamilyar kayat gumaya nalang ako sa lalaking katabi ko nang yumuko ito sa dalawa bilang pagpapakita ng galang.

Nandito na pala kayo, sumunod kayo samin, Bumalik sa pagiging kalmado ang dalawa dahil sa amin. Tumango si Dmitri at kaagad akong hinila upang sumunod sa dalawa. Bakit hinihila-hila lang nila ako?

Bakit niyo kami pinatawag? We all know that theres something wrong with our abilities but can you both please tell us why? Salita ni Dmitri.

Ganoon na nga, marami ng posibleng dahilan. Maaring nagkamali ka sa sinulat mong role o di kayay may sumpa na nagtatago sa katawan mo, Sagot ng babae sa tanong ni Dmitri. Napakunot ang noo ko sa sinabi nitong dahilan,

Pero hindi iyon ang dahilan, pinatawag kokayo sapagkat nais kong pumunta kayo sa lugar na kung saan naninirahan ang mga Herlum- mga tao,

Misyon? Kasama tong lalaking to?